Kategori: Uncategorized

“Allah için değil bizim için kapalı ol.”

Aslında yazmak istediğim sayfalarca yazı var. Okuduğum bütün yazılarda kendimi buldum. Yaşadıklarımı yansıtan bir ayna misali. 23 yaşındayım. Hala kapalıyım. Aynı zamanda CP (seraplal palsi) hastasıyım. Ben ortaokul 8. sınıfta kapandım. Ama bilinçli bir şekilde değil, kapanmaya mecbur bırakıldım. Anne ve babam eğitimci insanlar olmalarına…

“Ben açılmak istiyorum.” dedim. Babam o sırada bir şey yiyordu ve durdu, yediği şeyi yüzüme fırlattı.

Yazmadan önce çok tereddüt ettim fakat benim de bir hikâyem var. Böyle bir bloğun varlığının çok önemli ve değerli olduğunu düşünüyorum. Belki bir çözüm bulurum diye ben de yazıyorum. Anlatmaya ihtiyaç duyduğumuz ama en yakın arkadaşlarımız da dahil çevremizdeki kimseye anlatamadığımız ve yalnız hissettiğimiz bir…

Hem muhalif hem de ateist olmak muhafazakâr bir aile içinde nasıl sonuçlanır, düşünmek bile istemiyorum.

Benim hikayem de çoğunun hikayesi gibi. Küçüklüğümden beri dini algılarla büyütüldüm, annem her zaman günü geldiğinde kapanacağımı söylerdi, ben de çocuk aklımla o zamanlar bir şey başardığımı zannederdim. Regl olmaya başladıktan sonra yıkanmış bir beyinle kapanmıştım fakat içten içe hiç istemediğimi liseye geçince fark ettim.…

Amacım “Başıma taktığım örtünün gerçekten bende bir anlamı var mı?” sorusuna cevap bulmaktı.

Muhafazakâr bir dünya görüşüne sahip ve çevre-toplum-akraba düşüncesine önem veren bir anne babaya (özellikle annem) sahibim. Babam hiçbir zaman başını kapat dememiştir bana fakat her zaman usturuplu giyinmemi söylemiştir, keza annem de aynı şekilde. Çevremdeki çoğu kişi kapalı olduğu için bunun doğal ve gerekli bir…

Başörtüsünün anlamını bile bilmeyen bir çocuğu, örtünmeye zorlayan zihniyetten nefret ediyorum.

Nefret, bedenimi sarıp sarmalayan duygu. Daha başörtüsünün anlamını bile bilmeyen bir çocuğu, örtünmeye zorlayan zihniyetten nefret ediyorum. Sokakta 3 yaşındaki bir çocuğu bile görsem, ne güzel, istediğini giyebilmiş diye imrenerek bakıyorum. 13 yaşındayım şu an, sokakta beyaz tayt giydiğim için annem tarafından dövülerek, sürüklene sürüklene…

Bende hep asi bir damar vardı.

Baskıcı bir ailem olmasına rağmen hiçbir zaman açık bir şekilde başımı örtmeye zorlanmadım ama hiçbir zaman kısa kollu giyemezdim. Uzun kollu giymeye 9 ya da 10 yaşlarında başladım. Çocukluğumdan beri Kuran kursuna giderdim ama o zamanlardan beri öyle biri olmadığımı biliyordum, bende hep asi bir…

Her gün görmek, tatmak, temas etmek zorunda olduğum bir şeyi takıp takmayacağıma kendim karar vermek istiyorum.

Merhaba, bu buraya ikinci kez yazışım.  https://yalnizyurumeyeceksin.com/2019/08/17/11-yasinda-bir-cocuga-ne-dersen-onu-yapmaz-mi-zaten/ yazısı da bana ait. O yazımı gözyaşları içinde öylesine yazmıştım, yayınlanacağı aklıma gelmemişti. Kuzenime siteden bahsettim, siteyi inceliyordu. Aa sana çok benziyor, dedi. Baktım “Bu benim.” dedim. Aileme bu konuyu bahsetmek için cesaret istiyordum. Kuzenim “Bak işte al sana…

Henüz ortaokulu bitirmemişken amcamın kapanmam için yaptığı baskılarla başladı her şey.

