Merhaba ben N. 14 yaşındayım. Belki sizin gibi büyük sorunlarım yoktur ama anlatmak istiyorum. Çünkü birkaç senedir her şeyi içimde yaşıyorum ve artık yoruldum, ben 9 yaşında kendi isteğimle kapandım. Aslında kendi isteğim mi bilmiyorum, etrafımdaki herkes, annemin babamın tanıdıklarının çoğu kapalı ve dinine bayağı bağlı kişiler. Ben de onlardan özendim sanırım. Ailem de çok sevindi. 3. sınıfın ilk günü okula kapalı gitmeye karar verdim. Keşke daha çok düşünseydim, ama o yaşta mantıklı düşünemiyor insan. Kendime kızmıyorum sadece pişmanım. Okulum yeniydi çünkü daha birkaç ay önce taşınmıştık.
İlkokul yılımın kalan 2 senesinde sürekli dışlandım, iyice içine kapalı bir çocuk oldum. Ama nedenini daha anlamamıştım. Bu şekilde yalnız başıma ilkokulu bitirdim. Ortaokulda İmam Hatibe gitmek istedim belki orda böyle dışlanmam. Tabi ailem buna da karşı çıkmadı. Niye çıksınlar ki tam istedikleri şey. 5. sınıfa geçtim. Evet, düşündüğüm gibi de ortaokul güzeldi. Arkadaşlarım vardı mutluydum. 1. dönemden sonra karantina girdi araya. 5. sınıfın ikinci dönemi ve 6. sınıfta online eğitime geçtik, işte o zaman başladı. Evden çıkmıyordum, ailem artık zorla çıkartmaya çalışıyordu. Her seferinde de ağlayarak vazgeçirmeye çalışıyordum. Nedenini biliyordum artık. Başta sadece üşengeçlikti, sonradan değişti bu da. Artık o kafamdaki örtü yük olarak gelmeye başladı. Kimseye anlatamıyordum, karantina araya girince de hiç arkadaşım kalmamıştı. Kendi kendimi bitiriyordum düşünmekten. Küçüklükten beri din üzerine büyütülmüş bir çocuktum ve günahından korkuyordum. Kaç kez kendimi sevmeye alışmaya çalıştım ama yapamıyordum. 7 de bitti 8. sınıfa geçtim, bir arkadaşım var her şeyimi onunla paylaşırım. Daha fazla da uzatmak istemiyorum çok konuştum sanırım. İşte o arkadaşım olmasaydı daha kötü olurdum belki de. Beni tek anlayan ve cesaretlendiren o.
Geçen haftalarda onun sayesinde cesaretimi toplayıp anneme açılabildim. Uzun uzun konuştu, açılsam da beni seviceğini söyledi. O zaman rahatlamıştım. Ama zaman geçtikçe değişti, katılaştı. Evde sürekli dini videolar açıp dinliyor, laf çarptırıcı şeyler söyleyip duruyor. Başta ikna ederim diye düşünüyordum ama işim zorlaştı galiba. Aramızın bozulmasını da istemiyorum kafam gerçekten çok karışık. Ama pes etmeyeceğim. Umarım istediğim sonuçlara ulaşabilirim/ulaşabiliriz. Buraya kadar okuduysanız da teşekkürler, asla pes etmeyelim.
“Başta ikna ederim diye düşünüyordum ama işim zorlaştı galiba” için bir yanıt
Annen kendi inancına göre senin iyiliğini istediği için dini videolar açıyor olabilir. Seni sevdiğini düşünüyorum. Belki de açık olarak ama daha dindar bir imaj çizerek onu rahatlatabilirsin. Dini bütün olmak için başörtülü olmak tek şart değil. Sen de ona dinle alakalı şeyler anlat, yalan söylemek dedikodu yapmak kalp kırmak çok günah ve ben öyle şeyler yapmam vs gibi. Onun yanında daha tesettürlü giyinip arkadaşlarının yanında istediğin gibi giyinebilirsin. Belki biraz gözünü boyaman gerekebilir