Bulunduğum yerlerde görmezden geliniyorum

Merhaba, konuşacak kimsem olmadığı için buraya yazıyorum, yalnızlaştırıldım. Bir seneden fazladır örtü takmak istemediğimi aileme söylüyordum. Bazen sert tepkiler ve tehditlerle beni susturuyorlardı, bazen de görmezden geliyorlardı. İki hafta önce evden çıkmak için örtümü yaparken bir anda bunu yapmaya devam etmekten bıktığımı anladım. Üniversiteye gidip kendimi kurtarmam da imkansızdı zaten çünkü mezuna kalmıştım. Bir anlık öfke ve bıkkınlıkla örtümü çıkarıp öyle gittim. Annem evdeydi, öfke nöbetleri geçirdi ve beni sürekli arayarak, sesli mesaj göndererek tehditler savurdu. Aynı gün babam da aradı ama açmadım.

Akşam eve gittiğimde ikisi de tek kelime etmediler ve yüzüme bakmadılar. Başta nedenini anlamamıştım ama odama girince anladım. Her şeyimi elimden almışlardı, bilgisayarım, özel eşyalarım, hatta saçımla ilgili tüm bakım eşyalarım… Telefonumu da istediler ve kararlı olduğumu göstermek için verdim. İki gün sonra beni en az onlar kadar baskıcı olan akrabalarımın yanına ‘tatile’ gönderdiler. Arabadan indiğim an açtım örtümü. Bunu gören teyzelerim üstüme gelmeye başladılar ve annemi arayıp onunla sürekli benim hakkımda konuşuyorlar, eğer bana sahip olmazsa yoldan çıkacağımı söyleyip onu dolduruyorlardı. Bir haftayı onların olduğu yerlerden kaçarak geçirdim, ama en azından başıma örtü takmıyordum. Şimdi tekrar sınava hazırlanmaya çalışıyorum ama ailem beni delirtmek için her şeyi yapıyorlar. Bir haftadır evden çıkamadım, beş kuruş param yok, isteyemiyorum ve bir haftadır kardeşlerim de dahil kimse benimle konuşmuyor, bulunduğum yerlerde görmezden geliniyorum.

Kitapları almak için paraya ihtiyacım vardı. İşe başvurmak için dışarı çıkacağım sırada yaka paça içeri getirildim, üstelik şiddet gördüm. Ders çalışırken de sürekli hayatını mahvettin, üniversiteye göndermeyeceğiz, zaten bu sene başarısız oldun diye diye psikolojimi bozdular. Ben artık ek tercihlere başvurup istemediğim bir yere gitmekten başka kurtuluş yolum olduğunu sanmıyorum. Henüz reşit olmadığım için de kapana kısılmış durumdayım. Bu süreçte aklımdan çok düşünce geçti ve benim öz annem bu düşüncelerime teşvik edici sözler kullandı bana… En çok canımı yakan da bu. Bu evden kurtulabilmek için hayallerimden bile vazgeçtim. Umarım bu ay ek tercihlerde bir yere girip kendimi kurtarırım.