12 yaşındayken makyaj yaptığım için babamdan dayak yedim.

Maalesef ben de o dindar ve baskıcı iğrenç ailelerden birinde doğdum. Daha 12 yaşındayken makyaj yapıyorum diye babamdan dayak yedim. Sırf dedem kapanmamı istiyor diye babam bana baskı uyguluyordu. Saçlarımı açtığım için babam dedemden laf işitti, bunu bahane ederek bana tokat attı. Bisiklete binmeyi çok severdim o zamanlar, kısa kollu tişört ile dışarı çıkıp bisiklete bindiğim için de beni dövdü. Ben de bir şeyler daha güzel olur diye düşünerek kapandım o yaşımda. Zaten hayatımda ne şort giydim ne de askılı bir tişört; buna rağmen beni o yaşımda kapatmaya çalıştılar. Aradan 1 yıl geçti, 8. sınıftaydım ve kapalı olduğum için dışlandım; benimle dalga geçtiler, ‘çomar’ dediler, ‘yobaz’ dediler. Ayrıca siyasal İslamcılardan nefret ederim, bütün bunlar onlar yüzünden oluyor. Liseye geçtim ve ‘Tamam, kurtuldum artık’ dedim. 8. sınıfta psikolojim bozuk olduğu için lise sınavında istediğim puanı alamadım ve özel okula gitmek zorunda kaldım. Babam sürekli özel okulun beni değiştirdiğini söyleyerek beni İmam Hatip’e göndermekle tehdit etti. Ben gitmek istemedim. Arkadaşlarımın beni değiştirdiğini düşünüyordu ama aslında onlar da bana aynı şeyi yapıyordu; kapalı olduğum için hakaret yedim, dışlandım. Ben zaten açılmak istiyordum, babama ve anneme açılmak istediğimi belirttim ve babam “Açılırsan sana ‘kızım’ demem, seni okuldan alırım” dedi. Elimden bir şey gelmedi. Aslında ben ateist olan insanlara da saygılıydım. Benim sevdiğim çocuk da şu an ateist. Ben zaten inanmıyorum; dinler saçma geliyor, her şey saçma geliyor, dinlerden nefret ediyorum, baskı ile hiçbir şey olmaz. Sevdiğim çocuk sırf kapalıyım diye beni istemedi, Müslüman olduğumu düşünerek. Aslında öyle değil ve aslında birbirimize çok benziyoruz ama o bunu göremiyor. Hem çevremden oldum hem sevdiğim çocuktan. Her gün o saçma sapan örtüyü takmak bana azap gibi geliyor. Ben de üniversiteye geçtiğimde şehir dışına gitmek ve orada açılmak istiyorum. Bunun için çabalayacağım ve ileride çocuğum olursa neye inanırsa inansın saygı gösterecek ve yanında olacağım.

(Görsel: Selma Gürbüz)

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir