Merhaba arkadaşlar, ben 30 yaşındayım. Lise 1’de yakın arkadaşım kapalıydı. Okul çıkışlarında kapanmasını beklerdim. Sonra beklemektense ben de kapanayım dedim ve kapandım. Ne Allah korkusundan, ne dinimi yaşamaktan, ne de günah olduğundan değil. Kapanma furyasına katıldım 2007’de.
Bu süreçte ailem karşı çıkmadı, tabii ki muhafazakâr bir aileyiz. Hatta annem “Kapanma erken” dedi. Babam “Açılırsan bacaklarını kırarım” dedi. 3 abim var. Sadece en büyük abim tepki göstermişti. “Yanımda gezdirmem” dedi ve dediğini de yaptı.
2023 senesindeyiz. 30 yaşındayım, evliyim ve 2.5 yaşında bir oğlum var. Eşim de ben de açılmamı istiyoruz. Geçen sene kamp tatiline gittim ve yolda başımı açtım. Bikiniyle denize girdim. Kendimi o kadar özgür hissettim ki, saçlarımın rüzgarda uçuşması bile içimi ferahlattı. Bu arada hiçbir zaman dini bütün biri olmadım maalesef. Oruç tutmam, namaz kılmam ama kapalıyım. Ailemde Allah için bu konuda hiç baskı kurmadılar. Eşimin ailesi açılmak istememe bir şey demediler.
Dün akşam ortanca abime ve anneme açılmak istediğimi eşimle beraber söyledim. Annem “Saçmalama, şerefsizsin, millete laf vereceksin, utanmaz, teyzenler ne der” diye kızdı. Bu arada akrabalarım Mahmut Efendi cemaatine bağlılar. Düşünün nasıl muhafazakârlar, ama ağızlarından dedikodu eksik olmaz. Kuzenlerimin hepsi kapalı ama namaz niyaz yok. Neyse abim tebrik ve takdir etti beni. “Arkandayım” dedi. En büyük abim kapanmamı istememişti, eminim açılırken de bir şey demeyecektir. Küçük abim ise fazla serttir, katıdır. Bilerek o yokken zaten bu konuyu açtım. Fazla tepki verip kırıp dökecek, ama o da akrabalara laf vereceğim için. Annem gibi el alem ne dercilerden.
Babama diyemedim, diyemiyorum, ama annem söylemiş. “Kızın açılmak istiyor” demiş. Babam da “Evlatlıktan redderim” demiş. Biz de 1 tane torunumuz var, nereye kadar görüşmez bizimle diyoruz. Ramazan bayramının son günü pazar günü Sakarya’ya teyzeme gideceğiz ve açılıp gideceğim. Ama babamdan korkuyorum. 65 yaşında adam. Bir şey olur diye. Ama böyle de ne ben ne eşim mutlu değiliz. Dün bile annemle abime içimdekileri söyledim diye evimize geldiğimde mutluluktan uyuyamadım. Sürekli hayaller kurdum. Şimdi kuaföre gidip saçlarımı kestireceğim. Pazar gününe hazırlıyorum kendimi. Babamın karşısında açık çıktığımda neler olacak bilmiyorum ve korkuyorum.
Bu arada eşimin ailesine de (kayınvalidem ve görümcesi açık) sürekli dinsiz yaftalamasını yapıyor annemle babam. Bu da çok ağır. Hiçbir Müslüman kimseye görüşüyle hakaret edip, hüküm süremez ama tesettürlü olmak zorunda. Dinde böyle bir şey yok. Dinimiz her şeyi kolaylaştırır ama insanlar zorlaştırıyor. Ben cesaret gösterip adım attım. Diğer yüzdesi de babamın karşısına çıktığımda olacak. Rabbim herkese kalp güzelliği versin. Pazar gününden sonra tekrar güncelleme yazarım. Kendinizi sevin, kendinize saygı gösterin. Bu hayata bir kere geliyoruz. Günahıyla sevabıyla bizim hepsi. Kimseye hesap vermek, bağlı olmak zorunda değiliz. Yalnız değilsiniz.
Comment (1)
Ben 19 yaşımdayım. Ablam babam tarafından zorla kapatıldı. Kezzap dökerim üstüne, okuldan alırım vs. diyerek. Öyleki pantolon olan her şeyi kesmişti pijamaları bile. Babam 65 yaşında ablam evlendi ve açıldı crop ve şortla geziyor. Önüne de çıktı babamın. Hiçbir şey yapamadı. Laf söyledi, etti. Eline hiçbir şey geçmedi. Eşinizle, mutlu yuvanızda karmaşa huzursuzluk olacağına her şeyi açık açık gösterin. Herkes kendi zihniyeti ile yargılar maalesef. Bırakın eşinizin ailesine dinsiz diye laf atsınlar. “onlar ne kadar müslümanlar?” sizlere nasıl karşılık veriyorlarsa sizde onlara öyle karşılık verin. Açık çıkmalı mıyım düşüncesi adamı yer bitirir. Ablam sürekli bunu düşünmekten hasta olmuştu ve ilişkisi zarar görüyordu. Hep bi tedirginlik, kuruntu vardı içinde. Yapacak bir şey yok. Yaşayacağınız 2 durum var: Ya kabul edecekler ya da etmeyecekler.