Kategori: Uncategorized

Bir gün, öğretmenimiz sınıftaki erkeklere “Evlendiğinizde örtülü kadın mı yoksa örtüsüz kadın mı istersiniz?” diye sordu.

Başörtümü çıkarttıktan sonra dinsizmişim gibi muamele gördüm. Liseyi, yaşadığım şehrin bir ilçesinde okudum. Ailem merkezde idi. Okuduğum lise Anadolu lisesi olmasına rağmen okulun yönetici kesimi muhafazakâr bir gruptu. Aile bireylerim de çok dindardı. Doğal olarak ben de öyle yetişmiştim, fakat o zamana kadar başörtüsü takmayı…

Evlenmeseydim şu an üniversite okumuyor olurdum.

Merhaba, ben 28 yaşındayım ve 2 yıl önce saçlarımı açtım. Benim kapanma hikâyem evlenip çocuğumu kucağıma aldıktan sonra başladı. 18 yaşındayken kendi isteğimle evlendim. Erken yaşta evlenmeme kızmayın. Hayatta bazen bazı tercihler yapmanız gerekir. Eğer evlenmeseydim muhtemelen şu an üniversite okumuyor olurdum ve daha kötü…

Ablamı kapanması için döverlerdi, ben de dövülmeden kapanmak için regl bile olmadan kapandım.

Merhaba, benim hikâyemde özgürlüğe çıkış için bir yol yok. Karamsar olmamalıyım ama ne yapmam gerektiğini de hiç bilmiyorum. Daha 4 yaşındayken ailem tarafından, dini eğitim veren kreşlere gönderildim. Latin alfabesinden önce Arap alfabesini okumayı öğrendim. Korkutularak o yaşta namaz kılmaya başladım. Annem çarşaflı ve obsesif…

Artık kategorize edilmiyordum.

90’lı yılların ortasında dindar bir ailede doğdum. Geleneklerimiz gereği namaz ve oruç ibadetimi sorgusuz yerine getiriyordum. 15 yaşındaydım. Babam o zamanlar tır şoförlüğü yapıyor. Haftalarca yok. Para falan gönderiyor. Zaten aile sevgisiyle büyüyen bir çocuk değilim. Biz gecekondudan bozma sefil bir binada oturuyoruz. Bir gece…

Annem, hayatımı tamamen onun istekleri doğrultusunda yaşamamı istiyor.

Bu bir başarı öyküsü değil. Ama başaracağım. 15 yaşındayım ama 15 yıl nasıl yaşadım diye düşünmeden edemiyorum. Önce ailemden bahsetmek istiyorum. Annem, hayatımı tamamen onun istekleri doğrultusunda yaşamamı istiyor. Onun istediklerini giymek zorundayım. Onun istediklerini yapmak zorundayım. Kısacası onun kararları benim hayatımı esir almış durumda.…

Tek başıma yaşamaya başlayacağım.

Herkese tekrar merhaba. Ben İrem, buraya ikinci gelişim. Tekrar geldim çünkü bazı düşüncelerimi değiştirdim. 7. sınıfa gidiyordum ve o gün normal bir gün yaşıyordum, ta ki annem yanıma gelip “İrem, baban yarın kapanmanı istiyor” diyene kadar. Hayatımın şokunu yaşamıştım. O zamanlar namaz kılıyordum, Kur’an okuyordum…

Kapanırsam babam benimle de konuşur sandım.

Merhaba. Buraya ismimi yazabilecek cesaretim olmadığı için özür dilerim. Ama sanırım burası benim gibi kendi hayatını yaşayamayan, başkaları nasıl isterse ona göre yaşayan insanlarla dolu. Ben tesettüre girmeyi hiç düşünmüyordum. Annem, teyzem bana sürekli “Liseye geçmeden kapan” diyerek baskı yapmaya başladı. Babamla pek anlaşamazdık biz.…

Çevremdekiler başörtüsüz kadınlara ahlaksız kişiler gözüyle bakan insanlardı.

“Açılamazsın çünkü akrabalarımızda hiç kimse açık değil!” diyen bir ailem vardı. Ortaokulu ve liseyi İmam Hatip’te okudum. Bu benim isteğimle olan bir şey değildi. Her yaz Kur’an kurslarına gönderiliyordum ve bu da rızam olmadan yaptığım bir şeydi. Çevremdekiler başörtüsüz kadınlara ahlaksız kişiler gözüyle bakan insanlardı.…

Hepimizin asıl duygusunun korku olduğunu anladım ve bu yazıya ihtiyacınız olduğunu düşündüm.

Merhabalar! Buraya daha önce de bir mektup yazma olanağım olmuştu, o mektubun yayınlandığı tarihten beri ikinci mektubu yazmayı bekliyordum. Bugüne kısmet oldu. Üzerine farklı insanların yazdıklarını fazlasıyla okudum ve temel olarak hepimizin asıl duygusunun ‘korku’ olduğunu anladım. Önceden tesettürlüydüm, sonrasında ise istediğimi yaptım ve başörtümü…

Biz 28 Şubat’ta bizim için savaşanları yarı yolda bırakan hainlerdik.

“Mavi yaz akşamlarında, özgür, gezeceğim, Ayaklarımın altında nemli, serin kırlar;  Başakları devşirip otları ezeceğim, Yıkayıp arıtacak çıplak başımı rüzgâr.” Arthur Rimbaud Baba ilgisinden uzak, psikiyatrik tedavi sürecinde bir anne ve engelli kardeşlerle yitik bir çocukluk geçirdim. Babamın hep fiziksel ve psikolojik şiddetle harmanlanmış öfke nöbetlerini…

Üniversiteyi kazandığım an saçlarımı özgür bırakıp sizlere fotoğrafımı atacağım.

Odamda gözlerim dolu bir şekilde hikâyemi anlatıyorum. Uzun gelebilir, lütfen yaşadıklarıma kulak verin ve sıkılmayın. Anne tarafım dindardır, baba tarafımsa sürekli açık kıyafetler, şortlarla dolaşan bir aile; böyle insanlarla büyüdüm. Ben de çoğunuz gibi 14 yaşlarında annemin yoğun ısrarı yüzünden kapandım ama o zamanlar bile…

Namaz kılmasan kimsenin umurunda olmaz ama açılınca herkes ahlak memuru kesiliyor.

Merhabalar herkese, hemen hemen benzer hikâyelerdeyiz. Ben de anlatmak istiyorum. Küçükken sohbetlere giderdik; sürekli örtünme anlatılırdı bu sohbetlerde ve bana güzel gelirdi bu. Daha 13 yaşındayken göğüslerimden bile utanırdım, aman belli olmasın… Daha kendimden haberim yok yalnız. Neyse Kuran kursuna gittim, örtündüm. Sonra liseye geçtim ve ben…

Kadınlar kıymetliymiş, ondan kapatılmalıymış… Ben bu kıymetten mutsuzum, ne biçim bir kıymet bu?

İmla hatalarımı hoş görün, Türkçe öğrenmiş bir yabancıyım ve anlatım bozukluklarım olabilir. Bu sitede kapanmak ve açılmak ile alakalı kendi hikâyemi anlatmak istiyorum. Dindar bir ailenin kızıyım ve üniversitenin son sınıfına geçtim. 23 yaşındayım. Şöyle bir şey vardı; 8-9 yaşındayken acayip dindar bir çocuktum ve…

Annemden destek bekledim; psikiyatriden benim için randevu aldı çünkü açılmayı düşünmek onlar için bir hastalıktı.

Nasıl yazarım diye düşünüyordum uzun zamandır, en sonunda aklıma ne geliyorsa düşünmeden yazmaya karar verdim. 3 yıl önce kendi isteğimle kapandım ama bir süre sonra kendimi rahat hissetmedim. Ben bunu gerçekten istiyor muyum diye sorgulamaya başladım. Sonra geçer, dedim; herkesin başına gelmiştir diye düşündüm ama…

Bu şekilde yaşamayacağım.

