Sanki başörtü taktım diye bu dinin elçisi haline getirildim

Herkese merhaba. Benim hikayem de aslında buradaki diğer arkadaşlarımdan farklı değil. Hep baskıcı bir anneyle büyüdüm. Annem kendi gençliğinde gayet açık, rahat biriyken otuzlu yaşlarına doğru bir Kuran kursuna gitti ve her şey o zaman başladı.

Ben o zamanları çocuktum. Hatta bebek sayılırdım. Ortaokulun 6. sınıfında annemin zoruyla kapandım. Ama bu sürece gelmeden önce de aslında söyleyecek birkaç şeyim var. Ben küçükken yani henüz tesettüre girmeden önce de annem beni hep kısıtlardı. Bazen özenirdim, oje sürerdim kuzenlerimle daha ilkokula giderken, kıyamet kopardı hemen silerdim. Şort, sıfır kol giymek isterdim asla izin vermezdi. Ben hiçbir şeyden hevesimi alamadım. Ondan sonra da zaten başımı kapatmamı söyledi ben de arkadaşımdan destek aldım ve kapattım. Çünkü başka şansım yoktu. Kendi kararımı verecek kadar özgüvenli büyütülmemiştim. Sonra yine annemin zoruyla İmam Hatip’e gittim. Orada hocalarımın ve arkadaşlarım “Bu tesettür doğru değil, ferace ve uzun başörtüye gir” dediler. Onu da kabul ettim. Neden bilmiyorum. Ergenlik işte. Annem beni övüyordu. Mutlu oluyordu. Belki de o yüzdendir bilmiyorum. Sonra bir gün annemin hocalarından birisi “Umay’ın teni bembeyaz elleri siyahın içinde dikkat çekiyor, siyah eldiven taksın” demiş. Çok şükür annem bunu sadece söyledi, zorlamadı, ben de kabul etmedim. Seviyeyi düşünün.

Şimdi 22 yaşındayım kendimi bildim bileli kapalıyım ama açılmayı düşünüyorum. Emin olamıyorum da. Çağımız, akranların zorbalıkları… Biliyorsunuz. Sizi hep bir kalıba sokuyorlar “Sen AKP’lisin, sen kapalısın, onu yapmamalısın” diyorlar. En ufak eğlenceme bile fısır fısır konuşanları kendim duydum. Sanki başörtü taktım diye bu dinin elçisi haline getirildim. Kararıma babamın ve kardeşlerimin saygı duyacağına eminim ama annem beni ret bile edebilir. Nasıl emin olurum. Ne yaparım bilmiyorum, belki bu durumu yaşayanlarımız vardır aramızda, içimi dökmek istedim.

Annemin de tavrı tamamen toplumsal çünkü ben namaz kılmıyorum, oruçtan başka bir ibadetimi yerine getirmiyorum. Ama annem hiç ahlanmıyor bu konuda. Halbuki dinde namazdan mühim ne var ama onu umursamıyorlar. Velhasıl durum bu inşallah hakkımda hayırlısı olur. Ama kısa bir zamanda kararımı vereceğim sanırım.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir