Cemaat yurdundan sonra 4-5 seneye yakın psikolojik tedavi görmek zorunda kaldım, tonla ilaç kullandım.

Merhaba. Cemaat yurtlarıyla ilgili hayatımdan berbat bir kesit paylaşmak istiyorum. Liseye dereceyle girip ilk senemde sınıfta kalarak bitirdiğim berbat bir sene… Daha güvenilir olacağı düşüncesiyle cemaat yurduna yerleştirildim ki pek bir seçeneğimiz yoktu o dönemde. 1 senenin bana ömür boyu yara bırakacağını hiç tahmin etmezdim. En başta her şey normalken sonraları kıyafetlerime karışmaya başladılar. Yavaş yavaş beynime bir şeyler aşılanıyormuş. Önce sohbetlere davet ettiler. Sınav zamanları bile 2 saat sohbet yapmadan bırakmadılar. Sonra banyoya girerken laf etmeye başladılar. Yavaş yavaş her şeye karışıyorlardı ne yediğime kadar. Zorla namaz kıldırmalar… Zorla sohbetler… Okuldan çıkış saatimde okul kapısından alıp “Sohbet var” diyerek götürmeler… Bu böyle sürerken bir gün yurda geldim; iki eteğimi birleştirip uzun bir etek yapmışlar, çok kısaymış, sofiler beni atabilirmiş yurttan. Ailem üzülmesin diye bir şey diyemiyorum tabii, küçüğüm. Daha sonraları duşa girdiğim zamanlarda kapılara vurmaya, beni korkutmaya başladılar. O kadar korkuttular ki duşta etrafta buhar olursa bana bir şey olacak diye eksi 7 derecede soğuk suyla duş aldığım zamanlar olmaya başladı. Aynalara bakamamaya, ezanlardan korkmaya başladım. Zorla namaz kıldırıp namaz vaktini geçirince ceza veriyorlardı. Bir sabah ezanına uyanmak istemediğim için yüzüme su döküp uyandırdılar, ağlayarak namaz kıldım; açık kapıdan biri beni izliyor diye panik atak geçirdim. Hastaneye bile götürmediler. Bir süre sonra kapanmam gerektiğini, sofi amcalar beni bu şekilde görürse yurttan alacaklarını söylediler. Kapanmadım ama o kadar baskı gördüm ki telefonum elimden alındı, ailemin yanına gitmem yasaklandı. Cezaevinde gibi ailemle konuşurken beni dinliyorlardı. Onlar izin verirse ailemin yanına gidiyordum. Neden kendimi bu kadar baskıya maruz bıraktım, bilmiyorum. Ailemin yanına döndüğümde kafayı yediğimi düşündüler. 4-5 seneye yakın psikolojik tedavi görmek zorunda kaldım, tonla ilaç kullandım. Uzun bir süre banyoya girip rahat bir duş alamadım. Hatta duşa girerken annemi yanıma alıp defalarca yanımda mı diye kontrol eder oldum. Cemaat yurtları bir bataklıktan ibaret. Bu anlattıklarım sadece hatırlayabildiklerim. Biraz daha cemaate maruz kalsam kendimi öldürebilirdim, çok ciddi söylüyorum. 14 yaşımda cemaate gittim, 1 sene kaldım. 24 yaşımdayım, son 1 yıldır karanlıkta ve ilaç kullanmadan uyuyabiliyorum.

(Görsel: Moïse Kisling)