Bu yazıyı ailem için yazıyorum. Çok mutsuzum. Bunu görüyorsunuz ama benim mutluluğumun sizi rahatsız edeceğinizi bildiğinizden bunu umursamıyorsunuz. Benden rahatsız olduğunuzu görebiliyorum ama sizin üzerimde kurduğunuz bu baskının, beni sizden nasıl soğuttuğuna ve tiksindirdiğine dair hiçbir fikriniz yok. Size ve kendime katlanmaktan çok yoruldum. Hiçbir…

Rüyalarımda ve hayallerimde her zaman açığım.

Merhaba, buraya yazı yazan çoğu kişi gibi kesin ifadeler kullanamayacağım çünkü ne yapmak istediğimi ben de bilmiyorum. Bir İmam Hatip’te okuyordum ve 7. sınıfın sonlarına doğru notlarım düşmüştü; sürekli takdir alan ben, bu sefer teşekkür alacaktım. Aman ne büyük düşüş! Kendi sınıfından olmayan kimseyle arkadaşlık…

Özgür olmak için evlenmeyi mi beklemeliyim?

Merhaba. Ben 8. sınıfta ailemin psikolojik şiddeti ve cehennemde yanacağım korkusuyla kapandım. Sonraları İmam Hatip’te okuduğum zamanlar başörtüsünü seviyordum. Ara ara sorgulamalarım olsa da çok umursamıyordum. Daha sonra üniversiteyi kazanmamla sorgulamalarım arttı fakat yine açılmayı düşünmedim. Şu an ikinci bir üniversite okuyorum ve açıldım. Açıldığımı…

Okuldan eve olabildiğince hızlı gelmeye çalışıyordum, sırf saçlarımı açabileyim diye.

Konuya nasıl başlayacağımı bilemiyorum ama şunu söylemeliyim ki başardım. 8. sınıfta emrivaki bir şekilde kapanmıştım; olaylar o kadar hızlı gelişmişti ki ne olduğunu bile anlayamamıştım. Ailem “Kapanmayı istiyor musun?” diye sorduğunda “Evet, ileride” demiştim; üniversite dönemini falan kastediyordum. Ama onlar yanlış anlamış olacaklar ki ben…

Açılmak için ikinci kez evlenemem.

Merhaba. Ben 8. sınıfta “zorunlu bir istek” ile kapandım ama bunu asla istemedim. Kötü görünüyordum, ruhen ve bedenen rahat değildim. Eksik ve yalancı hissettim sürekli. 9. sınıftayken alışmayı çok denedim. Olmadı. Yurtta kalıyordum, bu yüzden 11. sınıfta örtüyü gizli gizli boynumu açarak takmaya başladım ve…

Memleketime döndüğümde başımı örtmek zorunda kalmamak için dışarı çıkmıyorum.

Küçüklüğümden beri tesettürlü olmayan kadınların ahlaksız olduğunu düşünen, tacizlerin ve tecavüzlerin dar pantolon veya kısa şorttan kaynaklandığını savunan, mahallede sevgilisi olan kızın kötü yola düştüğünü söyleyen, televizyonda gördüğü askılı elbise giymiş kadına ‘namussuz’ diyen insanların arasındayım. Hayatımda hiç şort, askılı tişört, elbise veya mayo giymedim.…

Maddi bağımsızlığımı kazandığımda manevi bağımsızlığımı da kazanmış olacağım.

Ergenliğe girdiğimde her ne kadar ağlasam ve istemediğimi söylesem de ailem, “Allah’ın emri bu, cehennemde yanarsın” söylemleriyle zorla başımı kapattırdı. O günden sonra her zaman mutsuz ve etrafa nefret saçan birine dönüştüm. Ailem bu dönüşümümü yaptıkları baskıya bağlamadı hiçbir zaman, hep beni suçladılar. Kötü biri…

Kendime en güzel hediyeyi vereceğim.

