Evet, doğru. Artık karanlıktan korkmuyorum! dört yılın ardından ilk defa bugün hatırladım karanlıktan korktuğumu. Namaz kılarken arkamdan cinler izliyor diye korkardım. Yatarken karanlık olur, cinler karanlıkta saklanır korkardım. Duvara bile sırtımı dönemediğim günlerim oldu korukudan ağlardım. Şimdi ise korkmuyorum! Hurafelere inanmıyorum! Artık özgürüm! Evde ağlaya…
Kafam o kadar ağrıdan şiş vaziyette ki, günlerdir ağlıyorum. Şu an bunu yazarken hafiflemiş vaziyetteyim, ama mutsuzum yine de, sanki nasıl hissettiğimi bilmiyorum. Annemle konuştuk, günlerdir ağladığım sebebi biliyor. Bana üniversitede başımı açabileceğimi karışmadığını söyledi. Zaten bunun için kendim için izin almam bana mantıksız geliyor,…
Buraya 2. yazışım ve istediğimi elde etmiş olmama rağmen mutlu olamadım. Evet yine problem babam ve onun istekleri. Önceki yazdığımda ondan nefret ettiğimi söylemiştim. Şimdi kendimden nefret ediyorum. Çünkü onun söyledikleri içten içe beni kemiriyor. Babam lisenin ilk gününden itibaren kapanacağımı, yapmazsam beni okutmayacağını söylerdi.…
Merhaba, bu siteyi yaklaşık 3-4 yıl önce keşfettim ve yanlış hatırlamıyorsam 2 defa da yazdım. Ne büyük ümitlerle, hayallerle, cesaretle yazmıştım o zamanki yazılarımı. Şimdi o cesareti nasıl göstermişim kendime inanamıyorum… Ben de sizler gibi ortaokulda imam hatibe gittim. Taa o yaşımda yerlere yatarak ağladığımı…
Merhaba herkese, bir süredir burayı okuyorum ve ben de artık açılma düşüncelerimin son aşamalarına gelmişken içimdekileri yazmak istedim. 25 yaşındayım, imam hatip lisesi bitirip İstanbul’da devlet üniversitesi mezunu oldum. Ailem aidiyet ve huzuru gençken dini bir tarikatta bulmuş ve iyi insanlar olmak için bu tarikatı…
Merhaba, arada çok yalnız hissettiğim zamanlar oluyor ve gelip burayı okuyorum. Dedim bari ben de içimi dökeyim… Ailem tarafından zorla ferace giydiriliyorum. Bir kuzenim var aşırı yakınız onunla, sürekli beraberdik büyürken. Doğal olarak her şeyimiz de aynıydı. Gel zaman git zaman ben ve ailem başka…
Merhaba, buraya sanırım 2. yazışım. İlk yazdığımda umutsuz bir kız çocuğuydum, açılmak istiyor ve yaşıtım olan arkadaşlarıma bakıp imreniyordum. Sonra burayı buldum, hikayeleri okuduğumda hepimiz için dua ederdim. “Neden sana bunu yapan tanrıya dua ediyorsun?” diyebilirsiniz. Ben kapanmanın hiç bir zaman farz olduğunu düşünmedim, benim…
Merhaba, bu siteyi birkaç yıl önce keşfetmiştim. Ara ara açıp yazılan mektupları okuyorum. Beni hem çok hüzünlendiriyor, acıya boğuyor; hem de güçlü hissettirip, sanki ayağa kalkabileceğimi ve koşup gidebileceğimi haykırıyor bu ızdıraptan. Ben hepiniz gibi muhafazakar bir ailenin tek kızıyım. Babam imam ve küçük bir…
Merhaba, ben Fatma. 11 yaşında kendi isteğimle kapandım. Kapanmamın 2 nedeni var. 1. gittiğim Kur’an kursunun beni etkilemesi. 2. o dönemdeki kapanma modası (Tanıdığım, tanımadığım herkes kapanıyordu o zamanlar. Yani biraz özentiyle kapandım). O zamanlar, haliyle çocuk olduğum için neden kapanılması gerektiğini araştırmadan, dogmatik bir…
Buraya yazdığım 2. mektubum. Sanırım henüz paylaşılmadı, her neyse. Son demlerimde olduğumu söylemek istiyorum. Yanlış belki ama bazen ölmek istiyorum. Bu konunun bu kadar zor oluşundan kapalı olan bir insan, her şekilde dikkat eder. Bense bi kargo gelse misafir gelse kafamı kapatmakta zorlanan biri haline…
