Merhabalar. Ben 23 yaşında 2. üniversitesini okuyan biriyim. İlk üniversitemde ruh eşimi buldum. Beni dış görünüşüme bakarak değil, içimdeki ruhu paramparça olan kız çocuğuna bakarak hayatıma girdi. Ben 13 yıldır tesettürlü biriyim, lakin Müslüman değilim, ateistim yani benim için tanrı, din var ya da yok, umurumda değil. Önemli olan insanların birbirine saygıyla yaklaşması. Kafamızdaki örtü bizim iyi biri olduğumuzu kanıtlamaz.
Babamla annem ben lisedeyken ayrıldı. O zamanlar ben açılmayı istiyordum, ama ablam benden önce davrandı ve her zaman ablamla ben kıyaslandığım için açılsam “Bak bak yine ablasına özendi” diyeceklerdi. Sonra ablamı zorla tekrardan kapattılar. Ben insanlara kendi düşüncelerimi belirtemiyordum, çünkü herkes tesettürlüydü. Sonra ilk üniversiteme gittiğimde artık herkese zorla kapatıldığımı, Müslüman olmadığımı açıkça söyledim.
Erkek arkadaşım o zamanlar deist olduğunu güvenle ilk randevumuzda söylediğinde çok mutlu oldum ve ben de açık açık Müslüman olmadığımı söyledim. Şimdi 4 yıldır mutlu bir ilişkimiz var, 6 ay sonra nişanımız var. Kendisi şu an Almanya’da ve evlenince ben de Almanya’ya özgür biri olarak gideceğim. Nikahımızda sevgilimle asıl benliğimle evlenmek istiyorum, ama evlendikten sonra sevgilim Almanya’ya geri dönecek, 2-3 ay sonra ben yanına gideceğim. O süre zarfında annemin yanında kalmam gerekiyor ve ben annemin tepkisinden korkuyorum. Çünkü daha şimdiden “Sen gittiğinde değişirsin, orada domuz yiyorlar zaten, sevgilin alkol kullanıyor” diye diye çenesiyle beni hayattan bezdirdi. Babam artık hayatımda değil, önceden babam anneme kızar diye açılmadım, ama şimdi karışamaz. Yine de annem beni çenesiyle kendisinden uzaklaştırıyor.
Ne yapacağımı bilmiyorum, ben artık kendim olmak istiyorum. Olmadı, burada nikahımı yapıp Almanya’da asıl benliğimi bilen kişilerle ve kendi benliğimle ufak bir parti yaparak asıl benliğime geçişimi kutlayacağım.