Hayatımda rahatça dertleşebileceğim kimse olmadığı için buraya yazmak istedim. Bazen hayalini kuruyorum tanıdıklarımla dertleşmenin. Hepsi çok içine kapanık olduğumu, hiç sosyalleşmediğimi söylüyor. Sanki hiç denememişim bile hiç şans vermemişim. Geçenlerde bacağım kaynar suyla yanmıştı derim soyulmuştu ve iltihap kapmıştı. Üstüne yapıştırmak için yara bandı istediğimde bana dedi ki “Ne kadar abartıyorsun? Gazzede insanların kolu bacağı kopuyor senin kadar şikayet etmiyorlar.” Ben şikayet falan etmemiştim sadece kıyafetime kan bulaşmasın diye bir yara bandı istedim. Bana hakaret ede ede bir yanık kremi vermişlerdi aldım ama sürmedim.
Bazen o kadar sıkılıyorum ki bir şekilde öleyim artık diyorum. Başka bir seferinde dört-beş yıl önce bıçakla bileğimi kesmeye çalışmıştım ve onlar benimle dalga geçmişti. Hiç sorgulamadılar bile bu olayı. Bana karşı böyle davranan insanlara kendimi açabilir miyim? Ben bu yıl not ortalamalarım geçen senelere göre çok düşük olduğu için karşıma geçip iyi misin diye soruyorlar illa bir şeylerin ters gitmesi gerekiyor bunu sormak için. Düşündükleri falan yok tek yaptıkları hayatımı her gün daha da mahvetmek. Ben her şeye rağmen her sene iyi bir başlangıç yapıp devam ettirmeye çalışıyorum ama her seferinde mahvediyorlar. Dışarı çıkmak istediğimde ailem tecavüz ederler taciz ederler tehlikeli diyor ama daha kaç kez tacize uğradığımı bilmiyorlar.
Hiçbirinde de yalnız değildim siz vardınız hep. Daha gözünüzün önünde olanı görmüyordunuz ben hiç saklamadım ki sorsanız da söylerdim. Hiç oturup ciddi ciddi sormadınız ki? Kendim söylesem bile bazen sorunlarımı umursamadınız. Bahanelerin arkasına sığındınız sadece ama ben senin bütün dertlerini dinledim destek de oldum ben de bunu istedim sadece. Siz rahatça dertlerinizi anlatabilirken ben niye anlatamadım hiç?
Comments (2)
Oww öncelikle üzgün olduğumu belirtmek isterim ve benle rahatça dertlesebilirsin , evet tanımıyorsun beni belki(ki istersen seve seve tanışırız) ama seni çok iyi anlıyorum bunu bil lütfen. Ve insanın biseyleri içinde bırakması o kadar kötü ki, sen her şeyi bırakmışsin bu daha kötü ve anlatamamani da anlıyorum çünkü bende anlatamiyordum.. kursakta kalıyor resmen veya başka bir nedenden dolayı . Bileğini kesmene gelince bende aynı şeyi yaptım lisenin başında ve seni asla suclamicam çünkü insan oyle bir psikolojide oluyor ki ne yaptığını bilmiyor. Aslında sana bir sır vereyim mi? Bazen psikolojik acıyı oyle bir çekersin ki bunu bedenine yansıtıp en azından o acıyı bedeninle hissedip biraz o psikolojik açıdan rahatlamak istersin. Ama bidaha kendine zarar verme olur mu :’) çünkü bu benim umrumda ama başkalarının(ailen ve onlar gibiler) umrunda olmicak, biliyorum birinin umrunda olsun diye yapmıyorsun ama sadece demek istediğim şey şu ki sadece sana zarar verecek ve belki de seni gerçekten seven veya sevecek insanlara. Hayatının ve kendinin değerli olduğunu ve biraz daha mucade etmek zorunda olduğumuzu biliyorsun değil mi, bilmiyorsan da bilmiş oldun artık 😉 herneyse çok konuştum , yalnız değilsin ve istediğin zaman benle konusabilirsin 🤍🫂
Merhaba söylediklerin için teşekkür ederim ben bunları yazdığım zaman çok kötü hissediyordum sonrasında hiç siteye girip bakmamıştım ama şu an çok kötü hissediyorum o yüzden girip bakmak istedim yazdıklarım paylaşılmış mı diye cevap yazılacağını düşünmemiştim bunun için de teşekkür ederim🤍ve eğer zamanın varsa rahatsız olmayacaksan müsait olduğunda konuşabilir miyiz dertleşmek için