Hatırlıyorum, bir gün dövmesinin sebebi sırf erkeklerin de var olduğu WhatsApp sınıf grubunda var olmaktı

Henüz 19 yaşındayım. 10 yaşında daha çocukken başta kendi sonra ailemin isteğiyle kapatıldım ve kendimi bildim bileli kapalıydım. Hayatımda en büyük isteğim saçımın bir kez rüzgarda savrulmasıydı…

5. Sınıfta imam-hatipteydim ve 12 yaşında namaza başlatıldım. İlk başlarda babam benim için çok önemli olduğu için ve onunla kıldığım için zevk alarak kıldığımı hatırlıyorum. Daha sonra 7.sınıfın yazı veya 8’deyken babam evden ayrıldı, bu süreçte abim evdeki erkek birey rolünü üstlendi. Zaten babasız olmam benim için çok zorken bir de abimin baskıları başladı. 6 sene boyunca babasızken şiddete uğradım ve gözüm mosmor olduğu için okula bile gidemediğim oldu. Bunların sebebi tamamen abimin narsist baskılarıydı. Hatırlıyorum bir gün dövmesinin sebebi sırf erkeklerin de var olduğu WhatsApp sınıf grubunda var olmaktı… Kıyafetlerim asla benim istediğim bir şey olmadı ve bu yüzden sürekli kimlik karmaşasına girdim. Zaten tunik şal ve bol pantolonlar giyiyordum ve hatta babam gitmeden önce babam bana pantolon bile almıyordu hatta bayramlarda hep 30 yaşlarında tesettürlü kızların giydiği upuzun eteklerden aldırmak isterdi fakat unuttuğu bir şey vardı.. Ben daha çocuktum. Bu yüzden her bayram prenses gibi giyinen kuzenimin yanında hep eksik kaldım…

Abim artık kontrol bağımlılığında ayrı bir seviyedeydi. Bir gün okula gidecektim üstümde tunik altımda pantolon vardı üstümde de upuzun kot ceket… Fakat benden altımdaki pantolonu değiştirmemi istedi, ben değiştirmediğimde sokak ortasında şalım başımdan çıkacak kadar yumruklandım… 6 sene bu şekilde devam etti, hayatıma erkek arkadaşım girdi diye orospu da oldum tüm evde… Ben bunları yaşarken üstüne üstlük hepsinin suçlusunun ben olduğunu söylediler… Söylüyorlar :’) annem bile… Onlar istedi diye ferace bile giymiştim oysa ve okulum muhafazakar olduğu için müdür yardımcılarının, öğretmenlerin iğrenç bakışlarına ve omzuma el koyma gibi iğrençlikleriyle baş başa gelince çıkardım. Bir gün annem küçükken tecavüz edilmem hakkında “Sen erkeklere dokunmaya alışıksın zaten.” Dediği gün tamamen açıldım… Daha sonra eve polisin geldiği de oldu beni akrabalarıma gönderdikleri de oldu. Hatta ben tüm bunları yaşarken intihar da ettim yapayalnız kaldığım bir kahvaltı masasında…

Açıldım biraz kısa giyinmeye başladım falan derken benim umut ve bağlılıkla beklediğim babam geldi… En büyük darbeyi o vurdu bana. Eve birazcık geç geldim yorgunum birazcık yardım etmedim diye çenemi çıkacak seviyeye getirdi… Sonra evden çıktım gittim, üniversite öğrencisiydim üniversite sayfasında kısaca özet geçip bir iki günlük barınabileceğim bir yer aradığımı belirten bir yazı yazdım ve hiç tanımadığım bir kızın evinde kaldım. Daha sonra üniversite rektörüyle falan görüştüm ve yurtta kalmaya başladım fakat beş parasız. Bazen arkadaşlarım bir şey gönderdi bazen çok utanarak genel mutfakta kalan şeylerden yedim. En az bir hafta aynı kıyafetle saçımı bile yıkamadan yattım. Aylarca onlarsız kaldım işe girdim bir şekilde geçindim daha sonra ısrar ettikleri ve eskisi gibi olmayacağını söyledikleri için bir kaç sefer eve gittim. Yaz tatilinde de kalacak bir yerim olmadığı için eve döndüm. Yurtta kaldığım sırada bir iki kıyafet alabildim ve normalde giydiğim çoğu şeyi kısaltıp crop haline getirip istediğim gibi giydim. Tabi yine de crop giydiğimi öğrenmediler, tayt giydiğimi gözlerine soksam da… Şu an hala evdeyim babam şuan sevgi ve saygıyla davranıyor hatta senelerdir görmediğim sevgiyi görünce yadırgıyorum. Hâlâ beni namaza başlatıp kapatma düşünceleri var ama bunu zorla yapmıyorlar. Şuan Müslümanlıktan ve dinlerden tamamen uzak olduğumu biliyorlar. Normalde tırnaklarım bir santim uzasa abimden şiddet görürdüm şuan ona da ojelerime de alıştılar sevmeseler de… Anneme erkek arkadaşlarımı anlatıyorum o sevgili veya manita onaylamasa da etrafındakileri tanımaya çalışıyor. Hâlâ evde erkek arkadaşımla telefonla konuşamıyorum abim zorbalıkla arkadaşlarıma rezil ediyor… Umuyorum ki bir gün tamamen kendi kişiliğim ve isteklerim doğrultusunda bir hayat yaşarım çünkü artık intihar edecek bile gücüm yok, yaşamaya mecalim olmasa da…

Bu konularda hep sustum utandım rezil hissettim, eğer okuyan varsa teşekkür ederim:) lütfen kızlarım lütfen bir tanelerim güçlü olun, eşiniz dahi olsa sizin bir mal olmadığınızı onlara öğretin çünkü ben bu düzen değişmeli, umutlarımız olmalı bizler yaşamalıyız… Sizleri çok seviyorum ❤