Merhaba. Benim hikayem de buradaki birçok kişinin hikayesinin aynısı, belki aynı hayatları yaşıyoruzdur. Henüz ortaokulu bitirmemişken amcamın kapanmam için yaptığı baskılarla başladı her şey. Amcam elinde başörtüyle peşimde dolaşırken babamın yanına giderdim beni saklaması için. Ona göre benden iki yaş büyük olan kuzenim kapalı olduğu…

14 yaşında küçücük bir çocuğun vebaliyle yaşıyorsunuz.

Benimki başarılmayı bekleyen bir hayatın öyküsü. Liseye başlarken 14 yaşımda sırf etrafımdaki insanların beklentilerini karşılamak için kapandım. Daha doğrusu başka seçeneğim yoktu. Zaten hayatım boyunca hep dernekler, Kuran kursları ve sadece dinden bahseden, saçlarıyla beraber beyinlerini de kapatmış kadınların bulunduğu ortamlardaydım. Onların doğrusu doğrum, yanlışı…

Olmadığım biri gibi görünmek istemiyorum.

Hayatım boyunca kısıtlanmak istemediğim için yazıyorum buraya. Özgürce düşüncelerimi söyleyebilmek için yazıyorum. Muhafazakar bir ailede doğdum. 15 yaşıma daha yeni girdim. Ve bu yaşıma kadar sürekli kısıtlandım, kısıtlanıyorum. Annem daha anaokuluna başlamadan önce sureleri ve duaları öğretti bana. İlkokula başladığım zaman beni zorla Kuran kurslarına…

Kadınlar için İslam’ın merkezinde kapanma olduğunu düşünüyorlar.

Muhafazakâr sayılabilecek bir ailede büyüdüm. 6. sınıfta regl olduğumda annemin örtüm olmadan dışarı çıkmayacağımı söylediğini çok net hatırlıyorum. Örtüyü hiçbir zaman takmak istemedim. Dershaneye örtülü gittim, görünüşümden nefret ediyordum. Hatta bunu o kadar sindirememiştim ki dershanede başımı açıp annem geldiğinde ya da çıkarken tekrar takıyordum.…

Bu sizin için sıradan, benim içinse aşırı çaba göstermek zorunda kaldığım tesettürden çıkma öyküm.

 Selam, nasılsınız?  Bu belki sizin için sıradan, benim içinse aşırı çaba göstermek zorunda kaldığım tesettürden çıkma öyküm… Ben 10. sınıfın şubat ayında kendi isteğiyle tesettüre girmiş biriyim. Dini bütündüm zaten hayatım boyunca. Tabii ki erkek arkadaşlarım oldu, hem de fazlasıyla oldu, gezdim, ettim vesaire ama…

Başörtüsünü çıkardıktan sonra kendimi daha inançlı ve daha doğru hissediyorum.

Öncelikle burada okuduğum bazı yazılar hakkında bir şeyler söylemek istiyorum. İnsanların, çocuklarına başörtüsü konusunda bu kadar baskı yaptığını bir öğretmen olarak bilmiyordum. Başını örtmek istemediğini söyleyen 13-17 yaş arası öyle çok çocuk var ki bu sayfada…  Gençler; çekinmeyin, korkmayın; bir büyüğünüzden, rehber öğretmeninizden veya samimi…

Bu zorluklara katlanan tek kişi olmadığımı bilmek ruhumda çiçekler açtırdı.

 Merhaba,  Öncelikle, böyle bir sayfaya denk geldiğim için çok mutluyum. Bu zorluklara katlanan tek kişi olmadığımı bilmek, ruhumda çiçekler açtırdı.  Benim hikayem, küçük yaşta babamı kaybettiğimde başladı. O aramızdan ayrılınca abilerim baba rolünü üstlenmeye çalıştı sanırım; ama beni baskılarıyla öldürmekten başka bir şey yapamadılar.  Babamdan…

“Kim ne der” takıntıları yüzünden ailemizle aramızdaki bağlar kopuyor ve en büyük düşmanımız haline geliyorlar.

