12 yaşımda dinden çıktım. Ramazan aylarında annemler evde yokken azar azar yemek yer, daha sonrasında oruç tutmaya dayandığım hakkında övgüler alırdım.

Ben dinine bağlı bir anne ve anneme göre biraz daha rahat bir babanın olduğu eve, ilk ve tek kız çocuk olarak geldim. Babamla hep aramda bir soğukluk olduğunu düşünerek büyüdüm. Ama her zaman beni daha çok sevdiğini, belli etmediğini söylerdi. Ta ki ben ergenliğe girene kadar, işten geldiği sabahlar erkek kardeşimi ve beni öpmeden annemin yanına gitmezdi. Bana hiçbir zaman kapanmam için baskı uygulanmadı. Hatta önüme geçildi, çünkü özeniyordum. Düşüncelerim 12 yaşımda tanıştığım ateist bir çocuk sayesinde şekillendi. O çocukla yollarımız ayrıldıktan sonra bu konuları sorgulamaya başladım. Zamanla din ile alakalı her şeye inancımı yitirdim.

13 yaşımdayken hiç telefon karıştırmayan babamın telefonumu karıştırası geldi ve her şeyi öğrendi. Saat sabaha karşı beşti, bağırmadı. Ertesi gün öğlen altıda beni odaya çağırdı, “Neden inanmıyorsun? “ dedi. Anlatmaya başladım, “Tanrı diye bahsetme.” dedi. Bir daha söyledim yanlışlıkla, benim doğru bildiğim oydu. Küçük kardeşimin büyük oyuncak arabasını kafamda parçaladı. Kolumu öyle bir sıktı ki morarmıştı. Çok zoruma gitmişti. Annem kabul edemese bile babamın beni kabul edeceğini düşünüyordum, etmedi…
3 gün babamla konuşmadım, kapıda karşılamadım. Bana dediği cümle şuydu: “Neden böyle yaptığını çok iyi biliyorum. Hareketlerine çeki düzen ver.”

Ertesi gün pasta yaptım, annem telefonda babamla konuşurken “Kızın sana pasta yapıyor.” dedi. Üstünden 1 yıl geçti aramız kötü değil ama içimde bir yerlerde ben babama hâlâ kırgınım. Makyaj yapmama izin vermiyor. Açık tonda bir ruj sürdüğümü gördüğünde, bana odamdaki her şeyi paramparça edip bana hayatı zehir edeceğini söyledi. Mezuniyetimde tesettürlü kadınların giydiği elbiseleri değil de beyaz kalın askılı bi elbise giymek istedim diye evi ayağa kaldırdılar. Kolumun gözükmesinden hallenecek şerefsizler varmış. Ben babama artık kızmıyorum, dediklerini adam akıllı dinlemiyorum bile. Sadece dışarda yaşıtım bir kızı babasıyla kozmetik mağazalarında ya da kendisine etek şort bakarken görünce, içimde eksik bir yer olur. Onun yerinde olmak için her şeyimi vereceğimi düşünürüm.