2020’nin Ekim ayında kesinlikle istemememe rağmen kapandım ben de. Her “Hayır” dediğimde annem beni ikna etmek için sabahlara kadar ağlıyordu. Neyse ki yegane amaçlarına ulaşıp kapattılar beni de. Bir de üstüne üstlük herkese “İsteyerek kapandım” demek zorundayım. Zaten çevremizde tesettürlü olmayan kimse yok.
Şimdi her ne kadar açılmak istesem de yapamıyorum. Kapanmışken, açıldığımda daha çok günah olur diye yapamıyorum. “Senin hayatın” diyorlar, “senin kararların”. Ama gel gör ki benim günahlarımın onlara yazıldığını söylüyorlar. O kadar çelişiyor ki bunlar… Kapanmadan önce namaz kılıyordum. Bana “Namazını da kılıyorsun, bir de kapansan tam olacak” demişlerdi. Fakat bilmiyorlar ki ben kapatıldığım günden beri namaz kılmıyorum. Dinime olan hevesimi sömürmüşler gibi hissediyorum. Her gün bu konuda yalan söylüyorum. Aynı zamanda vicdanım beni rahat bırakmıyor. Maneviyat açısından kendimle çok fazla çeliştiğim zamanlar oluyor. Dışarıya çıkarken ya da çıktığımda aynalara bakmadan yürüyorum. Her taraf aynayla ve camla doluyken kendi görüntümden kaçıyorum. Bu duruma alışmak zorunda kaldım; yalan söylemeye ve kendimden kaçmaya.. Bunun yanı sıra LGBTI destekçisiyim. Tabii dile getiremiyorum ya da bu konuda paylaşım yapamıyorum, sadece bir paylaşım için çevremden linç yiyeceğimi, ‘dinsiz’ diyeceklerini o kadar iyi biliyorum ki… Sözde ‘özgür’ olduğumuz toplumda, fikirleri yüzünden bile hapse atılan insanlar varken ben kime ne anlatıyorum ki?
(Görsel: Armando Barrios)
Comments (2)
Kapandıktan sonra açılmak “daha çok” günah nereden çıktı acaba? Ömrü boyunca açık olmuş biri ne kadar günah işlemiş sayılırsa kapandıktan sonra açılmış biri de aynıdır. Hatta ben kapanmış birinin açılmasının en azından denediği için, buna cesaret ettiği için sevap kazandığını düşünüyorum. Ben de dinden soğutuldum ancak aklımda daima şunu bulunduruyorum “bana bu dayatmaları zorlamaları yaptıran din değil, çevrem” bunları düşünerek namazıma ibadetlerime devam etmeye çalışıyorum. Açılmak istiyorum diye dinden çıkmış olmuyorum sonuçta ve dinimiz kolaylık dinidir zorlama yoktur. Bu konuda yapmamız gereken şey çevremizdekilere kendimizi kabul ettirmek. Vicdanın neden rahat değil anlayabiliyorum ama sen içini rahat tutmaya çalış. Hiç bi şey senin suçun değil tamamen çevre baskısı yüzünden. Sen sadece dene, çabala ve hayatını kazanmaya çalış
Bir insan her cümleyi mi “evet Evet EVET” diye okur.. O kadar bensin ki.. Napacağız ne edeceğiz hiçbir fikrim yok ama bunları tek başına hissetmiyorsun, merak etme. Elbet bir gün birimiz bir çıkış yolu bulup diğerlerimize de ışık olacağız.