Merhabalar. Ben 13 yaşından beri kapalı olan, 17 yaşında lise son sınıf öğrencisi bir kızım. Son 1.5 yıldır ben de kapalı olmak konusunda mustaribim. Geçtiğimiz yıl, tam bir sene önce, arkadaşımdan eve dönerken açık geldim ve aileme artık açılmak istediğimi açıkça belirttim, daha öncesinde de…

Dik durduğunuz sürece kimse sizi ezemez!

Merhaba. Muhafazakâr bir ailede büyüdüm. Ailem hiçbir zaman baskıcı ya da zorba olmadı, öncelikle bunu söylemek isterim. Kapandığımda 13 yaşındaydım, kimsenin üzerimde bir zorlaması baskısı olmadı, çevremde bulunan herkes kapalıydı ve benim de kapalı olmam gerek diye düşünüyordum. Bir heves kapandım, arkadaşlarım beni kapalı olarak…

Çok ağır şiddet gördüm, İHL’de açığım diye çok dışlandım, müdür yardımcısından işitmediğim söz hakaret kalmadı.

Kuşların özgürce uçtuğu, kedilerin özgürce dolaştığı ama bir kız çocuğunun asla istese de özgür olamadığı ünlü Konya’dan yazıyorum bu yazıları. Kesinlikle overrated değil,Konya Türkiye’nin en çomar şehri. Burada doğan kız çocuklarının hepsi bu baskıya maruz kalıyor. Gelelim benim hikayeme; aşırı çomar, dini sadece kadının kapanması…

Her şeyden soğudum. Dışarı çıkmak işkence gibi geliyor bana.

Merhaba. Kendi hikâyemi anlatmak istiyorum. 2018’in yaz başlangıcında kapandım. Liseye başlıyordum ve artık böyle olması gerekiyordu. Kapandım fakat isteksizdim. Yine de kendimi bu duruma alıştırmaya çalışıyordum. Çoğu zaman kendime teselli edici sözler söylerdim. “Belki alışkın olmadığım için istemiyorumdur, biraz denemekten zarar gelmez.” gibisinden. Zaman geçti.…

Babam ablamı kapanmadığı için döverdi, üstelik arkadaşlarının yanında.

Merhabalar. 13 yaşımdayken kapanmıştım, neden kapandığımı bilmiyordum, çocukluk aklı işte… İrademin güçlü olmadığı zamanlarda böyle bir karar almıştım. Ailemin zorlamasıyla olmadı. Muhafazakâr bir ailem var, çevremin çoğu kapalıydı, bende de büyüyünce kapalı olacağım hissi vardı. Kuzenlerim yeni kapanmıştı ve ben de onlara özenerek kapanmıştım. Hiç…

Erkeklerin üstün olmadığını düşünürken gözlerinden korunmak için kendimi kapatmış olmak içimde bir çatışma meydana getirmişti.

Öncellikle merhaba. Burada yazanların neredeyse hepsini okudum, meğer hepimizin hikâyeleri birbirine benziyormuş, hepimiz dışımız ve içimiz arasında sıkışıp kalmışız. Bu da benim hikâyem. Ben hep dışa dönük bir çocuktum. Ortaokulda sporla çok ilgilenirdim, beden eğitimi öğretmenimiz bendeki potansiyeli fark edip okul takımına bile seçmişti. Mutlu…

Yanımda duran, beni destekleyen kimse yoktu.

13 yaşımda kapandım. Kapandığımda kendi isteğimle kapandığımı düşünüyordum. Yaşım ilerledikçe babamın bana söylediklerinin aslında beni o yöne iten düşünceler olduğunun farkına vardım. Bir an geldi ve kendimi sorguladım; ben neden kapandım, ben kapalı olmak istiyor muyum, benim kapanmama ne sebep oldu, bu şekilde mutlu muyum……

Tesettür bana ve aileme uzaktı.

