Merhaba, ben 16 yaşımdayım. Yaklaşık 4 yıl oldu yönelimimi fark edeli. Sakladım, sakladım. Ta ki okuduğum imam hatipteki müdüre dedektiflik yapıp yönelimimi bularak aileme söyleyene kadar. Kötü sözlere maruz kaldım, ama yine de muhafazakar bir ailede yaşamama rağmen düşündüğümden daha az hakaret yedim. Sürekli bunun hakkında laf yedim ama alışmıştım ve böyle bir tepki bekliyordum. Üstünden bir buçuk yıl kadar geçmesine rağmen bazen iğnelemelere mağruz kalıyorum. Bu sorun olmaktan çıktı.
Yine yaklaşık iki yıldır tesettürden çıkmak istiyorum. Altıncı sınıfın ikinci döneminin başında kapandım. İsteğimleydi, hiçbir şekilde baskıya mağruz kaldığımı düşünmüyordum. Ama zaten kendimi bildim bileli bu yolda yaşamak zorunda olduğum bana aşılanmıştı. ve orta okulda imam hatipte okuyan herkes anlayabilir ki, gerek okuldaki hocalar, gerek arkadaşlarım beni kapanmaya itmişti. İlk başta teyzemle konuştum, bana çok fazla tepki vermedi. Geçen gün de anneme açtım kendimi, bir ton laf söyledi. Kendi içinde haklı. Ama bana dedi ki, “Açılacaksan açıl, sana sınırlar koyacağım ama”. Alışıktım, zaten şu yaşıma kadar sürekli annemin kendi keyfi için olan sınırlarla büyüdüm. “Tamam” dedim, olur. Bana bir video attı, “İzle, sonra kararını ver,” dedi. İzledim, kararım hâlâ kesindi.
İki gündür tekrar konuyu açmaya çekiniyorum. Babam anneme kıyasla çok daha az muhafazakar, ama ondan da çekiniyorum. Hazır cesaretimi toplamışken, olsun diyorum, olsun, bitsin. Ama konuşamıyorum. Tesettür senin neyini engelliyor? dedi bana. Diyemedim, yaşayamıyorum, yönelimimi yaşayamıyorum, kendimi yaşayamıyorum. Hiçbir şeyi diyebildim, ama istemiyorum artık dedim. Üzüldü, bunu bilerek başlamıştım zaten konuşmaya. Nasıl bitireceğim?