13 yaşımda adet olduğum ilk günden beri dindar annemin başka seçenek bırakmamasından dolayı kapandım. Kötü hissetmedim çünkü etrafımdaki herkes kapalıydı ve normal olarak kodlamıştım. Daha sonra imam hatip ve ilahiyat dönemim oldu, hatta öğretmenlik bile yaptım. Şunu belirtmek isterim ki o zamanlarda da gerçek dini, gelenekten arındırmaya çalışarak sorgulayarak bir şeyleri değiştirmeye başlamıştım. Alanım dışı okumalar, araştırmalar ve kendi camiam dışında olan insanlarla tanışmak bunu hızlandırdı ve bir anda kendime ve çevreme yabancılaştım. 22-28 yaş arası seneler boyunca delirmemeye gayret ederek, gizli saklı dışarda açık, aile çevresinde kapalı olarak ikili hayat yaşadım. Sol kesimden çevrem ve işlerim genişledikçe artık bu ikili hayatı daha fazla yürütemeyeceğimi, her an biri görecek korkusuyla yaşamaktan, sağ kesim görse ayrı dert, sol kesim görse ayrı dert diye düşüne düşüne en sonunda yatalak depresifler gibi yatağımdan dışarı çıkamamaya başladım.
Annemin epilepsisi olduğu icin benim yüzünden daha da hastalanıp ölür diye korktum sürekli. Beni hastalatan tek şey anneme bir şey olmasıydı. O öleceğine bari ben dertten öleyim dedim. Baktım ölünmüyor. E canlı cenaze gibi de yaşanmıyor. Hiçbir dış etki olmadan bir süre sonra zorla kendi kendimin psikoloğu olup iyileştirmeye çalıştım. Bu süreç kısa olmadı tabi. Farklı farklı işlere girdim. Paradan değil sadece eğlenceli ortamlarda daha da yenilenmek için. Özgüvenim arttı. BAKIN BU ÖZGÜVEN ARTIŞI ÇOK MÜHİM buna odaklanırsanız annenizi de kralı da karşınıza alırsınız. Ben bunu çok geç farkettim, siz öyle yapmayın. 29 yaşımdayken aileme söyledim. Annem aylarca ağladı üzüldü, vaazları bitmedi. Ama kulak asmadan, kendimi soğuk kanlı tutarak aştım. O da alıştı, belkide rol yapıyor. Şimdi evlenme aşamasındayım ve hala akrabalarım bilmiyor açıldığımı. Umrumda mı? Zerre değil. Yüzüme bir şey söyleyen olursa misliyle cevabını alır. Kızlar özgüvenli olun. Gerisi gelecek inanın. Benim annem alıştıysa herkesin annesi alışır. Alışmıyorsa da resti çekin. Tabi benim gibi 8 sene falan beklemeyin 😉