Kategori: Uncategorized

Memleketime döndüğümde başımı örtmek zorunda kalmamak için dışarı çıkmıyorum.

Küçüklüğümden beri tesettürlü olmayan kadınların ahlaksız olduğunu düşünen, tacizlerin ve tecavüzlerin dar pantolon veya kısa şorttan kaynaklandığını savunan, mahallede sevgilisi olan kızın kötü yola düştüğünü söyleyen, televizyonda gördüğü askılı elbise giymiş kadına ‘namussuz’ diyen insanların arasındayım. Hayatımda hiç şort, askılı tişört, elbise veya mayo giymedim.…

Maddi bağımsızlığımı kazandığımda manevi bağımsızlığımı da kazanmış olacağım.

Ergenliğe girdiğimde her ne kadar ağlasam ve istemediğimi söylesem de ailem, “Allah’ın emri bu, cehennemde yanarsın” söylemleriyle zorla başımı kapattırdı. O günden sonra her zaman mutsuz ve etrafa nefret saçan birine dönüştüm. Ailem bu dönüşümümü yaptıkları baskıya bağlamadı hiçbir zaman, hep beni suçladılar. Kötü biri…

Kendime en güzel hediyeyi vereceğim.

Hayatımı sorgulamaya başladım. Hayatımdaki her şeyi, herkesi. Belki de başıma o örtüyü takmazsam beni yargılayacaklarından korkuyorum. Hayatımın en güzel dönemlerini mutsuzlukla ve çaresizlikle harcadığım için kendime kızıyorum, erkenden böyle bir hata yaptığım için de. Aileme kızıyorum, beni zor durumda bıraktıkları için. Destek olan bir ablam…

Başörtülüyüm diye bana yaklaşanlar ve başörtülüyüm diye benden uzak duranların sığlığı hep aynı.

Merhaba, öncelikle şunu belirtmeliyim ki harika bir ailenin içinde tüm baskılardan uzak bir şekilde büyüdüm. Ailemizi; içinde bir sürü farklı renk ve desen barındıran bir halıya benzetebilirim. Annem ve babam farklı siyasi görüşleri olan ve bu görüşleri tartışmaktan hiçbir zaman çekinmeyen insanlardır. Anneme her zaman…

Tesettürümü ‘iyileştirmem’ için babamdan 9 sene boyunca psikolojik şiddet gördüm.

Merhaba, buraya yazılanları okumayı çoğu zaman yüreğim kaldırmıyor. 24 yaşındayım ve henüz 18‘li yaşlarda geçtiğim yollardan geçen kızları görüyorum, bu yüzden kendi hikayemden biraz bahsederek sizlere umut ışığı olmak istiyorum. 5 çocuklu muhafazakar bir ailenin en küçük kızı olarak dünyaya geldim. Annem hafız, babam milli…

Korkunun etkisiyle kekelemeye başladım.

Merhaba. Buradaki tüm hikayeleri okumuş birisi olarak yazıyorum. Ben 11 yaşında yani 5. sınıfa giderken regl oldum. Açıkken bile kapalı gibi giyinen bir kız çocuğuydum, babamın anneme “Bu kız ne zaman kapanacak” dediği zamana kadar. Annem bana namaz kılmayı, oruç tutmayı erken yaşta öğretti. Hala…

Hayatım boyunca inandığım her şey bir avuç mitoloji gibi geliyordu.

Merhabalar. Buraya yazdıklarımı birilerine örnek olsun, yardımcı olsun diye yazmıyorum. Yardıma ihtiyacım olduğu için yazıyorum. Çevremde bu konuda konuşabilecek kimsem olmadığından ve gelecek konusunda ciddi endişelerim olduğundan yazıyorum. Birkaç gün sonra 18’ime basacağım ve 14 yaşında kapandım. “Güzel kızım, eğer kapanırsan sana bir Iphone 5…

Neden başörtüsü takıyordum? Artık bir fikrim yoktu.

Ben 12-13 yaşlarında bilinçsizce kapandım. Güya ailem zorlamadı ama küçüklüğümden beri hep “Gıybet etme, insan eti yemiş olursun; makyaj yapma, yanarsın” ya da “Kapanmazsan cehennem daha sıcak” gibi korkularla büyütüldüm, yani başka çarem yoktu. Başka bir seçeneğim olduğunu bile bilmiyordum. Çocukken psikolojim sağlam olmadığı için…

Üniversiteyi kazanırsam açılacağım.