Merhaba, ben Seda. Ben tesettürün verdiği zorlukla boğuşan bir genç kızım, 20 yaşındayım. Ailemdeki herkes tesettürlü, tüm akrabalarım, tüm teyzelerim, halalarım, yengelerim, kuzenlerim, annem ve ablam.Dolayısıyla çevremdeki herkesin benden beklentisi de bu yönde. Tesettüre girdiğimde 13-14 yaşlarımdaydım. Henüz ortaokuldayken annem sürekli “Ne zaman kapanacaksın?” diye…
Dalgalı okyanuslarda hapsolmuş bir çok kadın var. Alabora olmamak için var gücüyle dümende duran. Benim ise okyanusum sakin, köprü üstü kilitli. Dümene geçemiyorum, rüzgar nereye götürürse oranın adamıyım. Kapıyı açmaya çalıştıkça sadece kendimi kandırıyorum. Kısaca kendimden bahsedeyim. 19 yaşındayım. Bu sene üniversitede yıllardır hayalini kurduğum…
Merhaba, 25 yaşındayım. Üniversite mezunuyum. 20 yaşında kapandım. Ben babası geleneksel takılan, annesi menzilci, tövbeli olan bi genç kızım. Küçüklüğümden beri giyim kuşamıma annem babam kendilerince küçük müdahalelerde bulunurlardı. Yok kalçanı kapat, yok uzun kol giy, yok her bir görünen saç telin için bilmem kaç…
Esenlikler, kız kardeşlerim. Hepimiz benzer acılar hissettik, özgürlüğümüzü henüz kıymetini bilemeden kaybettik. 6. sınıftayken henüz hiçbir şeyin farkında değilken ebeveynlerimin beni daha çok sevmesi için başörtüsü taktım. Okulda başarılıydım, saygılıydım, kibardım, dürüsttüm, kimseye zararı olmayan kendi halinde bir kız çocuğuydum. Yine de sevilmek ve fark…
Başlıktaki soruyu aldığımda başta boş boş bakıyor kem küm ediyordum. İki kelimeyi bir araya getirememezlik bende çok nadiren ortaya çıksa da kafamdaki örtüyü çıkardığımda ve önceleri giyindiğim uzun kıyafetleri giymemeye karar verdiğimde bu durumu daha çok yaşar oldum. Afallamışlık beraberinde tuhaf bir eziklik de getirdi…
Tekrardan merhaba, bu siteye tam 7 ay önce ailemin baskılarından kurtulmak için bir girişim göstermeden hemen önce hislerimden bahsetmek için bir mektup yazmıştım. Bugün tekrar yazıyorum ama bu benim başarımın bir habercisi değil maalesef ki. Okula gitmek için hazırlanıyordum. Başörtümü takmadan yemek masasına oturdum. Annem…
Merhaba, Ben 19 yaşındayım. Yaklaşık 9 yıldır zorla kapalıyım. Başı açık kızları namussuz sanan paranoyak bir annenin kızıyım. Geçen sene açılma girişiminde bulundum, çok mücadele ettim ama başaramadım. Annem evden açık saçlı çıkmamdansa ölmemin onu daha mutlu edeceğini söyledi. Babam açılmak istememi kendisine bir hakaret…
Cümlelerime nereden ve nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Bu sitede benim gibi bir çok insanın varlığıyla karşılaştım, içim rahatladı mı bilmiyorum… Neyse ben 23 yaşındayım, hatta 23ün yarısındayım. Ben tam 11 yaşındayken kapandım. Kendi isteğimle oldu bu olay ve o zaman ailem daha erken olduğunu söylese de…
Kapanma yaşım 13. Henüz kapalılığın ne olduğunu bilmeyen benim, karar verdiğim ama açılmak istediğimde ise kendi isteğimle olduğu bir karar olması sebebiyle okula gönderilmemek sebebiyle tehdit edildiğim bir durum. Yaklaşık 11. sınıftan beri kendimi tanımakla birlikte açılmak istiyordum. Babamın bana çok düşkün olduğunu bildiğimden ona…
Merhaba, uzun zamandır düşüncelerimde yer edinen, zaman zaman “Hayır, aslında böyle de mutluyum” diye kendimi zoraki mutluluğa iten, zaman zaman da “Açılsam gerçek benle tanışıp çok daha pozitif olacağım” diye düşünen bir genç kızım. Ailem bağnaz değil ama dindar. Zorla, baskıyla kapatılmadım ancak ailemdeki tüm…
