Merhaba. ben dini çok uçlarda yaşayan bir ailenin 20 yaşındaki kızıyım. 10 yaşında kendi isteğimle kapandım ama 10 yaşındaki bir çocuğun bilinci ne kadar doğru sayılır bilemiyorum. Mutluydum o zamanlar. 12 yaşına geldiğimde benden bir yaş büyük kuzenim regl olmuştu ve feraceye geçti. Dedem de onun yanında feracesiz gezmemin büyük bir ayıp olduğunu söyleyerek beni halamla ferace almaya gönderdi.
İlk feracemi seçtik halamla. Ben poşete koyacaktım ama halam beni durdurup şimdi giymem gerektiğini söyledi. Ben de giydim ve giyiş o giyiş. Kollarıma görünmez kelepçelerin vurulduğu o iğrenç gün. Yaz bitti, okullar açıldı. İlk gün kızların üzerinde süslü süslü kıyafetler vardı, içten içe hepsini aşırı kıskandım. 7. sınıfta en yakın arkadaşımla markete gittik bir gün. Boyu da bana göre kısa biraz onun. Kasiyer ona onun annesi olup olmadığımı sordu. Yerin dibine girmek istedim. Ortaokulu böyle böyle bitirdim.
Liseye geçtim. 10. sınıfa kadar her şey rahattı. Kızları kıskanıyordum ama asla bunun üstümdeki hakkında olduğunu düşünmüyordum. 11. sınıfa geldiğimde korona bitti ve okullar açıldı. Karantina döneminde birçok şeyin farkına vardım. Ferace giymek istemediğimin. Düşüncelerimin 180 derece değişiminin. 11. sınıfta ferace beni aşırı bunaltmaya başladı.
Bir gün anneme söylemeye karar verdim. Aşırı korkuyordum tepkisinden. Ama içimde nedense küçücük de olsa bir umut vardı. Sürekli yanına gidip geldim o gün, ama asla söyleyemedim. Sonra o benim peşimden odama geldi ve söylemek istediğim bir şey olup olmadığını sordu. Ben de ağlamaya başladım. O da geldi, yanıma oturup bana sarıldı, başımı okşadı. Çok rahatlattı beni o okşaması ve söylemeye karar verdim.
Açık açık söyledim, “Anne ben ferace giymek istemiyorum. Kendimi kapana kısılmış hissediyorum. Allah rızası için yapılması gereken bir şeyi zoraki yapıyorum.” diye. Kadın beni bıraktı ve ayağa kalkıp karşıma geçti. Az önceki halinden eser yoktu tabii. Aşırı kızmıştı. Bana asla öyle bir şey olmayacağını ve eğer öyle bir şey olursa önüme ilk geçenin kendisi olacağını ve beni dışarı çıkarmayacağını söyledi. Bıraktı gitti öyle beni.
Ben daha çok ağladım ama elimden bir şey gelmedi ne yapabilirim ki. Bir iki ay sonra ilk defa gizlice dışarıda bir yerde feracemi çıkardım. Çok farklı ama güzel hissettirdi. Sonra dışarıda gizli yerlerde sürekli feracemi çıkarmaya başladım. O şekilde mezun oldum.
Ama mezuna kaldım. İlk mezun senem aşırı kötüydü. Kendimi eve kapattım. Kütüphaneye giderken feracemi çıkarmak zor olduğu için gitmek istemiyordum. Markete gitmeyi bırakıp 2 ay hiç dışarı çıkmadığım bir zaman bile oldu. Artık sadece feraceyi değil başörtüyü de çıkarmak istiyordum. Evde de çalışamamaya başladım. Kütüphaneye gitmem gerekiyordu ama ben feracemden dolayı başörtümden dolayı aşırı iğrenç hissettiğim için gitmiyordum, evde kalıyordum. Geçen senemi o şekilde mahvettim.
Şu an 2. mezun senem. Bu sene evden kurtulma isteğim o kadar arttı ki hiç olmayan bir motivasyonla YKS çalışıyorum. Kasım ayında spora başladım ve 11 kg verdim. O kadar istiyorum ki şu evden kurtulup üniversiteye gidip kurtulmayı.
Normalde üniversitede sadece feraceyi çıkarıp ekonomik özgürlüğüme kavuşunca da açılmayı düşünüyordum ama 22 Nisan’da şehir dışından bir arkadaşım beni davet etti ve ben o gün şehir dışında açıldım. Mini elbise giydim. Saçlarımı yaptım. İlk dışarı adım attığımda o kadar farklı hissettim ki.
Meğer rüzgarı saçlarımda, bedenimde hissetmek böyleymiş dedim, huzur doldu içime. O gün hayatımın en güzel günüydü ama çok hızlı geçti. Normalde dışarı çıkınca kendini bir an önce içeri atmak isteyen kız o gün eve girmek istemedi. Bağımlı olmuş gibi hissediyorum.
O yüzden üniversiteye geçince direkt açılma fikirleri gelmeye başladı bu aralar. Ama eğer ailem herhangi bi şekilde beni sürpriz ziyarete gelip yakalarlarsa okulumu dondurup memlekete götürüp istemediğim biriyle evlendirirler beni. (Ablamın sevgilisini öğrendiklerinde yaptıkları gibi)
Ne yapacağım hiç bilmiyorum. Üniversitede başörtüyle gezmek istemiyorum. Bir an önce kimsenin görmeyeceği bir yerde, kaçmak yerine saçlarımda, bedenimde rüzgarı hissederek geçirmek istiyorum gençlik yıllarımı. Ama ya yakalanıp her şeyi mahvedersem?