Hayatımı sorgulamaya başladım. Hayatımdaki her şeyi, herkesi. Belki de başıma o örtüyü takmazsam beni yargılayacaklarından korkuyorum. Hayatımın en güzel dönemlerini mutsuzlukla ve çaresizlikle harcadığım için kendime kızıyorum, erkenden böyle bir hata yaptığım için de. Aileme kızıyorum, beni zor durumda bıraktıkları için. Destek olan bir ablam…

Başörtülüyüm diye bana yaklaşanlar ve başörtülüyüm diye benden uzak duranların sığlığı hep aynı.

Merhaba, öncelikle şunu belirtmeliyim ki harika bir ailenin içinde tüm baskılardan uzak bir şekilde büyüdüm. Ailemizi; içinde bir sürü farklı renk ve desen barındıran bir halıya benzetebilirim. Annem ve babam farklı siyasi görüşleri olan ve bu görüşleri tartışmaktan hiçbir zaman çekinmeyen insanlardır. Anneme her zaman…

Tesettürümü ‘iyileştirmem’ için babamdan 9 sene boyunca psikolojik şiddet gördüm.

Merhaba, buraya yazılanları okumayı çoğu zaman yüreğim kaldırmıyor. 24 yaşındayım ve henüz 18‘li yaşlarda geçtiğim yollardan geçen kızları görüyorum, bu yüzden kendi hikayemden biraz bahsederek sizlere umut ışığı olmak istiyorum. 5 çocuklu muhafazakar bir ailenin en küçük kızı olarak dünyaya geldim. Annem hafız, babam milli…

Korkunun etkisiyle kekelemeye başladım.

Merhaba. Buradaki tüm hikayeleri okumuş birisi olarak yazıyorum. Ben 11 yaşında yani 5. sınıfa giderken regl oldum. Açıkken bile kapalı gibi giyinen bir kız çocuğuydum, babamın anneme “Bu kız ne zaman kapanacak” dediği zamana kadar. Annem bana namaz kılmayı, oruç tutmayı erken yaşta öğretti. Hala…

Hayatım boyunca inandığım her şey bir avuç mitoloji gibi geliyordu.

Merhabalar. Buraya yazdıklarımı birilerine örnek olsun, yardımcı olsun diye yazmıyorum. Yardıma ihtiyacım olduğu için yazıyorum. Çevremde bu konuda konuşabilecek kimsem olmadığından ve gelecek konusunda ciddi endişelerim olduğundan yazıyorum. Birkaç gün sonra 18’ime basacağım ve 14 yaşında kapandım. “Güzel kızım, eğer kapanırsan sana bir Iphone 5…

Neden başörtüsü takıyordum? Artık bir fikrim yoktu.

Ben 12-13 yaşlarında bilinçsizce kapandım. Güya ailem zorlamadı ama küçüklüğümden beri hep “Gıybet etme, insan eti yemiş olursun; makyaj yapma, yanarsın” ya da “Kapanmazsan cehennem daha sıcak” gibi korkularla büyütüldüm, yani başka çarem yoktu. Başka bir seçeneğim olduğunu bile bilmiyordum. Çocukken psikolojim sağlam olmadığı için…

Üniversiteyi kazanırsam açılacağım.

Merhaba. Lise son sınıf öğrencisiyim ve 17 yaşındayım. Ben de herkes gibi bilinçsiz bir şekilde kapandım. Kapandığımda 9 yaşındaydım; 4. sınıfın yaz tatiliydi, hiç unutmam. Annem bana ortaokulda İmam Hatip’e gitmem gerektiğini söyler, orayı överdi. “Çok güzel bir yer, orada dini eğitimler var, çok güzel…

Başörtüsü taksam da insanları memnun edemedim.