Merhaba, konuşacak kimsem olmadığı için buraya yazıyorum, yalnızlaştırıldım. Bir seneden fazladır örtü takmak istemediğimi aileme söylüyordum. Bazen sert tepkiler ve tehditlerle beni susturuyorlardı, bazen de görmezden geliyorlardı. İki hafta önce evden çıkmak için örtümü yaparken bir anda bunu yapmaya devam etmekten bıktığımı anladım. Üniversiteye gidip…
Merhaba ben N. 14 yaşındayım. Belki sizin gibi büyük sorunlarım yoktur ama anlatmak istiyorum. Çünkü birkaç senedir her şeyi içimde yaşıyorum ve artık yoruldum, ben 9 yaşında kendi isteğimle kapandım. Aslında kendi isteğim mi bilmiyorum, etrafımdaki herkes, annemin babamın tanıdıklarının çoğu kapalı ve dinine bayağı…
Evet. Nasıl başlayacağımı bilmediğimden, 14 yaşımla başlamak istiyorum. 14 yaşımda normal bir Anadolu Lisesi kazanıp yakın arkadaşımla mutlu mutlu gideceğimi sanırken, ertesi sabah nakil tercihlerle ben uyurken annemin ve babamın beni imam hatipe göndermesiyle asıl hikayem başladı. Uyanıp öğrendiğim an kaç saat ağladığımı, kalbimin kaç…
Bugün buraya hayallerine ulaşmış özgür bir kız olarak yazıyorum. Merhaba, ben Zeynep buraya daha önce iki üç defa yazmıştım. Cidden çok zor dönemlerden geçtim. Size vereceğim tek tavsiye asla vazgeçmeyin, ne olursa olsun. Ben iki yıldır çok fazla açılmak istiyordum, sürekli ailemle tartışıyordum ama annem…
Buradaki başarı mektuplarına çok özenirdim, keşke yazan ben olabilseydim diye. Artık ben de yazabilirim çünkü ben de başardım. İnanın çok yorgunum. Çok tükendim. Yaşadığım, hissettiğim şeyler hiç kolay değildi. Biliyordum zor olacağını ama bu kadarını beklemiyordum. Bir ailenin kendi kızını her haliyle kabul etmeyeceği gerçeği…
Ailesinin baskısı yüzünden buralara düşen, bu hikayeleri okuyup, kendini zafer hikayelerini okuyarak bir nebze de olsa mutlu olmaya çalışan genç kızlara selam olsun. Ben 15 yaşındayım. Benim hayatımdaki kötü karakter abim. Ben 4. sınıftayken bir etkinliğe katılmıştım. Bu etkinlik peygamberimizin veda hutbesinin konferans salonunda okunmasıydı…
Merhaba, ben 20 yaşındayım üniversite 3. Sınıfa başlayacağım. Açılma düşüncesini aslında yaz tatilinde kafaya koymuştum ama bir türlü aileme anlatamıyordum. En sonunda cesaretimi topladım ve anneme söyledim. Annem “tamam, benim için fark etmez babana söyleriz” dedi. Çok şaşırdım bir tepki bekliyordum. Böyle olunca o kadar…
Her şey 8. sınıftan önceki yaz tatilinde, 2022 yılında başladı, ağustos ya da temmuz ayının 18’inde. Ben kuran kursuna gidecektim ama babam birden tutturdu uzun bir etek giy diye. İstemeyince bunu bahane edip bana bağırmaya başladı. Artık kapanacaksın dedi. Çok ağladım. Aslında liseye geçince yapmam…
Ben 21 yaşındayım, yaklaşık 12 senedir kapalıyım 9 yaşında kapandım. Bir sabah uyandım, büyük bir aile pikniğine gidecektik kuzenlerim halamlar amcamlar herkes orada olacaktı, babam elime bi yazma uzattı annemin taktığı yazmalardan “Ört başına artık açık çıkmayacaksın dışarı” dedi. Çok ağladım bari bugün kapanmayayım sonra…
Benim gibi o kadar çok kişi varmış ki aslında. Ailemin baskısı yüzünden kendimden utanmaktan vazgeçtim ben. Sorunlarımız ortaokul sonda başladı. İmam Hatibe gidiyordum ve erkek arkadaşlarım bile yoktu ve sosyal medya açtım diye kızdılar telefonumu aldılar. Liseye geçtim ve 2. Sınıfta bir çocukla tanıştım yine…
