Buraya yazıyorum ama açılmak istiyor muyum, ben de bilmiyorum. Ben liseyi muhafazakar bir lisede okudum yani imam hatip lisesi olmamamıza rağmen açık kız sayısı iki elin parmağını geçmezdi koca okulda. Ben de liseye geçtiğim zaman kapanma gibi bir düşüncem olmamasına rağmen biraz da yakın kız arkadaşlarımın kapanmasının etkisiyle kapanmaya karar verdim. Lisede kapalı kalmakla bir sıkıntım yoktu ama ne zaman açık kuzenlerimin yanına gitsem işte saçlarını farklı renge boyamaları vs. ilgimi çekerdi, ben de açık olsam ben de yapardım. Şimdi “Saçın hala var evde boyayabilirsin.” diyebilirsiniz ama dışarda boyalı saçlarını herkesin görmesiyle evde sadece ailenin ve senin görmen aynı şey değil.
Neyse liseden mezun oldum, üniversiteyi daha seküler bir yerde okudum ve açıklara özenmeye başladım. Ben sürekli boynum gözüküyor mu diye boynumu kontrol ederken onlar tişörtlerle geliyorlardı, açık birinin benle konuşması benim için bir lütuf gibi geliyordu, sanki onlar kendilerine zor geleceğini bildikleri için kapanmamışlardı ama ben bu bilinçte olmadan kapanmıştım ama açılmakla açılmamak arasında kalmışım gibi ve insanın ne istediğini bilmesi gereken böyle bir konuda bile sınıfta kalmışım gibi. Mesela hiç unutmuyorum bir keresinde açık bir kuzenim diğerine “Ben açılmaktan korktuğum için kapanmıyorum” demişti. Bu benim içime oturdu, çünkü ben açılır mıyım diye hiç düşünmedim kapanırken. Açılırsam ilerleyen yaşlarımda (50 yaşından sonra) pişman olur muyum diye de düşünüyorum. Kafam çok karışık.
Comment (1)
Suanda 17 yasindayim ve hissettiklerini cok cok iyi anliyorum acik biriyle arkadaslik kurmak bana tesetturlu arkadaslarima gore daha iyi hissettiriyor neden bilmiyorum ancak elde etmek istegim ozgurluge onlarin sahip olmasi ve onlarin yanında bulunmak beni fazlasiyla hosnut ediyor bundan eminim ve ne yazik ki 2 yıldır bu dusunceyi beynine yerlestirmis biri olarak oturdu mu kalkmiyor zaman zaman vazgeciyorum ama o dusunce yine bir sekilde gelip beni buluyor sorun su ki bircogumuz bu ortuyu istemeyerek taktik ya da ortunurken bunun mahiyetini kavrama bilincinde degildik bu yuzden suanda kendimizi suclamamiz bile sacma evet gunahini dusunuyoruz maneviyatta bir insan icin cok xok onemli ama istemedigim bir bicimde giyinmek , insanlarin beni gorur gormez dini inancimi bilmeleri ve bu dogrultuda bana yaklasmalari ve bir davranis yaptigim zaman bunu basimdaki ortuyle bagdastirmalari…bunlar beni fazlasıyla huzursuz ediyor ve ayrıca ibadetlerimden de uzaklastiriyor basim acik oldugu zamanlar neden bilmiyorum ama o namazi daha istekli kiliyordum bu sadece namaz degil eger o ortuyu istemeden takiyorsan islama karsi da bir uzaklasma oluyor..
sana tavsiyem dusuncelerini masaya yatırıp kendine sorular sorman gercekten bu ortu basimdayken kendim gibi davranabiliyor muyum? tesetture uygun giyiniyor muyum? umarım kafandaki soru isaretlerini dindirebilirsin ben hâlâ cabaliyorum ama eminim bı gun basaracagiz</3