Yalnız yürümeyeceksin

Keşke suskunluğumu anlayacak bir ailem olsaydı

Benim gibi düşünenler var mı?

Ben bu halimle ben değilim

En güzel yıllarım keşkelerle geçip gidiyor

Kendimden mi vazgeçmeliyim ailemden mi bilmiyorum

Sanırım ben sıradan olmayı istemişim

Biz artık kendimizi bulduk

Saçımı açmakla kalmayıp istediğim açıklıkta giyinmek istiyorum

Ben kapandığımda daha 10 yaşındaydım

Tanrıya kızıyorum bunu haketmedim ben

Yalan söylemeyi bilmezken hayatım yalan olmuştu

Kendimi bir gün bile sevemeden öleceğim

Bu yüzden babamı asla affetmeyeceğim

Zorla yaptırılan her şeye karşı çıkacağım

Kimsenin sizin hakkınızdaki düşüncesini değiştiremezsiniz

Vicdanımla çok savaş veriyorum ama istemeyerek kapalıyım

Kapalı olduğum her an yerin dibine giriyorum

Nefes alamadığım o dört duvarın arasından sesleniyorum pes etmedim

Ben hayallerimdeki kıza yavaş yavaş ulaşıyorum

Sevilmemeyi koşullu sevilmeye tercih ettim

Nefsim beni yoldan çıkarmıyor ben olmamı istiyor

Pes etmediğim ve hayal kurmaya devam ettiğim karanlık günlerime teşekkürler

Şimdi saydım tam 15 senedir kapalıymışım

Kendi doğrularımın arkasındayım