Merhaba , aslında bu yazıyı yazmadan önce kendimden oldukça emindim ama şimdi içimden geçenleri yazıya aktarma konusunda tereddütlüyüm.
Ben de birçoğunuz gibi ailesi tarafından kısıtlanan ve başörtü takmaya zorlanan yalnız ve psikolojisi bozulmuş bir insanım. Nereden başlayacağımı bilmiyorum zira bunun pek de başı yok, ben doğduğumdan beri kısıtlamalar içindeyim. Sanki kaderim, geleceğim ve ideolojim doğduğum anda belirlenmişti. Ailem, eğitimim konusunda beni İmam Hatip için zorlamadı ama okuduğum kitaplardan (dünya klasikleri) dinlediğim müziklere kadar her şeyime karıştı. Müslüman öyle mi yapar, Müslüman bunu mu giyer, bu kitabı Yahudi yazmışsa Müslüman bunu okumaz… Evet, oradaki Müslüman benim.
Aslında ailemi suçlamak istemiyorum çünkü onlar da benim iyiliğimi düşündüklerini söylüyorlar ama onların iyilik kavramı ile benimki farklı. Beni başörtüsü takmaya ve fazla sorgulamamaya zorladılar. Başörtü takmazsam evden çıkamayacağımı söylediler ve zorla kabul ettirdiler. Beni en çok üzen ise başımdaki yüzünden fikirlerimi açıkça ifade edemiyor oluşum ve ailemin, çevredekilere bunu kendi isteğimle yaptığımı söylemesi. Ben fikirlerimi açıkça ifade edip saçlarımı rüzgarda savunmak istiyorum ve bu Müslümanlıktan çıkmak demek değil! Güçlü olun kız kardeşlerim…
(Görsel: Charles Blackman)