Merhaba. Ben bugün aileme açılacağımı söyledim. Ne beklediğimi tam olarak bilmiyordum ama kesinlikle bu değildi. Babam üstüme yürüdü, üniversiteye gidemeyeceğimi söylemeye başladı. Çok umutluydum. Hayatımda bir kere olsun istediğim olacak sandım. Hayaller kurdum. Bir kıza küpelerini gösterme hayalini bile çok görüyorlar, inanılmaz değil mi? İstediğim gibi bir hayatım ve ailemden ayrı bir ömrüm olcak sanmıştım. Kim olduğumu açıkça gösterebileceğim bir yerde yaşayacağım sandım. Bütün umutlarım tükendi. Burdan ceset torbasıyla çıkmak istemiyorum. Babamın yüzünü görmek istemiyorum. Yaşamak için bir sebep bulmaya çalışıyorum. Neyse, umarım sizler için hala umut vardır.
Comment (1)
Kizimmm umarım bu mesajımı görürsun, kendine sakın bir şey yapma bak sakın. Söylediklerime kizabilirsin biliyorum ama ben seni çok iyi anlıyorum ve sonradan pişman olacağın bişey yapmanı istemiyorum. Benle konuşur musun lütfen ? Çünkü ben neredeyse benzer şeyler yaşıyorum ve arkadaşlarim var yalnız değilim ama senin de yalnız olmani ve seni anliyan insanlar olduğunu bilmeni isterim. Senin için de hala umut var unutma bunu, 18e gelince bir bok yapamazlar bunu bil ve şuan çok zor bir süreçten geçtiğini biliyorum ama yanındayız unutma ve iyiki buraya yazmışsin. Bak söylüyorum her insanın hayatı ve kendisi değerlidir özellikle bizim gibiler , pes etmemeliyiz gerçekten etmemeliyiz , edersek bunlar hep devam edecek . Seni tanımıyorum ama senin adına endişeleniyorum :’/ umarım kendine zarar vermezsin ve bana geri dönüş yaparsin