Merhaba, isim belirtmek istemeden buraya ikinci mektubumu yazıyorum. Benim gibi olan ne çok kadın varmış. Kahroldum. Hiçbir zaman nereden başlayacağımı bilemeden bir yerden başlamam gerektiğini biliyordum. Şimdi de bir yerden başlayarak yazmalıyım. Buradaki herkes gibi ben de muhafazakar bir ailede doğup büyüdüm. Annem çok korumacı ve evhamlı bir anne, sadece sevgisini yanlış yansıtan, babamsa çok yardımsever ve her şeyimizi bizimle güzel bir dille konuşan bir baba oldu her zaman. Ben küçükken bir gün kapanacağımı bilerek büyüdüm. Hiçbir zaman seçim hakkım yoktu yani. Zaten kapanacaktım, benim beynime bunu işlemişlerdi. Öyle ki dördüncü sınıfa geldiğimde annem, “artık sıfır kollu gitmen yasak,” dedi. En başlarda çok üzülmüştüm. Sonra beşinci altıncı sınıf derken kısa kollu giymem yasaklandı. Sadece arada giyebiliyordum. Giymediğimde arkadaşlarıma çok özenirdim.
Neyse biraz daha büyüdüm, altıncı sınıfın sonunda regl oldum. Annem “artık kapanma zamanın geldi” dedi, regl olunca eskiden kızlar evlendirilirdi ya, aynen öyle hissediyorum şu an. Her neyse… ben de kapanıcam zaten bir gün diyerek, daha emin olmadan, bilinçsizce kapandım. Ama ondan öncesinde anneme bunu istemediğimi söyledim, annem, “ben bu şalı ütülüyorum, yarın okula örtünerek gideceksin,” dedi emrederek. Her neyse o yarın geldi çattı. Servis aşağıda beni beklerken takmak istemediğimi söyledim ve annem gözlerimin içine öyle bir baktı ki başka şansım olmadığını anladım. Başıma başörtüsünü attı ve yaptı. Sonra da, “ne demek başörtüsü takmıyorum, takacaksin,” diyerek beni okula gönderdi. Sonra daha da büyüdüm, on yedi yaşımda bunun benim kararım olmadığını ve başka şansım olmadığı için, bu tür bir ailede büyüdüğüm için yaptığımı fark ettim. Sonra aileme başörtüsü takmak istemediğimi söyledim. En başta heves sandılar ve beni manipüle ettiler. Kızım biz senin arkandayız, istersen takma, seni zorlamıyoruz yani, çok anlayışlıyız, dediler. Ben çok mutluydum tabii, ailem arkamdaydı ve özgüven gelmeye başladı bana. Sonra kararımı net verdim. Her şey o zaman başladı.
Söylediklerini, her şeyin yalan olduğunu ve beni manipüle etmek için yaptıklarını fark ettim. Annem kafayı yedi, günlerce ağladı kendisini odasına kilitleyip yatağa kapandı. Ağladı sadece. Sonra beni ikna etmek için internetten sürekli başını açmak isteyen kızların ailelerine baktı. Oturdu benimle günlerce konuştu. Ben fikrimin arkasında durdum. Beni hiçbir şey vazgeçiremedi tabii. Annem ilk kez bu kadar inatçı ve dik başlı olduğumu söyleyip duruyordu. Ablam şallarımı aldı, sakladı. Çık böyle dışarıya, dedi. Açıl, dedi. Senin yüzünden ailemin daha fazla üzülmesine katlanamam, dedi. Sonra ben de tamam al şalları, dedim. Ablam, o akşam, babama söyleyeceğim konuş onunla, açıl, alışırlar onlar da dedi. Her neyse akşam oldu ablam babama söyledi ben heyecanlıyım tabii, babam belki arkamda durur ve izin verir diye. Gittim içeriye oturdum. Babam, “açılmak istiyormuşsun, neden?” dedi. Ben de söyledim. Anlattım nedenini. Babam da bunları duyunca asla ve asla kabul etmedi tabii.
Neden yük gibi geliyor sana örtü, kafan da taş mı taşıyorsun, dedi babam. “Evet, taş taşıyorum sanki,” diyemedim… Sadece yapamadığımı ve kendimle bağdaştıramadığımı söyledim. Babam o gece boyunca benimle konuştu, beni vazgeçirmek için elinden gelen ne varsa yaptı. Hocaları aradı, ebedi cehennem de kalacağımı söyledi. Annem ağladı, haklıymış gibi üste çıkmaya çalıştı. Ve her şey yavaş yavaş soldu gözümde. Tek yaptığım savaşı kaybetmekti, o sabah başörtümle dışarı çıktım. Devamında saçım gözükmeye başladı, örtüme uygun olmayan şeyler. Bu sefer ne oldum biliyor musunuz? “Hayırsız evlat, imtihan, yoldan çıkmış, ateist…” neler neler söylediler. Sonra intihar girişimlerim oldu. Yapamadım. Ve şimdi evet, kafamda taş taşıyorum sanki. Ben örtülü insanlara çok saygı duyuyorum hatta farz olduğuna inanıyorum. Ama ben bu ibadeti daha fazla yapamıyorum. Üzgünüm… ve ne yapacağımı bilmiyorum. Başörtüyü çıkarırsam en iyi üniversite bile gelse, kendi küçük şehrimde okuturlar beni. Ondan ziyade birçok şeyi göze almış olurum… Yapamıyorum. İkisini de yapamıyorum. Annem beni örtülü sanıyor ama ben gizliden açıldım bile…