Aslında bu satırları çok kararsızlık içinde yazıyorum. Ailem beni 8. sınıfın sonunda okuldan aldı ve ben gerçekten okumak istiyorum onları çok seviyorum ama neredeyse benim isteklerimi umursamıyorlar bile. Bu sene aile zoruyla hafızlığa başlayacağım ve ben de yaşıtlarım gibi okula gitmek istiyorum, ben de başarılı…
Merhaba, yaşadıklarımı buradaki insanlara anonim olarak dökmek beni biraz olsun rahatlatıcak gibi. 19 yaşındayım ve bundan bi kaç ay önce üniversitemin daha ilk yılındayken okuldan alındım. Psikolojik ve fiziksel şiddet gördüm, telefonum alındı, neredeyse bir yıl olacak değişen hiçbir şey yok. Okuluma devam etmeyi çok…
Bu 3. yazışım buraya. 12’ye geçtim artık. Hiçbir şey değişmese de sadece kendime daha fazla güveniyorum. Babam imam, ben dinsizdim. Kapalıydım. Bunu yazmıştım. Bu hala bu şekilde. Onlarla açılma konusunu hiç konuşmadım. Bir süre daha onların sevgili kızı olmak istiyorum. En azından seneye, üniversiteye geçip…
Merhaba, 4-5 sene önce buraya bir mektup göndermiştim. 10. sınıftaydım ve başörtümü çıkarmak istiyordum. Şimdi üniversite 2. sınıfa geçtim ve çok mutluyum. Gelelim benim hikayemin kalanına… Babama başörtümü çıkarmak istediğimi söyleyemiyordum. Ablam “babam seni öldürür” demişti. Babamdan hepimiz korkuyorduk ama daha önce hiç oturup doğru…
Bugün cuma, saat neredeyse 10. İçimde adını koyamadığım b*ktan bir duygu. Ağzımda acının kekremsi tadı. Nefes alışverişim, oturuşum, kalkışım, yürüyüşüm hep güvensizlik tohumları ekiyor etrafa. Artık nerede yaşadığımı, neye ait olduğumu bilmiyorum. Ait olduğum bir yer yok artık. Canım o kadar yanıyor ki, bu acıya…
Merhaba, ben 26 yaşında yeni atanmış bir öğretmenim. Bu gece atandığım şehre yalnız gideceğim. Neredeyse örtüyü taktığımdan beri çıkarmak istiyorum. Hayallerimde hiç örtülü biri değilim, saçlarım hep açık. Kapalı olsam da buna hiç alışamadım. Yüksek puan almama rağmen tek tercihle imam hatipe gittim. O 4…
Merhaba, ben 24 yaşındayım ve 10 yıldır kapalıyım. çoğu zaman açık olan kızlara saçlarına, kıyafetlerine hep imrendim. Çünkü ben çocukken de yaşayamadım, ama şu an tam tesettürlü kızlara da imreniyorum çünkü içsel huzuru yakalamış gibiler. Ben arada bir yerdeyim, tesettüre uygun giyindiğimi düşünmüyorum ama başım…
Daha önce bu platformda artık başörtüsü takmama sürecim ile alakalı bir mektubum yayınlanmıştı. O mektubumda bir yerde yazmışım ki: Her şeye rağmen bir başkası anne babam olsaydı demedim ben hiç. Bugün kendime bu gerçeği itiraf etme cesaretini gösterdim. Eğer kıskanmak doğru kelime ise ben bazı…
Ben buralarda olmak istemezdim aslında. Şu yılda şu zamanda insanlar neler yapmışken ben bu konuyu çaresizce burada konuşmak istemezdim. Ama coğrafya bazılarımızın değiştirilmesi çok zor kaderi ne yazık ki. Hikayeme gelince -tabi ki zorla kapatılma hikayem-. Ben köyde doğdum büyüdüm ve ortaokulda İstanbul’a taşındık. Çok…
Merhaba, ben Almina. 2 yıldır bu sayfayı takip ediyorum ve artık ben de bir şeyler anlatmak istedim. 10 yaşında İmam Hatibe gitmem ve annemin sevdirmesiyle kapandım. Beni rahatsız etmiyordu, bir aksesuar gibiydi benim için. Ortaokulun sonunda ergenliğin de etkisiyle dinleri ve örtüyü sorguladım ve müslüman…
Nasıl başlanır bilmiyorum. Kim olduğumu bilmiyorum.Tek istediğim bu yazımın instagram üzerinden paylaşılması çünkü okuyan gözlere, duyan kulaklara ihtiyacım var. Düşünsene günlerdir, yıllardır boğulduğun siyahlığı anlatmaya çalışıyorsun ve birileri ışık yakar gibi kafasını uzatıyor. Buradayım der gibi bir çift göz dolanıyor yazdığın her harfte. Bu eminim…
