Selam, sanırım normalde Gmail üzerinden yazılıyormuş ama ben buradan da yazabilirim.
Ben 14 yaşındayım. 8. sınıf benim için tam bir felaketti. Babamla her gün kavga ederdik çünkü ne kadar uğraşırsam uğraşayım, ona göre çalışmıyordum. Sınav sonuçları açıklandı. Yaşadığım yerdeki Fen lisesi tutmamıştı. Ben de puanla alan bir Anadolu lisesine gitmek istedim ama babam yine puanla alan bir İmam Hatip lisesine gitmemi istedi. Gitmemek için çok direndim. Haftalarca kavga ettik. En son annemin benim yanıma gelip ikna etmeye çalışmasıyla onu üzmemek için kabul ettim.
Şu an kapalıyım. Ortaokulda babam beni yine İmam Hatip’e göndermişti, çok şaşırtıcı (!). 7. sınıfta etrafımdaki herkesin kapalı olmasıyla heveslendim. Başörtüyle çok güzel göründüğümü düşündüm. Ani bir kararla kapandım.
Şimdi açılmak istiyorum. Bunu babama 2 kez söyledim. Biri sınav öncesindeydi, “Düşün, zaten karantinadayız, sonra karar verirsin” dedi. Çok mutlu olmuştum. Babam bana kızmamıştı, destek olmuştu.
Sınav öncesi stres yapmayayım diye söylediği bir yalanmış sadece. Sonra tercih yapma zamanı geldiğinde annem babama bir daha söyledi. “İmam Hatip’e göndereceğim” diye yemin etmiş açılmak istediğimi duyunca.
Çok daraldım. Açılmak ve okulumu değiştirmek istiyorum. Kabul ederler mi, etmezlerse ne yapacağım; bilmiyorum. Ama bu benim hayatım ve geleceğime ben karar vermek istiyorum. Bu arada, böyle bir sayfa kurup bu tarz şeyler yaşayan insanları tek bir noktada buluşturduğunuz için teşekkürler. Bu sayfada kendimi yalnız hissetmiyorum.
(Görsel: Armando Barrios)
Comments (3)
sen yeter ki mutlu ol. ne derlerse desin bu senin saçın ve senin okulun. kararlarını kendin vermelisin. lütfen cesur ol, asla korkma. inan kaderimiz aynı. ben sana inanıyorum başaracaksın, er ya da geç.
Selam, üstüne kurdukları baskıyı çok iyi hissediyorum çünkü daha 2 gün önce ben de açılacağımı söyledim. Tabii ki karşı çıktılar ve o kadar güçlü durdular ki karşımda ben de şaşırdım bu kadarını beklemiyordum. Yüksek ihtimal seninde ailen benim gibi şu an kaça gidiyorsun bilmiyorum ama lise birsen bile 3 yıl dayanacaksın eğer okulunu değiştiremezsen ve açılamazsan benim gibi (yani şu anlık) hiç üzülme sen her anın tadını kimseyi umursamadan mutlulukla yaşamaya devam et yanında sadece seni anlayan ve yargılamayan insanlar olsun ve lütfen yks’ye iyi hazırlan ve şehir dışında güzel bir üniversite kazan ki ondan sonraki hayatında ipler senin elinde olsun şu an küçüksün onlarla sacaşamayabilirsin ama büyüdükçe ve kendi hayatını onlardan uzakta kurdukça herşeyi istediğince yapacaksın.
Senin le aynı yaşta bi kız kardeşe sahibim senide kız kardeşim olarak görüp bu yazıyı yazıyorum samimiyetime inanırsan eğer keşke diyorum bazen keşke daha erkenden istediğim şeylerin peşinden gitme cesaretini gösterebilseydim. İnsanların Yaşın büyüdükçe hata yapmak için (onlara göre yanlış olan saçma gördükleri herşey) sana verdikleri tolerans çok daha az oluyor. Senin gördüğün kadar yaşın büyük değil hatta daha çocuk denilebilecek kadar küçük bi yaştasın annen babanda sen haricinde herkeste bunu biliyolar o yüzden hata yapma deneme yanılma yolunda sadece cesarete ihtiyacın var.Kuzenim 6.sınıfta kah istiyerek kah zorlanarak kapanmıştı bi iki yıl kaldı kalmadı açmış başını çıkmış dışarı liseye geçtiğinde imamhatip lisesine gönderildi yine bi ümitle direndi dinlemediler sınıfta kaldı anadolu lisesine geçicem dedi hayatının elinden kaymasını izlerlerken tamam dediler şuan istediği gibi giyiniyor üniversiteye başladı yaşanan onca şeye inat daha güçlü sanki en önemlisi gerçekten istediği gibi yaşıyor hayatını )