Benliğinizi bulmak için savaşın.

Merhaba, ben şu an üniversite okuyan ve kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan 21 yaşında bir kadınım. Güneydoğulu bir ailenin en büyük ve tek kızıyım. Ben babamla, çocukluğumu bana mükemmel kılan babamla başlamak istiyorum. Beni şiirler okuyarak büyüttü, kitap okumayı sevdirdi ve her zaman koyu bir…

Çocuklara kesinlikle din eğitimi verilmemelidir.

36 yaşındayım, ortaokulu Anadolu İmam Hatip lisesinde okudum. Hem eleştirel düşünmeyi hem iyi derecede İngilizce’yi orada öğrendim. Bir yandan da orada sesimin erkeklere haram olduğunu, insan olduğum için günahkar olduğumu, tek günahsız insanın peygamber olduğunu, onun bile saatlerce tövbe ettiğini, tövbe etmem gerektiğini öğrendim. Dengem…

Başörtüsü beni temsil etmiyor.

Başörtüsü beni temsil etmiyor. Başörtüsü bizim topraklarda dinden ziyade tamamen erkeğin dayattığı kültürel bir sembol. 3 yıl boyunca çıkarmayı düşündüm. Fakat toplumsal baskı yüzünden ‘’Belki de yanlış düşünüyorsun, sevmeye çalış’’ diye sürekli kendimi oyaladım durdum. Sevemedim, seviyor gibi de yapmadım; beni boğuyordu ve bunu benim…

Hala kapalıyım ama keşke hiç kapanmasaydım.

İstemiyorum, neden kapandığımı bile bilmiyorum artık. Sadece öyle olması gerektiğini düşünüyordum, doğru olan buydu ve tersini düşünmemeliydim. Bu sayede severek, isteyerek kapandım. Ama doğru ya da yanlış artık pek umurumda değil. Bu zoru zoruna giyiniş tarzı umurumda ve gitgide daha çok kızıyor, kinleniyorum. Kızlarımıza her…

Hayatı sadece babamın kurallarına göre yaşıyorduk.

Çocuklarını ilkokula dahi göndermeyi düşünmeyen, etrafındaki hemen her insan din eğiticisi olan bir baba… Neyse ki ilkokula gidebildim. O zamanlar annem tamamen babamın yanındaydı. Evde vücudumu belli edecek kıyafetler giymem yasaktı. Ortaokulda zorla kapatıldım ve liseye gönderilmedim. Hayatı sadece babamın kurallarına göre yaşıyorduk. 2 yıl…

Bir elime dünyayı, diğer elime özgürlüğü verseler ben yine özgürlüğü seçerim.

İlkokulda sözlü olarak başlayan baskı, 6. sınıfta babamın başıma vura vura kapatmasıyla daha da artmıştı. Başımı kapattığım ilk günden itibaren özgüvenim yerle bir oldu, hiçbir yere gitmek istemiyordum ama babam başımı açarsam okula göndermeyeceğini söylüyordu. Okumak istediğim için devam ettim. Öğretmenlerimden biri kapandığım ilk gün…

İş bulduğum ve para kazanabilmeye başladığım gün başörtümü çıkaracağım.

Sitenizdeki yazıların çoğunu okumadım, sizi Büşra Cebeci’nin yazılarından tanıyorum. Okumamamın sebebi beni umutsuzluğa itiyor olması. Diğer kadınlar öylesine zor durumlarda bir tepki vermişler ki. İstediklerine kavuşanlar da olmuş ama ben yapamıyorum ve yapamayacağıma eminim. Ben 20 yaşında, ailesinden ayrılalı 2 sene olmuş seküler bir kadınım.…

Aileme ”Ben buyum, fikirlerim bu, beni kabul edin” diyemiyorum.

Merhabalar. Galiba benim hikayem dramatik başlayıp mutlu sonla bitenlerden. Yani öyle olmasını umuyorum. Kendi çaplarında muhafazakar sayılabilecek bir ailem var. Çok küçük yaşta kapandım. Tüm arkadaş çevrem böyleydi, zaten ailem de küçüklüğümden beri ”vakti gelince” kapanmam gerektiğini türlü şekillerle beynime sokuyordu. Etrafımdaki herkes böyleydi. Ablam,…

Sadece özgür olmak istiyorum.

18 yaşındayım. Başörtüsünü zorla örtme durumuyla 5. sınıftayken tanışmıştım; bu 11 yaşıma tekabül ediyor. Bilirsiniz, ergenliğe girmeyen bireyler İslam dinine göre henüz hiçbir şeyden sorumlu değildir. Ben 11 yaşında, ergenliğe girmemiş biri olarak annemin zorlamalarına, tehditlerine hatta dayaklarına maruz kalmıştım. Babam bana karışmıyordu ama annemle…

Hayatımın hiçbir döneminde başörtülü olmayı sevmedim.

Hikayeme nasıl ya da nereden başlamam gerektiğini pek kestiremiyorum. Düşündükçe dallanıp budaklanıyor, sanırım kendimi tanıtmakla başlamam en iyisi… Radikal İslamcı ve kalabalık bir aileyle taşranın bir köyünde büyümüş, 20 yaşında, üniversite öğrencisi bir kadınım. Çok kardeşli, çok kuzenli, çok amcalı-teyzeli, ilişkileri kuvvetli ve kalabalık bir…

Şimdi “Kapanır mısın” diye sorsalar asla derim.

13 yaşındayken tesettürlü bir üvey anne tarafından ben ve ikiz kardeşim zorla kapatıldık. Arkadaşlarımızla, küçük kardeşlerimizi 2 mahalle ötedeki parkta oynatmak için çıkarken aniden önümüze bir tülbent atıldı ve ‘’Bundan sonra kapalı gezeceksiniz’’ dendi. Tabii itiraz yok, itaat var; yoksa dayak. Ortaokula gidiyorduk, okulumuz o…

Yeteneğimi herkese sergileyemeyeceksem, Allah bana bunu neden verdi?

Kendimi hatırladığım en küçük yaştan itibaren bir terslik olduğunu bana düşündüren, ‘böyle olmaması gerek’ dedirten hislere sahip olduğumun bilincinde olmakla beraber; ‘ben biseksüelmişim demek’ farkındalığını hayatının şu son yılında yaşayan biriyim. Her zaman maskülen oluşumdan yakınılırdı çevremde, çok azının hoşuna giderdi bu ‘erkek gibi kız’…

‘Bir tek sen açıksın’ bakışı…

O kadar sindirilmiştim ki sonunda kapandım ve kendimce kurtulmuştum. İçimden gizli bir ses hep daha ağır bir insan olmam gerektiğini söylüyordu, bense çılgın olmak istiyordum… İki farklı ben oldu sonuç olarak. 18 yaşında kapandım. Tam 7 sene… Bu kararı almak için çok erkendi. Kişiliğim oturmaya…

Olanlar ve olması gerekenler.

Merhaba; Ben de hikayemi paylaşmak istiyorum. Belki birilerine umut olur. Başımı 2005 yazında örttüm. Lise 2’den lise 3’e geçtiğim o yaz en yakın arkadaşımın başını örttüğü haberini almıştım ve açıkçası yıkılmıştım. Çünkü arkadaş grubumuzdaki tek “açık” kızlar bizdik. Önünde sonunda başımı örteceğimi biliyordum. Ortaokula başladığımdan…

El âlem arkamdan 1 saat konuşur, ben bunu bir ömür yaşarım.

Buradaki yazıları okudukça yalnız olmadığımı hissettim. Ben de geçen sene bu zamanlarda açıldım. Başörtüsünün dini vecibeden önce gelenek olduğu bir ailede büyüdüm. Akrabalarım çocukları olan tüm kızlar kapanınca annemin söylenmelerinin yerini daha şiddetli tartışmalar almıştı. Her dışarı çıktığımda artık kapanmam gerektiği söyleniyordu hatta açık olduğum…

Baskı sürecini ben hep devlet mekanizmasından yedim.