Merhaba sayfanızdaki çoğu paylaşımı okudum. Benim anlatacaklarım biraz farklı. 45 yaşındayım. Lisans mezunu, beyaz yaka bir çalışanım. Modern tabir edilebilecek açık ve rahat giyimli bir aileden geliyorum. Hayatım ile ilgili 2 kez şiddetli buhran yaşadım. Bir tanesi boşanmaktan, diğeri ise kendi ailemin birbirleriyle olan anlaşmazlıklarından…
Merhaba kız kardeşlerim, bu mektubu yazmayı çok uzun zamandır erteliyorum ama size bunu borçlu olduğumu biliyordum. Zaman aralığı her biriniz için değişse de size geleceğinizden haberler getirdim. Bundan aşağı yukarı 4 yıl önce inançsızlığım ve başımdaki örtüyle, bir cemaat evine sıkışmış vaziyetteyken yalnız yürümeyeceksinle tanıştım.…
Bu mektup, buraya yazdığım üçüncü mektubum ve aynı zamanda son mektubumdur. “Seneye reşit olmanın vereceği güçle iki kimliğimi teke indireceğim. Acımasız diktatöre yenilmeyeceğim.” İşte bu cümlelerle noktalamıştım son mektubumu. Gözyaşlarım yanağımdan umarsızca süzülürken verdiğim sözün ağırlığı altında ezilmemek pahasına kendime yeminler ettiğim o gecenin üzerinden…
Babam polis memuru, annem klasik Anadolu kadını ev hanımı. Ailenin ilk çocuğuyum ben, ortaokul zamanına kadar el bebek gül bebek yetişmişim. Babam, “Kızım, sana bilgisayar kullanmayı, araba kullanmayı, İngilizceyi her şeyi öğreteceğim” diyerek yüreklendirdiği bir kızdım. Her şey yolundaydı, ortalama bir öğrenciydim. Sözelim çok iyiydi,…
Merhaba ben 19 yaşına kadar iç Anadolu bölgesinde yaşamış şu an ise 26 yaşında hayatını İstanbul’da devam ettiren bir kadınım. Evliyim, bir de kızım var. Burada okuduğum onlarca paylaşımda az çok kendimi gördüm biraz da size kendimi anlatmak istedim. Annem 24 yaşına kadar yurtdışında yaşamış,…
Merhaba, buraya daha önce yazmıştım. Çoğunuza göre daha farklı bir ailem vardı. Hani sinir hastası dedem ve üstünden kırk küsür sene geçmesine rağmen halamın kaçarak evlenmesini atlatamamış babaannem. Travması öyle büyük ki daha 13-14 yaşlarındayken, yaptığı imaları anlayamazken bile beni çok adi sıfatlara sığdırıyordu. Kendi…
Merhaba, ben de sizlere kendi hikayemi anlatmak istiyorum. Maalesef bu bir başarı hikayesi değil, bu bir direniş hikayesi. Her baskıcı ailenin yaptığı gibi daha küçük bir kızken bile kısa kollu giymek, şort giymek benim için oldukça uzak görünüyordu. 10 yaşımdayken annem beni imam hatipe yazdırdı…
Merhaba, bilirsiniz hayat asla dümdüz devam etmez. Bazen yokuşlu, yer yer virajlı, bazen düzgün ve bazen bozuk bir yol gibidir. Ben de asla hayat denilen bu yolculuğun mükemmel geçmesini beklemedim ancak 21 yaşında bir birey olarak söyleyebilirim ki hayat gerçekten yorucu. Çoğunuzda olduğu gibi benim…
Merhaba, burada yazılanları 2 yıldır takip ediyor ve okuyordum. Ancak hiçbir zaman paranoyalarımdan dolayı yazacak cesaretim olmadı. Ta ki şu ana kadar. Ben de tıpkı diğer arkadaşlarımın yaptığı gibi kendi hikayemi anlatmak ve “yalnız yürümeyeceksin” ailesine bir mektup bırakmak istiyorum.Aslında her şey kendi varoluşumu fark…
Merhaba, ben de isteyerek kapanıp isteyerek açılamayanlardanım… 16 yaşındayken annem ve annemin çevresinin etkisiyle bir heyecanla tesettüre girme kararı aldım. Mutluydum da, hiçbir sıkıntı yoktu. İsteyerek yaptığım bir şeydi. Sonra zamanla insanların “Kapıyı açarken kafanı kapat, “Balkona çıkarken kafanı kapat,” işte, “Kapalısın, oje sürme” gibi…