Merhaba. Ben rahat bir ailede büyüdüm. Babam ve annem dini konularda bizlere baskı uygulamazlardı. Tesettürse bana ve aileme uzaktı. Sonra bir yaz İstanbul’a ablamın yanına gittim, ablam tam tesettürlü ve çevresindeki insanlar da öyle. O yaz orada 2 ay kaldım ve onların hayatlarından, örtülerinden etkilendim.…

Ailem sırf çevredekiler bir şey demesin diye canlarından kanlarından olan bir insanı yıkıp döküyordu.

Yalnız olduğumu düşünüyordum ta ki sitenizi görene kadar. Babamın imam oluşundan ötürü çevremizdeki insanlar da dindar kesimden oluşuyor. Babamın ilk görev yerleri doğu kesimleriydi. Sürekli kapanmamı istiyorlardı. Bu bana çocukluğumda zor gelmiyordu. Çünkü etrafımdaki kadınların hatta çocukların başı kapalıydı. Bana büyüklük, olgunluk göstergesi gibi geliyordu.…

Çocuksunuz, sizinle nadiren ilgilenen babanız örtü örterseniz sizi takdir edecek. Ne yaparsınız?

Merhaba. Ben de sizlerden biriyim. Biliyorum yalnızca ülkemde bile binlerce kadın var aynı dertten muzdarip. Hepsini tüm yüreğimle kucaklıyorum. Ben 18 yaşındayım. 12-13 yaşlarında kapandım. Babam teşvik etti beni. “Kapansan ne güzel kız olursun” dedi. Çocuksunuz daha, sizinle nadiren ilgilenen babanız, örtü örterseniz sizi takdir…

Benim gibi insanların olmadığını düşünürken karşıma çıkan bu yazılara çok şaşırdım.

Merhabalar, öncelikle bu yazıyı yazmanın benim için gerçekten kaçınılmaz olduğunu söylemek istiyorum. Benim gibi insanların olmadığını -sayısının çok çok az olduğunu- düşünürken karşıma çıkan bu yazılara ve bana resmen tamamen hitap etmeleriyle çok fazla şaşırdım. Ben çok uçuk hayalleri olan 20 yaşında birisiyim. 12 yaşımdayken…

‘Bu nefsinle girdiğin bir savaş.’

Merhaba. Aslında ben hep bildiğini okuyan inadı inat birisiyimdir. Kapanmak tamamen benim isteğimle, 3 dakikada karar verip uyguladığım ve 2. gününde ‘Ne yaptım ben?’ dediğim ama ‘Açıl kapan, oyuncak mı bu? Alışacaksın, nefsini kontrol et’ diyerek bırakamadığım bir şey haline geldi. Ve yemin ediyorum 3. gün…

Annem bir başörtü için bizden vazgeçti.

Aslında hiç yobaz olmayan son derece seküler bir ailede büyüdüm. Daha doğrusu baba tarafım solcu, modern, seküler bir aileyken annemin tarafı tam tersine muhafazakâr, baskıcı ve yobaz bir aileydi… Annem ailesinden farklıydı, babamla evlendiği için adeta dışlanmıştı. Mutlu bir ailemiz vardı… Daha sonra annem ailesiyle…

Tesettür kavramını kesinlikle yansıtmıyorum.

29 yaşındayım ve 14 yaşımda kapandım. Yani kapandım derken tabi ki kendi isteğimle değil, annemin “Kızım kapanman lazım, bunu benim sana söylemem gerekiyor yoksa ben cehenneme giderim. Sana bu hafta alışveriş yapalım mı?” demesiyle başladı. İlk dönemleri bu durumu kabullenmiş gibi geçirsem de sonrasında fazlasıyla…

Buraya daha önce bir yazı yazmıştım.

Merhaba, beni tanımıyorsunuz, belki de tanıyorsunuzdur kim bilir. Buraya daha önce bir yazı yazmıştım: https://yalnizyurumeyeceksin.com/2018/09/14/hala-kapaliyim-ama-keske-hic-kapanmasaydim/ O yazıdan sonra çok düşündüm, pek çok kez karar verdim, pek çok kez vazgeçtim. Burada hikayesini paylaşan onlarca insanın yazısını okudum. Ve benim yazdıklarım boş ve önemsiz göründü gözüme. İnsanlar…

Olduğum gibi görünmediğimi fark ettim. Göründüğüm gibi de değildim.

