Yeteneklerimin çöp oluşunu izlemeyeceğim.

Sadece yeteneklerimi göstermek istiyorum, ölmek değil!

Merhaba, şimdi size biraz içimi dökeceğim. Ben 16 yaşındayım ve yaklaşık 3 yıldır kapalıyım. Kapalı olmak istemiyorum. Bunu aileme defalarca söylememe rağmen ölümle tehdit edildim, arkadaşlarımla görüştürülmedim, psikolojik olarak istismara maruz kaldım ve bastırıldım. Zorla namaz kılıyorum, zorla Kur’an kurslarına gidiyorum, istemediğim halde İmam Hatip’te okuyorum. Güzel olmama rağmen güzelliğimi örtmek zorunda kalıyorum ama hayır demek gibi bir seçeneğim yok. Bu yüzden şimdilik onların olmamı istedikleri gibi biriymiş numarası yapıyorum. 18 yaşıma gelene kadar da böyle idare etmeye çalışacağım.

Birkaç ay öncesine kadar çok ağır bir depresyondaydım ve bu yüzden halüsinasyon görmeye başladım. Sayısız kez intihara kalkışıp vücuduma zarar verdim. Sonunda ‘Zaten ölecek noktaya geldim, o zaman kaybedecek hiçbir şeyim yok, zorladığım yere kadar zorlayayım’ dedim. Bunu şişkin bir ego olarak anlamayın, ben gerçekten güzel bir şekilde yaratılmışım; üstün zekâlıyım, resim ve müzik yeteneğim ile girdiğim her yarışmada birinci oldum. Hırslıyım ve eğitilirsem başarılı bir isim olacağıma adım gibi eminim fakat ne yazık ki böyle bir ailede doğacak kadar şanssız bir insanım. Bu benim seçimim değil ama düzeltemeyeceğim bir şey de değil. Diğer insanlardan birkaç kat daha fazla risk almam, daha fazla çalışmam gerekiyor ama katlanacağım ve yeteneklerimin çöp oluşunu izlemeyeceğim.

18 yaşına girdiğim zaman yurtdışına kaçmayı düşünüyorum. Orada eğitim alıp hayallerimi gerçekleştirmek istiyorum ama bunu nasıl yaparım bilmiyorum. Bu yüzden maddi ya da manevi her türlü yardımınıza çok ihtiyacım var; en ufak bir fikir bile benim için çok önemli… Ben yalnız yürümek istemiyorum.

(Görsel: Ekua Holmes)