Bir çoğunuz gibi benim de hikayem benzer sizlerle. Annemin “Ya yarın itibariyle okula tesettürlü gidersin ya da okul hayatın bitecek!” demesiyle kapandım 6. sınıftayken. O zamanlar bu konu o kadar umrumda olmamıştı. Çünkü annemin beni sevdiği için bunu yaptığını düşünmüştüm. Çevremdeki herkes de tesettürlü olduğu için garipsememiştim tâ ki 9. sınıfa kadar. Artık tesettür yüzünden çoğu sosyal aktivitelerim kısıtlanıyordu. Hep istediğim voleybol takımına girememiştim, sınıfça yaptığımız tiyatro etkinliğine katılamamıştım, ve daha nicesi. O zamanlarda artık yavaş yavaş dine karşı aramda bir soğukluk oluşuyordu ama kendimce hep inkar ediyordum. Çünkü annem böyle eğitmişti beni, allah insanı yakardı, ceza çektirirdi, cehenneme yollardı. Bir süre kadar bu korku devam etti ama en sonunda cesaret ettim. Annemle konuştum “açılmak istiyorum” dedim. Annem hışımla bağırdı çağırdı etrafa saldırdı, “sen benim kızım olamazsın okul senin akılını bozuyor!” vesaire konuştu. Sonra babamla tartıştık konuyu ama şükür ki babam annem gibi değildi. Dinden uzak, kırk yılda bir bayram namazına gitmek dışında evde din-kitap konusu açmazdı.
Annem ne kadar istemese de babam “bırak çocuk ne isterse yapsın artık büyüdü” dedi ve ben açıldım. O an itibariyle her şey çok güzel olacak zannediyordum, hayatım yoluna girecekti mutlu olacaktım… Tabii ki de böyle olmadı. Annem her yaptığıma bir yanlış buldu. Dar gömlek giydim “kaşar” dedi kısa etek giydim “kendini teşhir ediyorsun” dedi ve daha bir sürü kötü yakıştırma işte bilirsiniz. Şu an 17 yaşındayım normalde 11. sınıf olmam gerekiyordu ama bu yazın başlarında annem erkek arkadaşım olduğunu öğrendi. Dışarda ondan gizli elbiseler, etekler, bluzlar giydiğimi vesaire. Nerdeyse kalbine inecekti. Defalarca kez orospu damgası yedim. Alt tarafı bir sevgilim olmuştu, el ele tutuşmuştuk ve onu bir kez öpmüştüm. Tüm olay bundan ibaretti ama sürekli namussuz iffetsiz dedi annem. Babannemlere söyledi, amcamlara söyledi tüm sülalede adımı orospuya çıkarmaya çalıştı. Geceler boyu ağladım neden bi anne kızına bunu yapar dedim. Çünkü düşünüyorum yani 16-17 yaşındaki bir genç kızın ne yapmasını bekliyor ki?
Heves ediyorum sevmeyi, sevilmeyi, güzel giyinip güzel hissetmeyi, mutlu olmayı ama annem hevesimi kursağıma gelemeden kırıp atıyor. . Size bahsettiğim olaydan sonra okula gitmeme izin vermedi ve sınıfta kaldım işte. Hayatım b*ka sardı. Arkadaşımlarla aramı bozdu, telefonumun ekranını çatlattı, sim kartımı kırdı. Tüm yaz boyunca 1 kez bile dışarıya çıkartmadı. Tüm yaz evde kendi kendime çıldırıyordum. Ve bunların hepsi sadece sevgilim olduğu ve giydiğim kıyafetlerden dolayıydı. Ne saçma değil mi? Şu an 2. kere 10. sınıfı okuyorum. Sınıfımdaki kızlara bakıyorum, hepsi güzel giyiniyor, takılar takıyor, sevgilileriyle buluşup eğleniyorlar. Ben ise eve gidip yatağımda yalnızlığıma ağlıyorum sadece. Hayatım hep özenmekle geçti, hep kendimi yetersiz hissettim, hep kıyasladım başkalarının hayatları ile. Babam belki biraz beni umursasaydı bunlar olmazdı, kızının arkadasında olur düşünürdü bana acırdı, ama o sadece izledi. Her zaman böyleydi. İçimde kimseye karşı sevgi kalmadı.
Tek ümidim olan üniversiteye gitmek için çabalar veriyorum. Çünkü reşit olduğum zaman şehrimi terkedeceğim, hepsinden uzağa gideceğim. Hayatımı yoluna koyacağım ve ilerideki kızıma asla ve asla annemin bana yaşattıklarını yaşatmayacağım. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim, benim olmadı ama umarım sizin her şey gönlünüzce olur. Sağlıcakla kalın. ♡