Birkaç ay önce 18 yaşıma girdim. 1.5 yıllık bir ilişkim var, ilk sevgilim, hatta ilk konuştuğum kişi fakat aileme söyleyemiyordum. Sürekli yalan söylemek zorunda kalıyordum. Çok zor bir yıl geçirdim, çok ağır bir hastalık atlattım ve ilaç kullanmaya başladım. Sevgilim bu dönemde her zaman yanımda olduğunu hissettirdi. Birkaç aydır kötü hissetmeye başladım sürekli yalan söylediğim için.
Psikoloğum var, 5 yıldır gidiyorum, ona söyledim sevgilim olduğunu fakat çok büyük bir tepki gördüm, demediği şey kalmadı. “Bu sene mezuna kaldın, kazanamazsan zaten bulmuşsun birini, evlenir gidersin.” dedi. “Utanmadan 1 yıldır yüzüme bakıyorsun, yalan söylüyorsun.” dedi. “Neyini söyledim şimdiye kadar?” dedi. Aileme söylediği birkaç bir şey var fakat bu onun da ailemin de karşı çıkacağı bir konu olduğu için sorduğunda yalan söylemek zorunda kalıyordum. Anlatmaya çalıştım, o kadar ağır şeyler dedi ki. Bütün gün ağladım, zoruma gitti.
Annemle de iyi arkadaşlar diyebiliriz. Artık 18 olduğum için benimle ilgili bilgileri paylaşamayacağını düşündüğümden dolayı söylerken rahattım biraz da. Ayrıca ablam gibi görüyordum, en azından o bilsin istedim. Dememem daha doğru olurmuş, annem dün dolmuşta onunla denk geldi. Ondan sonra bana çok garip davranmaya başladı. Bugün kardeşim üzerinden sanki ikimize diyormuş gibi birsürü laf soktu. En son bana “Seninle sonra ayrı konuşacağız.” dedi.
Bir süredir ihtiyacım olan bazı şeyler vardı, anneme defalarca kez demiştim. Tekrar söylediğimde bugün çok büyük tepki gösterdi. “Senin benden hiçbir şey istemeye yüzün yok.” dedi. “Senin gizlediğin her şeyi biliyorum ben.” dedi. Psikoloğumun bir şey diyip demediğini sorduğumda “O ne biliyor da bana diyecek?” dedi. Ben de “Dün onunla karşılaştıktan sonra bana böyle davranmaya başladın” dedim. Kısaca annem sevgilimi öğrendi ve üniversiteye hazırlanıyorum tekrar. Ailem bu konulara karşı kesinlikle çok sert.
Şu an herkesle görüşmem, konuşmam yasaklandı. Sürekli kontrole geliyor, fark ettirmediğini sanarak. İleride ne olur bilmiyorum fakat sevgilimi gerçekten çok seviyorum, ayrılmak istemiyorum. Ailemle paylaşmayı birçok kez denedim fakat bu konuda o kadar sertler ki, çekindim. Annem daha önce defalarca kez yüzüme bana güvenmediğini söyledi, ne yapacağım bilmiyorum. Yanımda kimse yok, kendimi çok yalnız hissediyorum. Herkes ailesiyle bu tür şeyleri paylaşırken hep özenirdim, şu an daha çok özeniyorum.
Okumam konusunda ailem her zaman arkamda fakat bu konuda ne yaparlar bilmiyorum, çaresiz hissediyorum. Aşırı stresten kulaklarımın arkasında strese bağlı dökülmeler başladı. Bir süre önce aynı şekilde hiçbir şeyimi birine anlatamadığım için sürekli kafamda döndürüp duruyordum. Çok fazla stese girdiğimden o da sürekli baş ağrısı yapmaya başladı. 2 haftadır vücudum tepki gösteriyor, doktor da strese bağlı olduğunu söyledi.
Annem zaten farkındaydı, bunlara rağmen hâlâ beni anlamayacağını biliyorum, o yüzden diyemiyorum bir şey. Annem öğrendiyse ne yapacağım ben, eminim ki daha çok kısıtlayacaklar beni ve görüşmemi her şekilde engelleyeceklerdir. Babama da büyük ihtimalle söyler. Bu akşamlık kuzenim gelecek yanıma, söyledim olanları. Sonra ne olur bilmiyorum ama çok zor durumdayım. Lütfen bana akıl verin.