Merhaba, saçlarını savuramayan veya benim gibi gizli savuran çiçeklere…
Bu siteyi uzun süredir takip ediyorum. Bugün gücümü kaybetmeye yaklaştım. Yıllardır babamdan gizli açık bir şekilde geziyorum. Annem, abim ve kardeşim bu durumu biliyor. Ailemin yanında kapalı, arkadaşlarımın yanında açığım. Bir gün pes edip kazanacağım. Bazı yerlere gidememek zoruma gidiyor. Arkadaşlarım evleniyor, düğüne gidemiyorum çünkü babam götürecek ama olmaz çünkü babamla beraberken kapalıyım, arkadaşlarımın yanında ise açığım. Bu sırrımı yalnızca abim, kardeşim ve annem biliyor. Yıllardır hiç yakalanmadım. Yakalansam da ‘yolun sonu’ deyip çekilmeyeceğim, içimdeki güçsüzlüğe kendimi yenik düşürmeyeceğim. Asla vazgeçmedim, geçmem de… Yıllardır en çok sosyal medyada babamla bir fotoğrafımı paylaşmak istedim ama yok, babamlayken kapalıyım, ben onu nasıl paylaşayım ki? Ben bazı konulardaki hakkımı hem öbür dünyada hem de bu dünyada hep arayacağım. Saçlarımı özgürce savurana kadar hakkımı savunacağım. Bir gün babamın yanında saçımı savuracağım. Eğer bir gün pes edersem bunu okuyup vazgeçmeyeceğim. Kafamda 3 tel saçım olsa bile ben o saçları bir gün özgürce savuracağım.
(Görsel: Henri Martin)