Yalnız yürümeyeceksin
Search
Gökkuşağından
Mektuplar
Açılma fikrini kafamdan atmaya çalışıyordum ama bu fikir asla aklımdan çıkmıyordu.
Erkek egemenliğinin döndüğü bu evde, babama iş yapması gerektiğini söyleyen tek kişi benim.
Başörtülü bir komünist mi? Yok daha neler!
Ben kapalı bir LGBT bireyim.
İstediğiniz gibi bir hayat yaşayamamanın bulantısı.
Ne voleybol oynayabileceğim ne de çok sevdiğim patenlerimle kayabileceğim.
‘Ne zaman kapanacaksın?’ pazarlığı.
Ben kötü bir insan mıyım?
Onlar insanların düşüncelerine bağlı olarak değişen sevgileriyle gözümde bitmişlerdi.
Kapandım çünkü kapanmazsam babamın beni okula göndermeyeceğini biliyordum.
Müslümanlığımı geçersiz görecek kadar hadsiz insanları etrafıma ben toplamıştım.
Ben Azerbaycan’da 17 yıl boyunca şiddete maruz kalan bir bebek, bir kız ve bir kadınım.
Eşcinsel olduğumu öğrendiler ve birkaç kez ölüm tehdidi aldım.
Belli bir çevreden kabul görmek için mi açılmak istiyorum?
“Eğer açılırsan sana kızım demem.”
Ben başörtümü hep annelerinin elinden tutmuş küçük kapalı kız çocuklarının yanında açardım.
“Biz sana çok bile mühlet verdik, yeter bu kadar.”
Evlat edinmem bile haram çünkü büyüdüğünde onunla evlenebilirmişim.
Tesettürün ne tacizi ne de toplumsal ayrışmaları engellemediğini anladım.
Vejetaryen olmak istiyordum, kurban ibadeti farz olmak zorunda mıydı?
Kendimi ateist ve biseksüel bir birey olarak tanımlayabilirim.
Ben kendi isteğimle kapandım, kendi isteğimle de açıldım.
İmam Hatip, giydiğim kıyafet için savaştığım bir yerdi.
Çevremdekiler başörtüsüz kadınlara ahlaksız kişiler gözüyle bakan insanlardı.
Page
1
Page
2
Page
3
Page
4
Page
5
Page
6