Merhaba. Lise son sınıf öğrencisiyim ve 17 yaşındayım. Ben de herkes gibi bilinçsiz bir şekilde kapandım. Kapandığımda 9 yaşındaydım; 4. sınıfın yaz tatiliydi, hiç unutmam. Annem bana ortaokulda İmam Hatip’e gitmem gerektiğini söyler, orayı överdi. “Çok güzel bir yer, orada dini eğitimler var, çok güzel…

Başörtüsü taksam da insanları memnun edemedim.

Merhaba, ben aşırı dindar bir ailede doğdum ve bana küçüklüğümden beri hep bir gün kapanacağımı söylediler. Her yaz Kur’an kurslarına gönderdiler ve en sonunda lisede İmam Hatip’e gönderip başımı kapattılar. İlk zamanlarda sürekli ağlıyordum fakat daha sonra sanırım bu duruma alıştım. Artık ağlamıyordum. Ama yine…

İçimdeki burukluğun sebebi, eksikliğini hissettiğim o şey küçücük bir destekti.

Koyu İslamcı bir ailede büyümedim; orta seviyeli, namazını kılan ama eğlenebilen, bazen ‘Solcu galiba’ dediğim bir babanın ve naif, giyimine kuşamına düşkün bir annenin evladıyım. Liseyi başım açık bitirdim, hiç de düşünmedim kapanmayı. Ama sınava hazırlandığım yıl yanımdaki kapalı arkadaşlarıma özenip sonrasında çok pişman olacağım…

Hiçbir genç kız, sırf muhafazakâr bir aileye denk geldi diye yaşıtları aşk acısı çekerken bunları yaşamaya mecbur bırakılmamalı.

Tam bir ay sekiz gündür istediğim kişiyim. Özgürleştim. Bir ay önceki o omuzlarımdaki yükü, her gece oturup ağladığımı, odamda attığım voltaları, düşünmekten ders çalışamadığımı, girdiğim milyon tane çıkmazı unutmadım. Bunları yaşatan hastalıklı zihniyetleri de. 17 yaşındayım. Kimsenin zoruyla kapanmadım. Psikolojik baskı yaşamamak için, ‘Ya hep…

Özgürlük emek ister.

Merhaba. Ben 17 yaşında bir lise son sınıf öğrencisiyim. Beni sıkan urganları boynuma 12 yaşımda geçirdim. O zaman bana “Din nedir?” diye sorsalar cevap bile veremezdim. Annem, ablalarım herkes kapalıydı. Böyle ailelere mensup kişiler bilir ki kapanmak bir kural gibidir. Nasılsa büyüyünce de kapanacağınızı düşünürsünüz.…

“Sayısal seçeceğim” dediğim zaman “Gideceğin yer İlahiyat, ne sayısalı” diyen hocalarımdan sıyrılıp Tıp kazandım.

Aslında benim hikayem de çok farklı değil ama çoğu hikayeden daha kötü… 6. sınıftan beri o kapanma baskısını yüklediler omuzlarıma. Babam annem bana bir kere bile “Yalan söyleme, hırsızlık yapma” demedi ama sürekli “Kapan, başını kapat” sözlerini duydum. Dini sadece başörtüsüne indirgeyen bir aileden geliyorum……

Yaşadığımı hissetmek istiyorum.

Liseye geçtiğim yaz kapandım. Bilinçsizdim. Ailemse beni kandırdı. Aynı sıralarda dini sorgulamaya başladım. Müslüman değildim artık. Sürekli açılmaya çalıştım ama başaramadım. Sevilmemekten korktum. Babama açılmak istediğimi söylediğimde bana “Seni sevmek zorunda değilim” dedi. Ne kadar üzüldüğümü hiç unutamıyorum. Tüm lise hayatım çöp. Asla kendim olamadım. Sürekli ama…

Herkesin fikirlerine saygı duydun, peki neden hayatı kendine zindan ediyorsun?