Merhaba, ben aşırı dindar bir ailede doğdum ve bana küçüklüğümden beri hep bir gün kapanacağımı söylediler. Her yaz Kur’an kurslarına gönderdiler ve en sonunda lisede İmam Hatip’e gönderip başımı kapattılar. İlk zamanlarda sürekli ağlıyordum fakat daha sonra sanırım bu duruma alıştım. Artık ağlamıyordum. Ama yine…

İçimdeki burukluğun sebebi, eksikliğini hissettiğim o şey küçücük bir destekti.

Koyu İslamcı bir ailede büyümedim; orta seviyeli, namazını kılan ama eğlenebilen, bazen ‘Solcu galiba’ dediğim bir babanın ve naif, giyimine kuşamına düşkün bir annenin evladıyım. Liseyi başım açık bitirdim, hiç de düşünmedim kapanmayı. Ama sınava hazırlandığım yıl yanımdaki kapalı arkadaşlarıma özenip sonrasında çok pişman olacağım…

Hiçbir genç kız, sırf muhafazakâr bir aileye denk geldi diye yaşıtları aşk acısı çekerken bunları yaşamaya mecbur bırakılmamalı.

Tam bir ay sekiz gündür istediğim kişiyim. Özgürleştim. Bir ay önceki o omuzlarımdaki yükü, her gece oturup ağladığımı, odamda attığım voltaları, düşünmekten ders çalışamadığımı, girdiğim milyon tane çıkmazı unutmadım. Bunları yaşatan hastalıklı zihniyetleri de. 17 yaşındayım. Kimsenin zoruyla kapanmadım. Psikolojik baskı yaşamamak için, ‘Ya hep…

Özgürlük emek ister.

Merhaba. Ben 17 yaşında bir lise son sınıf öğrencisiyim. Beni sıkan urganları boynuma 12 yaşımda geçirdim. O zaman bana “Din nedir?” diye sorsalar cevap bile veremezdim. Annem, ablalarım herkes kapalıydı. Böyle ailelere mensup kişiler bilir ki kapanmak bir kural gibidir. Nasılsa büyüyünce de kapanacağınızı düşünürsünüz.…

“Sayısal seçeceğim” dediğim zaman “Gideceğin yer İlahiyat, ne sayısalı” diyen hocalarımdan sıyrılıp Tıp kazandım.

Aslında benim hikayem de çok farklı değil ama çoğu hikayeden daha kötü… 6. sınıftan beri o kapanma baskısını yüklediler omuzlarıma. Babam annem bana bir kere bile “Yalan söyleme, hırsızlık yapma” demedi ama sürekli “Kapan, başını kapat” sözlerini duydum. Dini sadece başörtüsüne indirgeyen bir aileden geliyorum……

Yaşadığımı hissetmek istiyorum.

Liseye geçtiğim yaz kapandım. Bilinçsizdim. Ailemse beni kandırdı. Aynı sıralarda dini sorgulamaya başladım. Müslüman değildim artık. Sürekli açılmaya çalıştım ama başaramadım. Sevilmemekten korktum. Babama açılmak istediğimi söylediğimde bana “Seni sevmek zorunda değilim” dedi. Ne kadar üzüldüğümü hiç unutamıyorum. Tüm lise hayatım çöp. Asla kendim olamadım. Sürekli ama…

Herkesin fikirlerine saygı duydun, peki neden hayatı kendine zindan ediyorsun?

Merhaba. Sitenizi, açılmaya karar verdiğimde benim gibi insanların kendi deneyimlerini paylaştıkları videolardan buldum ve ben de hikayemi paylaşmak istedim. 19 yaşında tesettüre girdim. Anne tarafım küçüklüğümden beri bana sürekli örtünmem gerektiğini hatırlattı. Dayılarım, teyzelerim hatta kuzenlerim bile. Benim de bir sempatim vardı. Hatta bir vakit…

Çocuğumu istediğim şeyleri yapmasa da seveceğim.

