Adım R****, bu da demek oluyor ki, ben daha doğmadan benim nasıl bir insan olmam gerektiği belirlenmiş. 2 sene önceydi bu yaşananlar, ama 20 sene geçse de unutamam kız kardeşimle bana yapılan bu kötülüğü.
Kız kardeşimle okul hayatımızda gayet başarılı insanlarız, ebeveynlerin istediği o çocuk profilindeyiz. Dolayısıyla bize bu reva görülenler daha da üzüyor beni. Kız kardeşim lisede zorla ailem tarafından kapatıldı. Devamlı kıza rahat vermeyerek, sofrada, lavaboda, kısacası evin her yerinde sürekli hatırlatarak kızın en sonunda “Dayanamıyorum, yeter ki rahat bıraksınlar” deyip kapanmasına sebep oldular. 14 yaşındaydı kız kardeşim, ben de 16 yaşındaydım. Kendimi çok suçluyorum, neden kız kardeşime sahip çıkamadım diye, ama ben bile daha neden kapandığımı bilmiyordum.
2 sene önce babama bu konuyu açtık. Bize dediği şey, “Ha başını açmışsın ha bilmem nereni.” Evet, benim babam bu tipte bir insan. Kardeşimin dişçi parasını bile ödemeyeceğini söyleyip eğitimiyle tehdit etti. Acziyete bakar mısınız? Bir insan, öz kızına sırf kendi kararı ona uymuyor diye böyle bir şeyi nasıl reva görebilir?
Bir akşam eve gelirken anne ve babamızı denemek için kız kardeşimin başı açık bir şekilde eve girmesine karar verdik. Kapıyı babam açtı ve ilk söylediği şey bağırarak, “Lime lime doğrayacağım.” Ben bu siniri anlayamıyorum, insan evladına nasıl böyle bir öfke duyabilir? Ben de babama karşılık verip, “Gel öldür bizi” dedim ve bizi hırpaladı. Eğitim meğitim yok deyip telefonlarımızı ellerimizden aldı. Bir de suratımıza tükürdü. Babam sigara içiyor ve o iğrenç nefesini suratımda hissettim yaptığıyla. Korkudan yüzümü bile yıkayamadım.
Bunların üstüne bir de bize “Keşke ölü doğsaydınız” dedi. Bazı cümleler kolay kolay söylenmemeli, çünkü bu cümle ölene kadar benim aklımda kalacak. Eğer erken yaşta ölürsem, babama bu cümlesinin hatırlatılmasını isterim.
Maalesef geri adım atmak zorunda kaldık, çünkü eğitimimiz bizim için dünyadaki en önemli şey. En büyük korkum, 10 yaşında bir kız kardeşim daha var, ya ona da aynısını yaparlarsa? Umarım o zamana kadar kendi ayaklarımın üzerinde dururum, çünkü durursam hiçbir şey yapamazlar. Bu sefer kardeşime sahip çıkabilirim.