Eşcinselim ve kimsesizim. Evet gerçekten ne beni seven bir anne-babam var, ne de bir arkadaş. Bu dünyada tekim ve Eşcinselim. İnanabiliyor musunuz gerçekten? Neden ben mesela? Ailesi yobaz olmayan onu sevecek kollayacak biri neden eşcinsel değil de benim? Kollanmak, inanır mısınız ben hayatımda hiç kollanmadım, hep suçluydum ben. 8 yaşında öğretmenin beni taciz ettiğinde de ben suçluymuşum. Çünkü yeterince erkek değilmişim. Aptallar, hepinizden iğreniyorum. Sırf bir lokma ekmek bir yatak için yüzünüze gülüyorum. 18 yaşında bana bunları hissettirdiğiniz için Allah belanızı versin. Beni birgün güvende hissettirmediğiniz için allah belanızı versin. Önümü göremiyorum. Ölmek istemiyorum, delicesine yaşamak istiyorum. Çok uzakta benim için o hayat. İçimdeki umudu yok edebilsem saniyesinde intihar ederdim ama olmuyor işte. Birgün bu insanlardan kurtulup istediğim hayatı yaşama isteği hiç gitmiyor içimden, bu yaraları sarıp devam edebilecek miyim hayata yoksa bitirecekler mi beni?
Comment (1)
Bu yasadiklarinin cogunu atlatacaksin inan bak. Daha 18 yasinda biricik bir gencsin hayatini zekâsiz insanlar yuzunden sonlandiramazsin. Gecmisini duzeltemiyor olmak aci verici fakat gelecegin senin ellerinde. Gunu geldiginde cok cok cok mutlu olacaksin… Keske yeterince destegimi sunabilecek bir yol olsa:”/