Merhaba. Sitenizi, açılmaya karar verdiğimde benim gibi insanların kendi deneyimlerini paylaştıkları videolardan buldum ve ben de hikayemi paylaşmak istedim. 19 yaşında tesettüre girdim. Anne tarafım küçüklüğümden beri bana sürekli örtünmem gerektiğini hatırlattı. Dayılarım, teyzelerim hatta kuzenlerim bile. Benim de bir sempatim vardı. Hatta bir vakit…

Çocuğumu istediğim şeyleri yapmasa da seveceğim.

Merhaba, ben de hikâyemi anlatayım. Ortaokulu bitirdiğimde kapanmıştım; annem “Dedenin kemikleri sızlamasın, köye giderken başına şal al.” dedi diye şal taktım, bir daha da çıkaramadım. Liseye başlarken açılıp bir daha da kapanmayacaktım fakat ortaokulda müdür yardımcımız, annem çarşaflı olduğu için lise seçimlerimde sadece İmam Hatip…

Başörtümü çıkarırkenki cesareti kazanmamda hep çok sevdiğim kitapların rolü olduğunu düşünüyorum.

Merhabalar, 21 yaşında bir psikoloji öğrencisiyim. Çok erken konuşmaya ve yürümeye başlayan ben, 2,5 yaşındayken erkek kardeşimin olmasıyla aniden çok durgun bir çocuk oldum ve bedenimin verdiği anlayamadığım tepkiler yüzünden 7 yaşında psikoloğa gittim. O gün o insanlardan çok etkilendim ve ileride -o zaman onları…

Bunca yıl ailem için yaptığım şeylerin arasında kendim için de bir şeyler yapmalıydım.

Merhaba, Sizinkilerden çok da farkı olmayan hikâyemi anlatmak ve içimi birilerine dökebilmek istiyorum artık. Çünkü buna her şeyden çok ihtiyacım var. Muhafazakâr bir ailede büyüdüm. Annemin de sıklıkla gittiği ve evimize gelen bolca insanla yaptığı dini toplantılar arasında büyüdüm. Ablam, annem, teyzelerim, kuzenlerim aklınıza kim…

Babam kapanmazsam beni döveceğini ve kendisine günah yazılmayacağını söyledi.

16 yaşında Adıyaman’ın kavurucu sıcağında zorla kapatıldım. Babam eğer kapanmazsam beni döveceğini ve bundan dolayı kendisine günah yazılmayacağını söyledi. Ben ise şart koydum, bana telefon almasını ve bir sürü kıyafet almasını söyledim ama hiçbirini yapmadı, varlıklı bir aile olmamıza rağmen. Ben başımı her kapattığımda anneme…

Dini gereklerini yerine getirmeyen babam, bana ilkokula başlamadan zorla türban taktırırdı.

Merhaba. Sayfanıza tesadüfen denk geldim ve çok şaşırdım, üzüldüm. Arkadaşlarımızın bahsettiği baskıları yıllar önce yaşadım. O kadar unutmuştum ki tekrar hatırlamak çok duygulandırdı. Ben yaşayıp atlattığım için artık kimsenin böyle şeyler yaşamadığını düşünüyordum sanırım. Kendisi asla dini gereklerini yerine getirmemesine rağmen, sırf etrafa gösteriş için…

Kendimi kafeste tutulan bir hayvan gibi hissediyordum.

Küçüklüğümden beri pek normal değildim, aileme hep çok zıt hayallerim vardı 7. sınıfa başlayacağım yaz kapanmak için zorlandım. Direndim fazlasıyla, ama artık yediğim dayaklardan pes etmiştim. Kendimi kafeste tutulan bir hayvan gibi hissediyordum. Tek çocuktum, destek olacak ileri görüşlü biri de yoktu etrafımda. Beni doğru yol…

Ben 28 yaşında bir anneyim.

Ben 28 yaşında bir anneyim… Aslında benim anlatacaklarım çoğu hikayeden farklı gelişti sanırım… Evet, ben de muhafazakar bir aileye sahibim ama şu yaşta kapatıldım ya da şu baskıyı gördüm diyebileceğim bir şey olmadı hiç. Bikini ile denize de girdim, babamla karşılıklı plaj voleybolu da oynadım.…

Bu siyasi simgeyi artık reddetmek istiyorum.