Eveett buraya yazma sırası bana da geldi nihayetinde. Ben 24 yaşında, muhafazakar bir ailede yetişmiş bir kızım. Hikayem sizinkilerden çok farklı değil. Dini eğitimle büyümüş biri olarak kapanmam gerektiği bilinciyle büyüdüm. Regl olduğumda 4 ay herkesten sakladım çünkü beni kapanmaya zorlayacaklarını düşündüm. Kendim hazır olmayı…
Herkese merhaba. 29 yaşındayım. Babamı 13 yaşında kaybettim. Kendisi çok dindar birisiydi, beni de ömrü yettiği kadarıyla öyle yetiştirmeye çalıştı. Büyük ablam uzun yıllar saçı açık yaşadı hayatını. Babam hayatta olsaydı 15 yaşında kapanmam konusunda ısrar eder miydi emin değilim. Lisede erkek arkadaşımla mesajlaşıyoruz diye…
Merhabalar. Umarım iyisinizdir. Öncelikle benim bu mektubu yazmam ve sizlere ulaştırmama yardımcı olan “Yalnız Yürümeyeceksin” ekibine teşekkürlerimi iletmek istiyorum. Tahmin edebileceğiniz gibi buradaki çoğu kişiyle aynı dertten muzdaripim. Ben 15 yaşında kapalı bir agnostiğim. Kulağa çok garip geliyordur eminim ki. 3 kardeşiz biz. Bir abim…
Küçüklükten beri baskıcı bir ailede büyüdüm. Hiçbir zaman kendimle ilgili bir şeye ben karar vermedim. 4. sınıfın yaz tatilinde dışarı çıkacağımız bir vakitte annem pembe bir eşarbı bana uzatıp “Bu da sana çok yakışır” diyip o eşarbı taktı bana. İstemediğimi belirttiğim halde… Eve geldiğimizde dışarı…
Evet, uzun zamandır burayı takip edip hikayelerinizi okuyorum. Benim hikayemde de çok fazla fark yok. 4-5 yaşlarımda Kur’an kursuna verilmişim. O kadar küçük birinin bu yükü kaldırabileceğini düşünmüyorum. Öyle de oldu zaten. O yaşlarımda sureler ve anlamlarını ezberletmişler. Bazen kendi kendime diyorum ki acaba her…
Merhabaaa, ben 19 yaşında sizinle aynı zorluklara sahibim. Bu zorluklarda tek olmamam çok güzel bir şey. 10 yaşında, bir akrabam bana ne zaman kapanacağımı sordu. “Artık yaşın geldi.” diyerek o zaman da asla hiçbir şeyden haberim olmayarak “15 yaşıma geldiğimde kapanacağım.” dedim. Annem hiç karşı…
Ben, 18 yașında baskılar altında ezilerek büyütülmüș bir genç kızım. Bir nevi ablalık etmek ve korumak durumunda olduğum bir de ikizim var. Kendimizi bildik bileli sürekli dini eğitimlere maruz kaldık. Kreș zamanları ve ilkokul yaz aylarında kuran kurslarına gitmeye zorlandık. İlkokulda çok bașarılı bir öğrenciydim,…
Merhabalar. Yakında 14 yaşına gireceğim fakat yaşadıklarım yaşımdan büyük. Neyse konuya yavaştan gireceğim. 8. Sınıfa geçerken yaz tatilinde ailem “Artık okula kapalı gideceksin!” dediğinde ağlayarak 8. Sınıfın bittiği gün kapanacağıma söz vermiştim. Şu an 26 temmuz ve ben bu günden itibaren zorla tesettüre gireceğim, başaramadım.…
Merhabalar,18 yaşındayım. Annem kendimi bildim bileli bana psikolojik ve fiziksel şiddet uyguluyor. Her kötülüğü gördüm diyebilirim. Çocukluğum dört duvar arasında geçti çünkü dışarıya gitmek yasaktı, sırf kadın olduğum için, erkek kardeşim her gün dışarıda ve istediğini yapıyor ve bu durum beni hep üzüyordu. Uzak mesafe…
Merhaba, 15 yaşındayım ve ne yazacağımı hiç bilmiyorum. Anlatılmıyor sanki çok değişik bir şeyin içinde kapana kısılmış şekilde kaldım, çıkamıyorum. Artık gerçekten yoruldum istediğimi yapamamaktan. 5. sınıfta arkadaşlarım kapandı diye kapanmıştım, annem çok mutlu olmuştu. Aslında bunu kendim yapmasaydım annem yine yapacaktı, ondan önce davranmıştım.…
