Merhaba, adım Sümeyye. Yaklaşık 7 aydır Yalnız Yürümeyeceksin sitesindeki yazıları ve hikayeleri okumaktayım ve benim hikayem de onlardan farksız.
Ben Kütahya’da yaşamaktayım. Babam, annem ve bir erkek kardeşim var. Onları seviyorum ama bana kendimi değersiz hissettirmeleri beni çok üzüyor. Ailem, ben 10 yaşındayken beni kapattı. Aslında ben kapanmak istememiştim çünkü daha çok küçüktüm ve kapanmamın kadın hayatına verdiği etkileri annemden biliyordum… Ama o yaşta çok da idrak edememiştim, zamanla çok daha iyi anladım.
Kapandırıldıktan sonra hep uzun elbiseler giymek zorunda kaldım. Okulda en uzun etek benim eteğimdi mesela. Hep dalga geçiyorlardı, sonrasında zaten Kütahya İmam Hatip lisesine gönderildim. Halbuki puanım Anadolu liselerine yetiyordu, hayalim doktor olmaktı ama ailem beni bu okula vermişti. Çok üzülmüştüm. Ağlamıştım. Bu yıllar böyle sürdü, kimse beni anlamadı, ben aslında yalnızdım.
Yaşıtlarım yüzerken, oyunlar oynarken -açıkçası çocukluklarını yaşarken- ben hep evdeydim. “Kız çocuğu yüzer mi, dışarıda gezer mi” gibi düşüncelere maruz kaldım. Lise bittikten sonra aslında kadının bir değerinin olmadığını, onu erkeğin yönettiğini anladım. Belki bunu geç öğrenmiştim, bilmiyorum.
Genel olarak ailemiz dindar ve en korktuğum şey ailemin seçtiği birisiyle zorla evlendirilmek. Çünkü bizim sülalemizde köyden birisi gelir, genelde yaşça büyük olur ve eğer bir de dindar bir insansa gelen kişi; aile seni o kişiyle evlendirir, sana sormaz bile… Amca kızlarım bu durumu yaşadı ve şu an düşündüğüm kadarıyla ailelerinden yani kocalarından dayak yiyorlar, baskı görüyorlar. Ben bunları yaşamak istemiyorum, çok korkuyorum. Ben bu hayata evlendirilmek veya ailemin istediği şeyleri yapmak için gelmedim ama yapmazsam üzüleceğimi biliyorum, ya annem beni döver ya da babam biriyle evlendirir.
Babam eve her geldiğinde ve ben önüne yemek koyduğumda “Bu yemek ne, artık vereceğiz seni” diyor. Çok korkuyorum, kendimi bir mal gibi hissediyorum, sanki birinin satın aldığı… Bu beni çok üzüyor, gideceğim bir yer yok, maddi desteğim yok, kendimi çok kötü hissediyorum.
Benim yardıma ihtiyacım var. Lütfen bana yardım edin, ne yapabilirim veya sizler benim için ne yapabilirsiniz? Vereceğiniz öneriler, nasihat dahi olsa bana “yalnız” olmayacağımı hissettirecektir. Ben sadece anlaşılmak, değer görmek ve kendi düşüncelerimi yaşamak istiyorum.
(Görsel: Walid Ebeid)
“Ben bu hayata evlendirilmek için gelmedim.” için 5 yanıt
Ne olursa olsun ekonomik özgürlüğün olmadan bir şey yapman çok zor görünüyor. Öncelikle cesur olman gerekli ve eğitim seviyen nasıl bilmiyorum ama derhal imkanların dahilinde bir iş bul. Kasiyer, terzi bile olabilirsin. Ekonomik özgürlüğün olduktan sonra kimse sana bir şeyi diretemez. Ve ne olursa olsun karşılarında dur. Kendi ayakların üzerinde durmayı başarabilen güçlü bir kadın ol. Ev işi yapmayı yemek yapmayı kadının ezeli görevi görevi gibi gören ve bir erkeğin kölesi olarak yaşaması gerektiğine inanlar ailen dahi olsa karşı dur. Biliyorum söylemesi kolay ama bunları başarabilirsen, ailen seni gerçekten seviyorsa ileride aranızı düzeltirsiniz çok istersen. Unutma reşit yaşta bir insanı kimsenin zorla evlendirmeye hakkı yok.
keşke elimden birşey gelebilse ve sana yardım edebilsem? sadece yanında olarak sana destek çıkarak ruhsal bir şekilde yardım edebilirim kimse kimseye zorla bir şey yaptıramaz bu aile bile olsa hangi devirdeyiz? zorla evlendirilmekte ne? senin kendi hayatın ve istemediğin biriyle ömür boyu geçirmek istemezsin o yüzden senden tek ricam kendine yakın hissettiğin bir kişi ile bu bir hala,teyze,kuzen olabilir içinden geçenleri anlatman umarım onlar sana yardımcı olur umarım istediğin bir hayatı yaşarsın ve umarım hep mutlu olursun güzel kız❤️ yanındayım sakın pes etme<3
Sana bunları yaşattırdıkları için çok üzüldüm.Benim ailem hiç böyle bir görüşte değil baskı yapmamalarına rağmen kendi benliğimi onlara hatırlatıyorum herşeye evet siz bilirsiniz demem mesela bu şekilde yazmak tabi ki kolay benim için ama benliğini onlara en küçük hareketlerine bile hatırlat senin hayatın olduğunu idrak etsinler kendini onlardan ve onların hayatından soyutla ikna etmeye bile çalışsalar asla istemediğin biriyle evlenme yavaş yavaş alıştırmaya çalışırlar sempati duymanı sağlarlar sakın inanma görüşlerini yavaş yavaş belli et seni kendi malları gibi görmelerine asla izin verme umarım bu yolda dimdik durabilirsin eğer istersen herşeyi başarırsın biz arkandayız;))
Sana yardım etmek istiyorum umarım görür ve hayatın için çok geç olmadan yazarsın instagram hesabım Ummu3037 bana yazının başlığının olduğu bir mesaj atman yeterli
Internet üzerinen bir kadın derneğiyle irtibata geçme imkanın var ise bunu çok iyi kullan.