Ben bir Müslümanım. Tesettürden asla utanmıyorum ve sonuna kadar savunuyorum, fakat şu günlerde tesettür -daha doğrusu kapalılık- artık siyasi bir simge haline geldi. İşte bu yüzden utanıyorum. Kapalı insan dar görüşlü (!), açık insan ise laik gibi bir kalıplaşma önyargısı var. Ben Atatürk sevgisiyle büyüdüm.…

Başörtülüyseniz belli bir kesimi tutuyor ve sanki bir erkeğin himayesine girmeyi istiyormuşsunuz gibi bir algı oluşuyor.

Merhaba, Instagram hesabınızı görünce ben de yazmak istedim size. Okuduğum onlarca olaydan sonra kendimi anlatmak istedim. Şu an 25 yaşında, hayatında bir karar aşamasında olan bir bireyim. 15 yaşında gayet isteyerek ve severek tesettüre girdim. Ne ailemden ne çevremden herhangi bir tek dikte duymamıştım başörtüsü…

Allah’a sonsuza kadar inandığımı bilemeyecekler.

Merhaba. Nereden başlamam gerektiğini bilmiyorum, uzun süredir bu siteyi takip ediyorum ve yalnız olmadığımı gördüğümde bir miktar içim rahatladı desem yeridir. Artık yazma zamanımın geldiğini düşündüm ve yine bu konuları düşünüp ağladığım gecelerden birisinde yazıyorum… Ben 16 yaşında, 14 yaşındayken tesettüre girmiş bir kızım. Çocukluğumdan…

Rahat yaşamak istiyordum.

Sitenizdeki mektupları okuyunca ben de hikayemi paylaşmak istedim. 20 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Ben de birçoğu gibi küçük yaşlarda ailemin yaşantısını taklit ederek örtündüm. Fakat 8. sınıftan itibaren bu durum beni rahatsız etmeye başladı. Sınıftaki erkeklerin diğer arkadaşlarımla daha samimi olmaları yetersiz hissetmeme neden oluyordu.…

Özenmiştim, belki de mecbur hissetmiştim.

Daha küçücük bir çocuktum bu sorumluluğu omuzlarıma yüklendiğim zaman. Özenmiştim, belki de mecbur hissetmiştim. Etrafımdaki tüm kadınların tesettürlü oluşu bu küçük çocuğun zihnine işlemişti belki de. Ben de yaptım. Örttüm başımı bir anda, aldım bu sorumluluğu. Sonradan yorgun hissetmeye başladım, kalbimin üzerine baskı yapılıyormuşçasına daralıyordum…

Kendimi bir dine ait hissetmiyorum.

Selam herkese. Nereden başlamam gerektiğini bilmiyorum ve bir anda tak etti, artık yazıp başkalarının da, hele de bu platformdakilerin, fikirlerini almak istedim. Geçen sene keşfettim burayı, üniversite sınavına hazırlanıyordum ve yazılanları okuyup deli gibi ağladığımı hatırlıyorum, çünkü çoğumuz aynı şeyleri yaşıyoruz. Geçen sene kendime hep…

Çocukluğum içimde bir yara olarak kalacak ama kimse kardeşlerime dokunamayacak.

Merhabalar. Ben 17 yaşında bir lise 3. sınıf öğrencisiyim. Yaşadıklarımı yazmak istiyorum çünkü ne olursa olsun hiçbir zaman hiçbir şekilde umutlarınızı kaybetmemenizi istiyorum. Unutmayın ki her şeye, herkese rağmen her karanlığın içinden bir aydınlık çıkabilir, mühim olan ona tutunabilmektir. Ve kendi kendinize bile ‘umut’ yaratabiliyor…

11 yıl sonra başımı kapatmamın gereklilik olmadığını düşünmeye başladım.

Merhaba, 23 yaşındayım ve 7. sınıftan beri kapalıyım, üniversiteyi güzel bir bölümle tamamladım. 7. sınıfta da isteyerek kapandım. Zaten açık olma fikri hiç aklıma işlenmemişti. Etrafımdaki tüm kadınlar kapalıydı. Annem de sürekli kapanmanın gerekliliğini, kapanmazsam şöyle şu kadar yanacağımı söylerdi. Ben de severek, günaha girmemek…

Şiddet görmedim ama ailem için ben artık katlanılması gereken bir kızdım.