Öncelikle merhaba,18 yaşındayım. Ailem çok dindar. Çocukluğumda yakın akraba (2) tarafından tacize de, tecavüze de uğradım. Hislerim o yüzden mi böyle, diye sürekli düşünüyorum. Biseksüel olduğumu düşünüyorum. Cinsel kimliğimi kabullenmekte çok zorlandım, çünkü yaşadığım coğrafyada bu hoş karşılanan bir şey değil. Her zaman heterolara özendim.…
Merhaba,Ben 17 yaşında lise son öğrencisiyim. 4 yıldır kapalıyım, açılmak istiyorum. Buraya daha önce de yazdım ama o zaman başaramadım. Bugün dershaneye gideceğim ve hazırlandım. Şu an açık çıksam mı diye düşünüyorum. Denemem var, en fazla ne olabilir bilemiyorum. Annem çok sinirleniyor bu durum hakkında…
Ben bu dünyaya sığmazken, bu kalıplara nasıl sığabilirim ki? İlk kez yazıyorum. Şimdi vakit gece yarısı ve uyuyamadım. Düşünürken aklımda cümleler belirdi ve buraya adım attım. Defterime de bir şeyler yazabilirdim, bugün buraya yazacağım. Gerçekten yazmaya başlamak zormuş, yazıp yazıp siliyorum. Burada pek çoğunuzun yazdıklarını…
Merhaba, ben 19 yaşındayım. Doğup büyüme Bitlis’te yaşıyorum. Okuma yazma bile bilmediğim bir yaşta öz dayım tarafından tacize uğradım. Bir süre sonra anneme anlattığımda, ona kızacağını bunu kimseye anlatmamı yoksa babamın katil olacağını söylemişti. Hiçbir şeyin farkında olmadığım için, tamam, demiştim ve yıllarca kimseye anlatmadım.…
Merhaba,Bu siteyi yeni keşfettim ve açıkçası benim gibi sorunları olan insanları görünce kendimi bir tık daha iyi hissettim ve yalnız olmadığımı anladım. Türkiye’de benim gibi çok fazla genç var, hatta çoğunluğun müslüman olduğu bütün çoğrafyalardaki gençler bu şekilde. Karşımızda cahil ve baskıcı insanlar varken işimiz…
Ben sadece annem ne derse onu yapan, kendi hayatımı yaşayamayan 17 yaşında bir kız çocuğuyum. Küçüklüğümden beri annem sevsin diye sözünü dinler ve başarılı olmak için elimden geleni yapardım. Yaşım biraz daha büyüdükçe annemden de kendimden de nefret ettim. Ben onun kölesi olmak istemiyordum, kendim…
Merhabalar. Ben de hikayemi paylaşmak istedim. Sanırım yaşım ortalamanın biraz üzerinde, 33 yaşındayım. Genç arkadaşlara yardımcı olmak adına yazıyorum. Ben de çoğunluk gibi çok küçük yaşlarda psikolojik baskılara maruz kaldım. Çocukluğum kolsuz t-shirt giyemeden, tırnağıma oje süremeden geçti. Regl olduktan kısa bir süre sonra da…
İyi günler. Şu an bunu ağlayarak yazıyorum. Gerçekten de psikolojim hiç iyi değil. Bu sene sınava hazırlanmam gerekiyor ama kafam bunlarla doluyken hazırlanamıyorum. Sınav çalışmamın önüne geçiyor her zaman. Şu an çok gelişi güzel yazıyorum konudan konuya atlıyorum. Kafam çok karışık. Artık gerçekten de istemiyorum.…
Herkese merhaba. Size bir ilahiyatçı olarak açılmak istediğimi yazmıştım. Evet, sonunda açıldım, 2 yıl önce. Özellikle annemin çok büyük tepkisiyle karşı karşıya kaldım. Evlatlıktan reddetti önceleri. Zamanla biraz alışsa da yine de vazgeçmiyor, hala dinle alakalı nutuk çekmekten. Ne olursa olsun kendi özgürlüğüme kavuştuğum için kendimi…
Merhaba ben S. Bu mektubu yine çok düşünmekten, kendimi harap ettiğim gecelerin birinde yazıyorum. Aslında bakarsanız hepimizin hikayesi benzer. 20 yaşındayım. Bundan 10 sene önce 4.sınıfın yazında, ‘kapanmak ne için yapılır?, amaç nedir?’ bunları bile bilmeden yaşadığım ortam ve ailemi mutlu ederim düşüncesiyle başörtüsü takmaya…
