Merhabalar. Ben de zorla kapatılan o kız çocuklarından sadece biriyim. Benim akrabalarım genellikle dindar. Ailem de. Ben küçüklüğümden beri büyüyünce kapanacağım diyordum. Annem dindardır. Küçüklüğümden beri beni kapalı giyindirirdi. Babam ise annem kadar olmasa da o da yine dinini bilen birisi. Anne babası da çok dindar. Fakat annem beni kısıtlar ama babam kısıtlamaz. Ortaokul 6 ile beraber annemle ilişkimiz çok kötüleşti. Özellikle 7. sınıfta telefonda birisiyle konuştuğumu gördü diye etmedik hakaret bırakmadı. Kuzenim o sene yazın kapandı. Annem sen de kapan vs. diyordu ve ben lise başlayınca kapanıcam diyordum. Aslında erteliyordum. 8. sınıf gelince bunu gerçekten istediğim konusunda emin olamadım. Özellikle 8. sınıfın 2. dönemi yazın kapanacağımı bildiğim için çok kötü hissediyordum. 8. sınıf bitti ve annem şalı çıkartmış al tak diyordu. Herkese söyledim kapanacağını filan diyordu. Ben nedenini sorduğumda bir sürü hakaret etti ve o gün kapandım.

Evet istemiyordum. Babam zorlamasa bile annemi engelleyemezdi. Çünkü annem babama en ufak kızdığında annemi destekler. Yaz ayı çok kötü geçti. İstemiyordum ve söylemeye bile çekiniyordum. Zaten annemle ilişkimiz berbattı. Dayak, küfürler hep vardı ve benim kapanmayınca or**pu olacağımı söylüyordu. Başına iş açacağımı söylerdi. Lise başladı ve ben kendimi çirkin hissetmekle kalmıyordum normalde aşırı sosyal biriyken (her ne kadar evde berbat bir yaşantım olsa da) kapanınca birden çok asosyal birisine dönmüştüm. Arkadaşım olmadı. Her gün ağladım. Başörtüsüyle dalga geçenleri duyunca iyice kötü oldum. Ciddi anlamda intihar etmeyi düşündüm ve beni engelleyen tek şey imanımdı. Anneme ben açılmak istiyorum dediğimde demediğini bırakmadı. Ertesi gün babama söylediğinde o da mini etek de giy tamam mı demişti. Annem sonrasında hep bu konuyu ima ederek bana bir şeyler söyledi ve sonraları konu yine açıldı. Açılacağım sene sonunda dedim ve bu sefer geçen seferkinden çok daha büyük bir tepki verdi. Sen şöylesin böylesin, mutsuz olmaya mahkumsun, seni öldürürüm vs. annem sen açılınca senin hakkında ne düşünecekler sen okula rahat gidebilecek misin vs. dedi.

Ben artık ne yapacağımı bilmiyorum, yaşamaktan yoruldum. Açılmayı denesem bu sefer dışarısı var. Okulda çok dindar kişiler var. Orada hakkımda ne düşünürler? Akrabalarım ne der falan diye düşünüyorum. Zaten aile içi ilişkim yok bir de sanki evde yemediğim hakaret kalmamış gibi dışarda yargılanmak istemiyorum. Eğer bu yaz açılamazsam hayatım hep mutsuzluğa mahkum olacak. Çünkü neredeyse herkes kapandığımı öğrenmişken açılamam. Diğer hiçbir ibadet bana ağır gelmiyor ama başörtüsü takmak istemiyorum. Ben açılsam da annem burnumdan getirecek. Tişört giydiğimde bile o ne düşünür diye çekineceğimi biliyorum ve bunları yaşamaya değer mi diyorum. Açılsam yine genelde mutsuz olacağım sadece sosyal birisi olucam ve arkadaşlarımın yanında mutlu olucam bir de büyüyüp ayrı eve çıkınca mutlu olurum ama büyüyebilecek miyim o bile belli değil. Kapalı kalırsam büyüsem de büyümesem de mutsuz olucam ama en azından ahirette bir günahtan kurtulucam. Ne yapayım bilmiyorum artık her gece yarın öleceğim düşüncesi ile uyumaktan, uyandığımda ölmediğime şaşırmaktan bıktım. 14’üm ve 15’ime yazın gireceğim. Lise hayatımın sırf bu yüzden yapabileceğim o kadar şey varken berbat geçmesini istemiyorum.