Muhafazakâr sayılabilecek bir ailede büyüdüm. 6. sınıfta regl olduğumda, annemin örtüm olmadan dışarı çıkamayacağımı söylediğini çok net hatırlıyorum. Örtüyü hiçbir zaman takmak istemedim. Dershaneye örtülü gittim, görünüşümden nefret ediyordum. Hatta bunu o kadar sindirememiştim ki dershanede başımı açıp annem geldiğinde ya da dershaneden çıkarken tekrar…

“Açılırsan işin rast gitmez, cehennemde yanacaksın, seninle hiçbir yere gitmeyiz.”

Annesi babası ayrı bir çocuk olarak büyüdüm. Ailem dindar bir aile, hikâyelerini anlatan diğer bazı arkadaşlarım gibi. Annem de babam da beni yanlarına almadılar ve babaannemlerle yaşamaya başladım. Ortaokula başladım ve abimden “Artık ne zaman kapanıyorsun?” adı altında baskılar almaya başladım. Liseye geçerken kapanacağım dedim…

Ailem şeytan olduğumu söyledi.

Merhaba arkadaşlar. Ben de fiziki olmayan o görünmez psikolojik baskıyla 7. sınıfın yazında tesettüre girmiştim. Ailem daha önce de ablama aynısını yapmışlardı; yani bize ne yaptıklarının, kafamıza geçirdikleri şeyin sorumluluk olarak bize neler yüklediğinin farkında değillerdi. Hürriyetimiz ve düşünme gücümüzün olmadığı yaşlarda bize çocuk adam…

Youtube’da dolaşırken içime dinsizlik tohumu düştü, kendimi bir sene içinde deist olarak buldum.

Buraya yazmamın sebebi biraz cesarete ihtiyacımın olması ve benim durumumda insanlar var mı bunu görmek istiyorum. Ben şu an üniversite öğrencisiyim, gıda mühendisi olacağım, İmam Hatip lisesi mezunuyum. Kapanma sürecim hiç travmatik olmadı, ailede zaten herkes kapalıydı, neredeyse hiç başı açık insan yok ailemizde. İslam’la…

Babama açılacağımı söylersem beni asla üniversiteye göndermez.

Merhaba. Bu sayfayla karşılaştığım için kendimi çok şanslı hissediyorum, içinde benim de bulunduğum kâbusu paylaşabilecek birileri olduğu için özellikle. 17 yaşındayım, üniversite sınavına hazırlanıyorum. Orta düzeyde muhafazakâr bir ailem var, daha doğrusu babam da dâhil olmak üzere baba tarafım öyleler. 14 yaşındaydım ilk kapandığımda; amcamın…

7-8 aydır bunu nasıl çıkarabilirim, aileme nasıl söyleyebilirim diye düşünmekten mahvoldum.

Hiçbir zaman başaramayacağımı düşünüyorum. İçimi kemiren bu hisleri insanın en yakınına dahi açamaması ne kadar üzücü. Ailem baskıcı, tutucu bir aile değil, kız kardeşlerim açık hatta, ama ben lise 1. sınıfta aptalca bir hevesle kapandım, herkes çok şaşırmıştı. Tabii ben inanılmaz mutluydum kapalı olmaktan dolayı.…

Sırf kapalıyım diye Nietzsche ve Freud okumama, şiir yazmama, rock dinlememe, ve daha bir sürü şeyime şaşırmalarından bıktım.

Saat gecenin üçü ve içimde yaşadığım bu çıkmazı kimseye anlatamadığım için buradayım. 12 yaşında, kendi isteğimle kapandım. Şimdi dönüp bakınca neden bunu istediğim hakkında insanların bir fikri olmayabilir. Yazları Kuran yatılı olarak kursuna giderdim. Orada beynimi yıkadılar tabirini kullansam ne kadar doğru olur bilemiyorum. Okulu…

Başörtülüyüm ama bir dine bağlı değilim.

