Merhaba, ilk yazdığım hikâyeyi paylaştınız mı, ne yaptınız bilmiyorum ama ben yenisini yazmak istiyorum.
Gittiğim okulda hiç kapalı yoktu. Bu okulda gerçekten büyük ayrımcılıklar ve zırvalıklar gördüm, özgüven sorunlarım oluştu ve halen devam ediyor. Okulda bahçeye çıkamazdım, herkes bana bakardı ve ben çöp gibi hissederdim. Öğle arası merdiven altında oturur, kantine inmeye utanırdım. Öyle aç kalırdım. Okul haram gibiydi, gözüm hep saatteydi. Eve gelip ağlardım. Bunu sürekli aileme anlatırdım. İlk başta annem karşı çıktı, “Bunlarla mücadele etmeyi öğren” dedi. Ama ben ısrarcıydım, “Eski okuluma gitmek istiyorum” dedim. O da ilk başta çok karşı çıktı. “Oranın eğitimi iyi değil” dedi. Eski okulum da özeldi ama muhafazakardı.
Babamla aramızın çok kötü olduğu da oldu. Ben okul değiştirmek için yanına gittim. Konuştum. Sonra babama dedim ki, “Baba, benim de kararlarım var. Ben de bir insanım”. Babamın verdiği karar ise o kadar acımasızcaydı ki… Yazmak bile istemiyorum. İlk önce çıldırdı, bağırmaya başladı. “Sen benim oramdan düştün, ne kararı?” dedi. Annem, “Lütfen sessiz ol, deme çocuğa öyle şeyler” deyince anneme el kaldırdı. Çok suçlu hissetim.
Babam kemerini çıkardı. Hemen ağladım, yalvardım. Ne dediyse “Tamam” dedim. Yine okuluma, yani eski okuluma gittim ve şu an orada mutluyum ama babamın o gece dedikleri, yaptıkları aklımdan silinmiyor. Şimdi belki aramız iyi ama benim babam biraz geri kafalı. ‘Kız çocukları okumaz, kapanır, evde oturur’ kafasında bir insan. Dışarıda melektir benim babam ama çilesini biz çekeriz. Kötü alışkanlığı yoktur. Sigara, alkol… Ama neye yarar? Hayatımı mahvetti, hayallerimi mahvetti.
Başörtü konusunda o kadar özgüvensizim ki biriyle konuşurken tereddüt ediyorum. Yabancı ülkeye, Kanada’ya falan gidip eğitim almak istiyordum ama başörtülü insanların nasıl toplumdan ayrıştırıldığını biliyoruz. Eşcinseller, ateistler, Hristiyanlar… Bunlar dinini, inancını, hayatını istediği gibi yaşıyorlar. Arkalarında hep birleri var, ama neden Müslümanlar bu muameleyi görüyor? O kadar özgüvensizim ki keşke ölsem.
(Görsel: Montserrat Gudiol)
Comments (3)
Eğer biriyle konuşmak istersen insatramım unut.88 pembe ppli bir hesap 🙂
Türkiyede insanlar Alevi oldukları için bir hotele kapatılıp diri diri yakıldılar. Devlet sekiz saat boyunca kılını bile kıpırdatmadı. Hiristiyanların en son 5-6 eylül olaylarında evleri yağmalandı, canlarına, ırzlarına kıyıldı. Dönemin başbakanı Menderes yine kılını kıpırdatmadı. Eşcinseller hep ayrımcılıktan fuhuşa sürükleniyor. Ateistler dini baskıdan ailelerine bile dine bakış açılarını söyleyemiyor. Bu ülkede herkes zorunlu din dersine girmeli ve yine herkes diyanete vergi ödüyor ve yine o vergi ödedikleri diyanet onlara başka oldukları için hakaret ediyor, fikri hiç sorulmadan herkesin kimliğine müslüman yazıyorlar. Dışlanma ve baskılanma konusunda yalnız degilsin. Türban yanlısı kişiler nedense baskıyı hep kendilerine yapıldığını zannedip, diğerlerinin T.C. kurulduğundan bugüne kadar çektiklerini görmezden geliyorlar.
Emeralda yazdıklarınızın alnı olsa da öpsem. Müslümanlara ayrıştırma yapıldığı yakan. Müslümanlar sütten çıkma ak kaşık da sanki. Mesele dinden, siyasi görüşten önce insan olabilmek. Çok sevdiğim bir sözdür. Dinleri var diye ahlaklı olmalarına gerek yok sanıyorlar. Önce insan olun sonra mğslüman, Hristiyan vesaire olursunuz.