2 ay boyunca telefonu elime alamadım, zorla namaz kıldım, sürekli psikolojik baskıya maruz kaldım.

Muhafazakâr ailemin baskısıyla ne yaptığımın farkında bile olmadan 11 yaşında kapandım. Açılmayı çok kez istedim ama günah olduğu için yapamadım. 17 yaşımda derin bir sorgulama yaşadım ve tüm dinleri bana uygun olmadıkları için reddettim. Ablalarıma bu durumu anlatmak istedim ama hayatımın en büyük hatasını yaptım. Sabaha kadar azar ve hakaret yedim. 2 ay boyunca telefonu elime alamadım, zorla namaz kıldım, sürekli psikolojik baskıya maruz kaldım. Aylar geçtikçe baskıları biraz hafifledi ama çok yorulmuştum. Bir yolunu bulamıyordum. Herkes gibi ben de ailem yanımda olsun istiyordum ama onlar beni olduğum gibi kabul etmiyordu. Birkaç ay sonra depresyona girdim ve intihara kalkıştım. Ailem beni birçok kez psikoloğa götürdü. Psikoloğuma gerçeği anlattım ama aileme gerçek nedenini söyleyemedim çünkü yine baskı kuracaklardı. 18 yaşındayım ama bir birey bile değilim. Özgürlüğüm uğruna vazgeçmeyeceğim ama dik duramıyorum. Bu yük o kadar ağır ki… Şu an sadece üniversiteye gitmeyi ve para kazanmayı bekliyorum. Sonra yavaşça ailemden uzaklaşmayı düşünüyorum.

(Görsel: Anthony Cudahy)

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir