Merhabalar! Bu satırları her zaman içimde tuttuğum ve muhtemelen sesli olarak kimseye söyleme cesareti bulamayacağım için içimi dökmek amacıyla yazıyorum.
Öncelikle ben de buradaki çoğu kişi gibi muhafazakar bir aileye sahibim ve çoğu muhafazakar aile çocuğu gibi tesettüre zemin hazırlayan kıyafetler giyerek büyüdüm. 13 yaşında bilinçsizce ama kendi isteğimle kapandım. Yaklaşık 3 sene sonra bunu asla dini bir görev bilinciyle yapmadığımı ve muhafazakar düşüncelere sahip olmadığımı fark ettiğimde açıldım.
Çok şanslıyım ki ailem ilk başta ılımlı bakmasa da kararıma saygı duydu. Açılmamın üstünden 4-5 sene geçti ve hiç pişman olmadım. Açıldığım ilk gün saçlarımda ve boynumda ılık rüzgarı hissettiğimden, saçlarımın rüzgarla birlikte özgürce savrulmasından beri kararımdan çok memnunum.
Ayrıca herhangi bir dini değeri( hangi din olursa olsun) simgelememek doğru şeyi yaptığımı hissettirdi hep.
Açılmak, kapalıyken hatta ondan biraz daha zaman önce içimde hep var olduğunu hissettiğim iki senedir tamam ya ben böyleyim diye kabul ettiğim duygularımı daha kolay kabullenmem için de bir zemin olmuş, ben bunun o zaman farkında değildim tabii. Lgbt kavramı küçüklüğümden beri Hiçbir zaman garipsemediğim bir konuydu. Ortaokulda ve lisede içten içe kızlara ilgi duyduğumu hissediyordum ama adlandıramıyordum.
Ayrıca ilerleyen zamanda da hiçbir erkekten hoşlanmıyordum ama yine de “normal” sayılan heteroseksüellik ya hani maalesef ki otomatikmen herkes herkesi böyle tanımlıyor ve kendinizi de öyle zannediyorsunuz işte istemsizce. :’)
Erkeklere karşı romantik duygular beslemediğimi aksine kadınlara karşı yoğun duygularımın olduğu bilincine tamamen vardığımda çoktan liseden mezun olmuştum. Daha önce kimseye bu konuyu açmadım çok düşündüm üstüne ama cesaret edemedim. Zaten aileme asla söylemeyi düşünmüyorum ne onlar ne akrabalarımız kimse bunu kabul etmez ama ömrümün sonuna kadar içimde tutma fikri de kalbimi çok daraltıyor. İnsanların son derece rahatsız edici yakıştırımlarından da gerçekten bıktım.
Hayatımda neden bir erkeğin olmadığını sorgulamalarını istemiyorum. Ama ben öyle değil böyle hissediyorum diyemiyorum, bir ilişkim olursa bunun kesinlikle bir kadınla olmasını istediğimi söyleyemiyorum ve o anlarda çok huzursuz hissetsem de çaktırmamaya çalışmak hatta bazen gülüp geçmek oldukça sinir ve de moral bozucu his. Biliyorum ki benim gibi olan çok fazla kişi var. Umarım bir gün benliğimizi olduğu gibi açıklayacak cesarete sahip oluruz.