Adalet kavramının eksikliğini yaşadığım için hukuk okumak istiyorum.

Okuyacak olan herkese merhaba! 7. sınıfın yaz tatilinde isteyerek kapandım. Kapalı halde birkaç defa annemle beraber markete, dedemlere ve amcamlara gitmiştik. Bu yaklaşık 2 hafta sürdü. Daha sonra ben ve ablam, İstanbul’a abimin yanına gittik. Kulağımdan ameliyat olmam gerekiyordu. Gidişimizin 2. günü örtümü çıkardım. Geri döndüğümüzde örtüyü tekrar kafama geçirdim. Sonraki 3 yaz tatilinde yine İstanbul’a gittik ve döndük. İstanbul’a her gidişimizde örtümü çıkarıyor, memlekete döndüğüm zaman tekrar takıyordum. Dönüşlerimde örtüyü takmak istemediğimi anneme ve ablamlara söylüyordum. Hatta bir keresinde bu konuyu babama da açtım. Başımın ağrıdığını ve bu yüzden örtümü çıkarmam gerektiğini söyledim. Kendisi evlatlarının dertlerini üstlenen bir kişiliğe sahip değildir, isteksizce “Sen bilirsin” dedi. Tabii o zamanlar istediğimi eyleme geçirebilecek kadar güçlü bir kişiliğe sahip değildim. Bu süreçte çok yıprandım. Okul dönüşlerimde üstümü değiştirirken örtüm olmasaydı şöyle davranır, şunu giyer, saçımı da böyle yapardım diye hayaller kuruyordum. Arada örtümü çıkarabilecek cesaretin bende olmadığını hissediyor ve bu yüzden örtümü nasıl sevebilirim diye çözümler bulmaya çalışıyordum; farklı baş modelleri yapıyor, kıyafet seçiyordum. Ama nafile, yine bir yerde patlak verdi.

Bu yaz yine İstanbul’daydım. Bu sefer daha kararlıydım. Ablama bu konuyu açtım, “Saçmalama” dedi. O kadar fazla ısrar ettim ki sonunda “Sen bilirsin, karışmıyorum ben” dedi. Tabii bu esnada saçım çok fazla yıprandığı için saçımı kazıttım. Sonra bir gün ablamla beraber abimlere gittik. Orada bu konuyu ağabeyime de açtım. Bence kendisi bizim ailenin en entelektüel kişisidir. Tabii ben başörtümü çıkartmak istediğini söylerken ciddi bir tavır takınamadım. Ona “Şimdi olmazsa üniversiteye gidince, o zaman olmazsa meslek sahibi olunca, yine olmazsa evlenince” dedim. Kendisi bana yumuşak bir şekilde “Hayır” dedi. Birkaç saat sonra saçımın olmadığını da görünce bu isteğimin hiç olmayacağını söyledi. Tabii bende derin üzüntüler oluştu. Neyse, yaklaşık 1 aydır kendi memleketimdeyim. Bayram vesilesiyle ağabeyimler de buraya gelmişti. Bu sefer başka bir ablamla konuştum. Başta bana “Hayır” dese de daha sonra annemle konuşmam gerektiğini söyledi. Konuyu anneme açınca örtüneli henüz 4-5 yıl olduğunu, zaten kendi isteğimle örtündüğümü söyledi.

Eğer örtümü çıkaracak olursam aile içinde babam ve başka bir abim sorun yapar. Zaten abim bizimle yaşamıyor, buraya gelince sıkıntı yapar. Babam da söylenir. Söylenmelerine alışkınım ama bu daha hassas bir konu olduğu için kaldıramayabilirim. Bunun dışında akrabalar, özellikle baba tarafı çok söylenir. Kızlarının tamamı örtülü ve bileklerine kadar etekli. Kaldı ki bir de saçım yok. Başıma fular takayım diyorum ama o zaman da yaptığımın yeni bir örtünme stili gibi algılanmasını istemiyorum. “Başına fular geçirdi, boynunu açtı, sonra da saçını ortaya çıkardı” denmesini istemiyorum.

Bugün 17 yaşıma girdim. 12. sınıfa geçeceğim. Adalet kavramının eksikliğini yaşadığım için hukuk okumak istiyorum ve bunun için çaba harcarken özgüvenli olmak istiyorum. Çünkü özgüvenle yaptığım şeyler beni hep bir adım daha ileriye taşımıştır. Bazen başımdaki örtü bana bir zincir gibi geliyor. Başımda örtü oldukça daha da isyankâr bir hale bürünüyorum. İçimde yaşadığım duyguları ve inançları vücuduma yansıtmak istiyorum. Vücudum ile ruhum bütünleşsin istiyorum. Belki bir destek, belki bir çözüm önerisi beni birkaç adım daha ileriye taşıyabilir…

(Görsel: Hayv Kahraman)