Merhaba, böyle bir platform olduğunu daha önce duymuş ama bakmamıştım, şimdi benim gibi iki ruh arasına sıkışıp kalmış insanları görünce ben de yazmak istedim. Benim hikâyem 14 yaşında başladı. Kendi isteğimle kapandım ben. Bir gün derste, bir hocanın tesettür üzerine konuşması beni çok etkilemişti ve…

Ne güzel elbiseler tişörtler var. Ben ise nefret ettiğim gömlek türlerine ve uzun modellere bağlıyım.

11 yaşında kapandım. Ortaokulu kendi isteğimle İmam Hatip’te okudum ben. Hayatımın en büyük hatalarından biridir bu. 5. sınıfta bir hocamız vardı. O teşvik etmişti ve nefret ettiğim sınıf arkadaşlarım da tek tek kapanıyorlardı. Özendim. Bir gün bir hevesle anneme kapanmak istediğimi söyledim. Daha bone bağlamayı…

Bir haftasonu eve döndüğümde, benim tercihlerimi çoktan yapmışlardı ve tercihlerimin hepsi İmam Hatip liseleriydi.

Merhaba. Ben de az da olsa boyunduruk altından kurtulmuş bir kadınım. Henüz ortaokulda babam sürekli kapanmam gerektiğini söylerdi, annem de babama arka çıkardı. Ortaokul bitince beni direkt bir Kur’an kursuna yazdırdılar, ama ben oraya gitsem de direttim, kapanmadım. Bir haftasonu Kur’an kursundan eve döndüğümde, benim…

İstediğim halimi anneme gösterince saçımı kazıtmakla, okuldan almakla tehdit etti.

Bunu ağlayarak yazmak epey zor açıkçası benim için. 10 yaşında kapandım. Aile zoruyla yaptığımı söylemem yanlış olur. Ailem yalnızca dinini yaşamayı değil, bunu insanlara yaşatmayı, öğretmeyi seven bir aileydi. Dolayısıyla da eğitimlerini bunun üzerine almışlardı. Haliyle bu durum aile hayatımıza da sirayet etmişti. Ortaokulda İmam…

“Namaz kıl, artık Kur’an oku, kafanı kapatmayı eğer kendin istemezsen zorla olacak.” gibi psikolojik şiddete maruz kalıyordum.

Merhaba, ben daha yolun başındayım. Ne yapacağımı, nasıl bir yol izleyeceğimi inanın hiç bilmiyorum. Bu sene 8. sınıfa başlayacağım ve bana “özgür” gezebileceğim sadece 1 yıl daha tanınıyor. Şu yaşıma kadar hep “Diz üstü giyme, kadınlar sokakta kahkaha atmaz, kısa tişörtler giyme, kapan artık, çok…

Rengarenk elbise giyip bu güzel ergenlik yıllarımı geçirmek yerine, siyah şala hapsolmuş bir vaziyette ilerliyorum.

Merhaba. Daha yolun çok başındayım. Ergenliğe girmeden, 6 sınıfa tamamen kendi isteğiyle kapanmış biri olarak başladım. Regl olup kadınsı ve genç kız gibi hissetmeye çok özeniyordum, ama işin aslı hiç öyle olmadı. Kapandıktan sonra baskılar arttı, ailem fazlasıyla muhafazakar. “Bayan çok gülmez, dar giyinmez, erkek…

Kapandığımda daha 9 yaşındaydım, kapanmak gibi büyük bir olayı kendi irademle seçmiş olabilir miydim?

Merhaba. Gördüğüm kadarıyla benden büyük ablalarım hikayesini anlatmış. Ben de size 9 yaşında kapanmamın hikayesini anlatmak istiyorum. Ben 2004 yılında muhafazakar bir ailede “yobaz” diye tasvir edilen bir şehirde doğdum. Çevremdeki herkes kapalı ve dinine düşkün insanlardı. Açık giyenler, erkek arkadaşıyla sokakta el ele gezenler,…