تنها نخواهید راه رفت

29 ساله ام و 10 سال هست که با حجاب هستم.چندتا از داستانهای این سایت را خواندم.داستان من ولی متفاوت است. فامیل مادری ام چپی

پوشش انسان ساده ترین راه برای بیان خودش است. سالهای سال نتوانستم خودم رابیان کنم. هم همجنس گرا و هم محجبه بودن بار خیلی سنگینی

باسلام من هم می خواهم داستانم را تعریف کنم،شاید برای کسی امیدبخش بود. در سال 2005 با حجاب شدم.تابستان قبل از شروع سال سوم دبیرستان

با سلام. می دانم که اینجا تنها هستیم.چون آنها تحمل شنیدن صدای ما را ندارند، هیچ وقت نخواستند که بشنوند، نمی خواهند. از اینکه تحقیق

می دانستم از من چه انتظاراتی دارند،چیزی که درست بود را فهمیده بودم،می دانستم که زمانش رسیده و انتخاب من بود.در بین اطرافیانم زنی که

با سلام اول خودم را معرفی کنم.من یک زن 34 ساله ام و از نظر اجتماعی شغل مورد احترامی دارم(و این شغل را با تلاشهای

سلام،من هم می خواهم از داستان خودم بگویم. در یک خانواده محافظه کار به دنیا آمدم.از کودکی مورد تلقین های مادرم راجعبه دین اسلام قرار

داستان من داستانی ست که حتی  تا دیروز به نوشتنش فکرهم نکردم. ممکن است کمی طولانی باشد.چون موضوعش من هستم ، لازم می دانم که

در این کشور،در خانواده ای محافظه کار و دیندار و حتی متعصب به دنیا آمدم. گاهی فکر می کنم که در زندگی انسان از این

در بین خانواده های محافظه کار، دختری که پریود می شود به قدر کافی بزرگ محسوب می شود. وقتی کلاس ششم بودم پریود شدم، و