Ben, bana farz olduğu gün isteyerek kapandım. Yaşım 13, yıl 2004’tü. 28 Şubat’ın etkileriyle başörtüsü takmak ve ilim öğrenmek arasında kalırken bir mücahide olup çıkıyorsun. Çok radikal bir halde, kırık bir kalple sürekli ağlayıp incinerek başımı açtığım günlerden sonra kurtarıcılar türban yasağını bir şekilde halletti.…

Tek başıma yürüyorum, ama asla yalnız yürümüyorum!

Merhaba. Biliyorum ki burada baş başayız. Çünkü onlar bizim seslerimizi duymaya tahammül edemezler, bizi hiçbir zaman dinlemek istemediler, istemezler. Sorgulamaktan, bir şeyleri gerçekten anlamaktan korktukları için bu. ‘Benim’ diyebileceğim bir hikâye henüz başlıyor. Çünkü bu zamana kadar hastalıklı bir toplumu kendi hayatına jüri edinmiş; birbirlerinden,…

1997 değil 2018’di, Nur Serter değil yengemdi, ikna odası ise benim odamdı.

Benden bekleneni biliyordum, doğru olanı öğrenmiştim, zamanının geldiğini farkındaydım ama benim kararımdı. Çevremde aksi görünümde herhangi bir kadın yoktu ama benim kararımdı. 13 yaşındaydım ama benim kararımdı. Daha büyümüş hissediyordum. Artık okul başarılarımın yanında takdir edilen bir vasfım daha olmuştu. Onaylanmak, takdir edilmek, ödüllendirilmek kararımı…

Tanrı rüzgarı benim saçlarımdan esirgemez.

Merhaba. Öncelikle kendimi tanıtayım. Ben 34 yaşında, toplumda saygınlığı yüksek bir mesleğe sahip (ve bu mesleği kendi başarılarıyla elde etmiş) bir kadınım. Başörtümü 33. yaşımda çıkardım, yani geçen sene. Başörtüyü taktığımda 15 yaşındaydım, yani 18 senem başörtülü geçti. Bunu yazmadan önce yazılan bütün hikayeleri okudum.…

Kişisel bir bütünlük sağladığım ve tutarlı bir hayat yaşayabildiğim için kendimle gurur duyuyorum.

Merhaba, ben de kendi hikayemden bahsetmek istiyorum. Muhafazakâr bir ailede doğdum. Annem çocukluğumdan itibaren sürekli dini telkinlerde bulunurdu. Ergenliğe girene kadar bu telkinlerle yaşadım. Ama ne zaman ergenliğe girdim işin rengi değişti. Bu süreç benim için biraz erken başlamıştı; adet gördüğümde 11 yaşımdaydım. O yıla…

Ben varım, nefes alıyorum ve istediğim gibi var olacağım.

“Kabul etmemizin istendiği bir hayatın yanlış olduğuna dair inancımızın dışında hiçbir şey doğru değildir. Hiçbir şey doğru değil idiyse her şey mümkündü.” Üzerime kapatılmış dört duvarın arasından, parmaklıklardan ve saçlarımın üstündeki örtünün altından sesleniyorum. Ben varım, nefes alıyorum ve istediğim gibi var olacağım. Çocukluk anılarımın…

Önce bonenin çıkışı, sonra yarım türban, sonra şapka ve en nihayetinde saçlar.

Benimkisi düne kadar aklıma yazmayı getirmediğim bir hikâye. Sıkılacaklar için baştan söyleyeyim biraz uzun olabilir. Öznesi ben olduğum için kendimi tanıtmam icap ediyor. 36 yaşındayım. Eğitimli ve çalışan bir kadınım. Kendini bulana kadar ömrünün kayda değer bir bölümünde gelgitler yaşayan biriyim. Ben taşra zihniyetinin elle…

Kendimi yeniden doğurmak gibi bir şeydi.

Dışarı çıkmak istemiyordum, yeni insanlarla tanışmak istemiyordum, başım hep önde yürüyordum. Bu ben değildim. Ben başımdaki örtüden ibaret değildim, temsil ettiği hiçbir şeye de inanmıyordum. Evet isteyerek takmıştım ama neden isteyince çıkaramıyordum? İnanmadığım bir dinin bütün sorumluluğu omuzlarıma yüklenmişti, 14 yaşında verdiğim bir karar yüzünden.…

İmam kızıyım ama kapanmayı hiç istemedim.

Hayata imam kızı olarak geldim, hayatım boyunca bu yükü çektim, ağırlığında ezildim. İmam kızıyım ama kapanmayı hiç istemedim, istemiyorum. Babam benden utanıyor, benimle sokakta yan yana gelmek dahi istemiyor, annem hareketlerimi ‘Sen imam kızısın’ diye eleştiriyor. Erkek kardeşim şort, askılı giyerken ben uzun kol gömlek…

Benliğimi hissetmeyi çok özledim.

Merhaba. Ben 23 yaşındayım. Geçen sene üniversiteden eve döndüm. Bu yaşa kadar sürekli örtünmem için baskı yaşadım, bunun yanında şiddet de vardı. Ben ailemin yanında çok sessiz sakin bir kadınım, dışarıda ise dünyanın en güçlü kadını imajı vermeye çalışıyorum. Başörtüsünü isteyerek, severek takıyormuşum gibi gösteriyorum…

Bu hayattan artık tiksiniyorum.

Merhaba. Benim biraz karışık bir hikayem var. Babamın vefat etmesinin ardından memlekete döndük ve annemin çok muhafazakar olan ailesinin himayesinde büyüdük. Döndüğümüzde henüz 11 yaşındaydım ve devamlı birileri bir şeylerle başımı kapatmaya çalışıyor, bense hep atıyordum. Bu yüzden dayımın beni sopayla kovalayıp bacaklarımı haşladığını hatırlıyorum.…

“Bunu takmadan dışarı çıkmayacaksın” dediklerinde…

Muhafazakarların dünyasında bir kız çocuğunun yetişkinliği, regl olduğu an başlar. Altıncı sınıfa geçerken regl oldum ve radikal İslamcı ebeveynlerim sağolsun, herhalde çocukluğumu yaşayabilmem için bana ceplerinden bir sene daha “izin” verdiler. Yedinci sınıfa geçtiğim yaz elime bir eşarp tutuşturup “Bunu takmadan dışarı çıkmayacaksın” dediklerinde çok…

Kahkahamı bastırmak istemiyorum.

Okuyorum. Hayallerim var. Kısaca bu. Kafanızda oluşacak imgeye katkısı olacaksa eğer; omuzlarımda koyu kahverengi, kalın ve kabarık saçlarım var. Zamanla özgürlükle bağdaştırdığım saçlarım var. Uçlarına tuzlu deniz suyunun değdiğini düşlediğim saçlarım var. Araba camından vuran rüzgarda uçuştuğunu hayal ettiğim saçlarım var. Bir saç teline bu…

İstediğimiz kişi olmanın hazzını el ele vererek kutlayacağız.

Merhabalar hanımlar. Öncelikle kendimden bahsederek başlamak istiyorum. 20 yaşındayım, üniversite öğrencisiyim ve ailemden çok uzaklarda okuyorum. Özgürlükle tanışmam da tam olarak evden ayrılışımla başlıyor. Böyle söyleyince aşırı baskıcı bir aile gelmesin aklınıza. Sizi korkutmak istemem. Ama en azından kendi evinin kapısını istediğin saatte açıp girmenin…

El Alem Hapishanesi Kaçkını

Ben ömrünün yarısından fazlasını başörtülü olarak geçirmiş, bununla ilgili daima bir çelişkiyle yaşamış ve 31. yaşında gerçek kendiliğine kavuşmuş bir kadınım. Aslında aşırı dindar olmayan ama mahalle baskısı ile her daim tetikte yaşayan bir ailenin büyük kızıyım. Tatile gittiğinde mayo giyebilen ama kendi mahallesinde pantolon…