Küçüklüğümden beri kapalı ve feraceli olduğum için dışlandım. Hala da dışlanmaya devam ediyorum. Şu an 10. sınıfım ve sınıfta arkadaşlarımın feraceli olmam hakkında konuştuklarını duydum. Simsiyah, ninja gibi veya nene gibi.
Bu tür ithamları zaten hep duyuyordum ama sınıf arkadaşlarımdan duymak beni ayrı yıktı. Zaten erkekler de sadece açık kızları istiyorlardı. Özellikle benimle çok dalga geçtiler. Simsiyah, ninja gibi veya çok büyük görünüyorsun, abla gibi ithamlarda bulundular. En sonunda diğerleri gibi olmazsam kimsenin beni sevmeyeceğini düşündüm. Kapalı olmaktan memnunum. Neden kapanmak gibi bir şeyin olduğunu da çok iyi kavramış bir insanım ama neticede insanların bu durumdan ötürü üstüme kurdukları baskı yüzünden çok kötü hissediyorum.
Gittikçe yaşıtlarım gibi görünmeyi daha çok istediğimi fark ettim. Özgüvenim de yerle bir oldu. Artık kendimden daha çok nefret ediyorum.