Merhaba dostlarım. Ben gerçekten çok yoruldum. Korkmaktan yoruldum. Hiçbir şeye cesaret edememekten yoruldum. Özgürlük emek ister, bu şarkıyla kendimi motive etmeye çalışıyorum fakat ben kendimde o emeği verecek gücü bulamıyorum. Bu yolda başıma geleceklerden çok korkuyorum. Ben ortaokulun son günlerinde zorla kapandım. Şu an üniversitede…
Herkese merhaba. Benim hikayem de aslında buradaki diğer arkadaşlarımdan farklı değil. Hep baskıcı bir anneyle büyüdüm. Annem kendi gençliğinde gayet açık, rahat biriyken otuzlu yaşlarına doğru bir Kuran kursuna gitti ve her şey o zaman başladı. Ben o zamanları çocuktum. Hatta bebek sayılırdım. Ortaokulun 6.…
Bir dua gerçekten kurtarabilir mi? En mantıklısı hangisi? Kalmak mı, gitmek mi? *Lütfen düşüncenizi yazın. Bilmek isterim. Küçüklüğümden beri sürekli, ortalama adı altında garip bir hayat yaşadım. Küçüklüğüme dair pek fazla bir şey hatırlamıyorum. Birkaç tane anım var yine de. Hatırladığım şeyler arasında, bir köşeye…
Bir kuyu var. Orası hiçlik gibi. Hiç. Oraya doğru düşüyorum. Düşüyorum. Pat. Düştüm. Hayat, o kuyu gibi geliyor bana. Tatsız tuzsuz, sıradan herhangi bir farklılığı yok. O kuyuda sanki zamanımı dolduruyorum. Ölmek için… Ölmek diyorum, ölmek nasıl bir şey? Sanırım hayatım gibi sıradan. Renksiz. Hep…
Merhabalar, ismim M****. Yaklaşık bir senedir Yalnız Yürümeyeceksin’e gönderilen mektupları okur, hikayelerimde sürekli olarak paylaşırım. Benimle neredeyse aynı şeyleri yaşamış kız kardeşlerimin yazılarını her okuyuşumda canım yanar. Henüz altıncı sınıfa başladığımda çevrem, ailem ve okulumun etkisiyle ileride bir gün kesinlikle kapanacağımı bilerek ve ablamın renkli,…
Merhaba. Söze insan bazen nasıl başlar bilemiyorum. Söylemediğimiz her şey, içimiz de tuttuğumuz her şey ruhumuza koca bir dağ gibi yıkılıyor. Yıkıntının altında kalmak sorun değil aslında, yıkıntının altındayken sizi kurtaracak bir el olmaması sorun. Sanırım böyle hissediyorum ama uzun zamandır da hissedemiyorum. Kendimi burada…
Buraya 17 yaşımda gelmiştim en son. İçimi dökmüştüm, bilmem okuyabildiniz mi? Şimdi yeniden buradayım. Fikirlerimi başka birileri ile nihayetinde ellerim titreye titreye de olsa anlatabilmiş olarak.Şimdi ise sinirliyim. Anlamadığım, bu sistemin içinde beni ve sizleri, sisteme kurban gitmiş hissettiren her ne ise ona kızgınım. Kadınların…
Merhaba, 21 yaşında bir üniversite öğrencisinin 6 yıldır verdiği mücadeleyi ama hâlâ sonuçlanamayan hikayesini okuyorsunuz. 1 yıldır başka bir şehirde okuyorum. Şehir değiştirmem çok zor olmuştu baskıcı bir aile olunca, ama başardım ve gittim. Açılma düşüncesi bende lisenin ilk yıllarından itibaren vardı ve bunu iki…
Kim ne dersin muhafazakar, baskıcı bir aileniz varsa hayata 3-0 geride başlıyorsunuz. Bu acı ama gerçek maalesef. Yaşadığımız şeyleri ancak bizler anlayabiliriz. Kendi benliğinizle ailenizin olmasını istediği çocuk profili her zaman çatışır. Kendinizi çoğu zaman yetersiz, değersiz ve ailenize asla layık olmayan biri gibi hissedersiniz. Fikirlerinizin hissettiklerinizin…
Merhaba, buraya ilk kez 2019’da yazdım. Mektubumu bulamadım ama ben de hatırlıyorum neler çektiğimi ve zorla kapanmanın yarattığı baskıcı dönemi. Ben açıldım, ki ben Müslüman bile değildim. Ailem dindar hatta babam imam diye baş örtüsünü istemeyerek kafamda tutuyordum, bir tanrı inancı bile olmadan. Ben açıldım…