5. sınıfa başlayacaktım ve ailem beni İmam Hatip’e yazdırmıştı. Aslında kafamda Rabbimin rızası için kapanmak diye bir şey yoktu. Zaten 9 yaşındaki bir çocuk bunu nasıl düşünebilirdi ki? İmam Hatip’te okuyacağım için çevremdeki kapalılara özendim ve okulun ilk günü kapanmaya karar verdim. Ama bunu sadece özendiğim için yapmıştım. Sadece bir hevesti.
Şimdi 9. sınıfa geçeceğim. İlk 2,5 hiçbir sorun yoktu ama son zamanlarda kısıtlanmaya başladığım düşüncesi beni iyice alıp götürdü. Kapalıyım diye istediğim gibi davranamamak, istediğimi giyememek zoruma gidiyor. Ailem çok dindar ve bu konuyu açmaktan korkuyorum. Babam din hocası ve annem babamın sözünden çıkmaz. Bu konudan bahsedersem, konunun sonu evlatlıktan reddetmeye kadar gidebilir… Son zamanlarda giyimime pek dikkat etmemeye başladım ama ailem hemen “Ne biçim giyiniyorsun?” diye kızıyor. Herkes gibi saçımı yapmak, rahat giysiler giymek isteğini kafamdan atamıyorum. Zaten kapalılığı hakkıyla taşımıyorum.
Bunu Allah rızası için yapmıyorsam ne önemi var ki? Allah’a şükür ki inançlı biriyim ama kapalı olmayı sevmiyorum. İç dünyamda hissettiklerimle dışarıda takındığım davranışlarım çok çelişkili. En ufak hareketim herkesin gözüne batıyor ve “Ne biçim kapalısın?” diyorlar. Her gece açılmak istediğim için ağlıyorum. Ama ailem benden soğursa diye de çok korkuyorum. Onlara bahsedemiyorum. Ben sadece herkes gibi bir çocuk olmak istiyorum. Yoruldum.
(Görsel: Egon Schiele)
Comment (1)
Evlatlıktan reddetme konusunda korkmana gerek yok yasal olarak böyle bir şey mümkün değil. En fazla mirastan çıkarabilirler onun için de büyük bir suç işlemen falan gerekiyor. 18 yaşına kadar ailen sana bakmak zorunda, bakmazsa da devlet seni alıyor, yurtta kalıyorsun. Seni yanına alabilecek akraban varsa onlarla kal. Ama bu sebeplerle değil de ailenden kopmak istemediğin için korkuyorsan durumu kabullenip içinde halletmen gerek. Sonsuza kadar onların istediği gibi yaşamanı isteyen bir aileye neden bağlı kalasın ki.