Merhabalar. Sitenizdeki bütün hikayeleri okuyup öyle yazıyorum bu mektubu. Gözlerimdeki yaş kurumadı henüz. Bunca acı nasıl birikir bu gökyüzünün altında? N’olurdu sanki kendimizi hislerimizin akışına bırakabilsek? Bir engel konmasa arzularımızla aramıza… Anlatmayı, hele ki kendimi anlatmayı hiç sevmeyen biri olarak yazıyorum bu satırları. Ne kadarını…

Yaratıcı beni kalbimle sınar.

Merhabalar, ben sırf ailemin istediği gibi biri olabilmek için kapandım; onların önerdiği ve istediği gibi mükemmel bir kız olabilmek için… Bu da her ne demekse… 10 yıl kapalı kaldım, gelgitler geldikçe hep bastırdım. Ve ait hissetmiyorum artık buna, bu görünüş bana ait değil gibi, ben…

Öyle bir çevresi olur ki siyasal İslamcı ailelerin; heves eder kız çocukları kapanmaya. Karar değildi bu. Zorla da değildi.

Merhabalar. Sizi uzun süredir takip ediyorum. Büyük direnç ve güzellik bu kadın dayanışması. Hepimiz kardeşmişiz gibi. En sonunda şöyle birden bire ben de yazmak istedim. Ben İmam Hatip lisesi son sınıf öğrencisiyim. Yarın on sekiz yaşım bitecek. Hayatımda büyük bir değişim ve dönüşme yaşıyorum. Cemaatin…

“Senden utanıyorum, haline bak, aynı Aleviler’e benzemişsin”

Benim hikâyem 12 yaşımda başladı. İlkokuldayken annemler kısa giyimimden rahatsız olur, o zamanlarda bile “Eğer açık gezersen Allah seni sevmez, cehennemde yanarsın” cümlelerini 10 yaşındaki bir çocuğa empoze ederlerdi. Ortaokula geçtim, ailem sürekli kapanmamı bekliyordu. Babam hep kapanmam gerektiğini söylüyor, “Sen kadınsın, kapalı olmak zorundasın”…

Özgür olmayı o kadar çok istiyorum ki. Özgür olup buradan göçmek…

Nasıl başlamam gerektiğini bilmiyorum açıkçası. Birkaç haykırışımı bırakıp gideceğim sessizce. Şimdiden bir kusurum olursa özür dilerim. Ben kendimi cesaretli sanan korkağın biriyim aslında. O kadar çok yazmak istedim ki buraya ama elim varmadı yazmaya. Şimdi ise buradayım. Dayanamıyorum artık. Çığlık çığlığa susuşlarım artık öldürüyor beni.…

Mezun olduğum gün o başörtüsünden de kurtuldum ve aldığım kararla ailem tarafından desteklendim.

Ben bu siteye belki diğer hikayelerdeki gibi “Zorla kapatıldım. Kapanmadığım için şiddet gördüm. Şöyle zorlandım, böyle aşağılandım.” diye başlayan cümleler kurmak için yazmıyorum. Ben buraya şunun için yazıyorum. Evet, ben de tesettürlü bir kızdım. Üniversiteye başladığım sene kapanma kararı almış, bunu ailesiyle paylaşmış ve olumlu…

Yirmi yaşındayım ve kendi kararlarımı kendim veremiyorum, bunun ne kadar hiçmiş gibi hissettirdiğini anlayabiliyor musunuz?

Merhaba. 14 yaşında kapandım. 6 yıldır kapalıyım. Ailemin herhangi bir zorlaması olmadı, sadece alttan alttan ince bir nakış edasıyla işliyorlardı. Küçücük yaşım, ergenliğe yeni girmişim, ne biliyorum ben din hakkında? Herkes farz olduğunu söylüyor, açıp bakmadım bile doğru mu diye. Şu an yaşadığımız şehirde üniversite…

Ne içindeydim, ben de bilmiyordum.

Merhaba, öncelikle nasıl başlayacağımı bilmiyorum, ama ben şu an İmam Hatip okuluna gidiyorum. Ortaokulunu da okudum, lisesini de. Hâlâ orada okumaya devam ediyorum. Öyle bir histi ki kapanmayı hiç planlamıyordum ve o zamanlarda herkesin bana ilgisi vardı ve güzelliğimden dolayı boş yere menfaatlere girmişti çevrem.…