Merhaba, ben de hikâyemi anlatayım. Ortaokulu bitirdiğimde kapanmıştım; annem “Dedenin kemikleri sızlamasın, köye giderken başına şal al.” dedi diye şal taktım, bir daha da çıkaramadım. Liseye başlarken açılıp bir daha da kapanmayacaktım fakat ortaokulda müdür yardımcımız, annem çarşaflı olduğu için lise seçimlerimde sadece İmam Hatip…

Başörtümü çıkarırkenki cesareti kazanmamda hep çok sevdiğim kitapların rolü olduğunu düşünüyorum.

Merhabalar, 21 yaşında bir psikoloji öğrencisiyim. Çok erken konuşmaya ve yürümeye başlayan ben, 2,5 yaşındayken erkek kardeşimin olmasıyla aniden çok durgun bir çocuk oldum ve bedenimin verdiği anlayamadığım tepkiler yüzünden 7 yaşında psikoloğa gittim. O gün o insanlardan çok etkilendim ve ileride -o zaman onları…

Bunca yıl ailem için yaptığım şeylerin arasında kendim için de bir şeyler yapmalıydım.

Merhaba, Sizinkilerden çok da farkı olmayan hikâyemi anlatmak ve içimi birilerine dökebilmek istiyorum artık. Çünkü buna her şeyden çok ihtiyacım var. Muhafazakâr bir ailede büyüdüm. Annemin de sıklıkla gittiği ve evimize gelen bolca insanla yaptığı dini toplantılar arasında büyüdüm. Ablam, annem, teyzelerim, kuzenlerim aklınıza kim…

Babam kapanmazsam beni döveceğini ve kendisine günah yazılmayacağını söyledi.

16 yaşında Adıyaman’ın kavurucu sıcağında zorla kapatıldım. Babam eğer kapanmazsam beni döveceğini ve bundan dolayı kendisine günah yazılmayacağını söyledi. Ben ise şart koydum, bana telefon almasını ve bir sürü kıyafet almasını söyledim ama hiçbirini yapmadı, varlıklı bir aile olmamıza rağmen. Ben başımı her kapattığımda anneme…

Dini gereklerini yerine getirmeyen babam, bana ilkokula başlamadan zorla türban taktırırdı.

Merhaba. Sayfanıza tesadüfen denk geldim ve çok şaşırdım, üzüldüm. Arkadaşlarımızın bahsettiği baskıları yıllar önce yaşadım. O kadar unutmuştum ki tekrar hatırlamak çok duygulandırdı. Ben yaşayıp atlattığım için artık kimsenin böyle şeyler yaşamadığını düşünüyordum sanırım. Kendisi asla dini gereklerini yerine getirmemesine rağmen, sırf etrafa gösteriş için…

Kendimi kafeste tutulan bir hayvan gibi hissediyordum.

Küçüklüğümden beri pek normal değildim, aileme hep çok zıt hayallerim vardı 7. sınıfa başlayacağım yaz kapanmak için zorlandım. Direndim fazlasıyla, ama artık yediğim dayaklardan pes etmiştim. Kendimi kafeste tutulan bir hayvan gibi hissediyordum. Tek çocuktum, destek olacak ileri görüşlü biri de yoktu etrafımda. Beni doğru yol…

Ben 28 yaşında bir anneyim.

Ben 28 yaşında bir anneyim… Aslında benim anlatacaklarım çoğu hikayeden farklı gelişti sanırım… Evet, ben de muhafazakar bir aileye sahibim ama şu yaşta kapatıldım ya da şu baskıyı gördüm diyebileceğim bir şey olmadı hiç. Bikini ile denize de girdim, babamla karşılıklı plaj voleybolu da oynadım.…

Bu siyasi simgeyi artık reddetmek istiyorum.

Ben bir Müslümanım. Tesettürden asla utanmıyorum ve sonuna kadar savunuyorum, fakat şu günlerde tesettür -daha doğrusu kapalılık- artık siyasi bir simge haline geldi. İşte bu yüzden utanıyorum. Kapalı insan dar görüşlü (!), açık insan ise laik gibi bir kalıplaşma önyargısı var. Ben Atatürk sevgisiyle büyüdüm.…