Etiket: başörtüsü

Bizimki gibi sülale olmaz olsun, kızları okutmuyorlar ya da bir işte çalışmalarına izin vermiyorlar.

Merhaba, 9. sınıftayım ama 13 yaşındayım. Ben de çoğu kişi gibi küçükken çocukluk aklıyla kapandım. O zamanlar çok hevesliydim de gittikçe başörtüsü takmak bana saçma gelmeye ve özgüvenimi düşürmeye başladı. Ben de geçen yıl annemle mahallede yürürken açılmak istediğimi söylemiştim. Asla ama asla izin vermedi,…

Ben başımı zorla kapattıkları için ileride onlara teşekkür edecekmişim…

Selam, hayatına kimsenin gölgesini düşürmeyi sevmeyen biriyim ben. Böyle biri olarak yaşadığım aile baskısını anlatmak istiyorum. 16 yaşındayım, hayatımın en yumuşak döneminden geçiyorum belki. Üzerime kalmış büsbüyük sorumluluklar yok, her hafta cebime konulmuş harçlıktan oluşan birikimimi çizgi roman falan alarak harcıyorum. Sınavlara telefonla giriyor, ufak…

Özgürlüğümü anneme tercih ettim.

Ben ilahiyat mezunuyum. Fikirlerim zamanla değişti. Bu değişim, uzun süren dini araştırmalarım sonucunda gerçekleşti ve farkındalık cehennemim de başlamış oldu. Ailem ve çevresi koyu dindar. Annem, dine hastalık derecesinde bağlı biri. İbadetlerimizi aksattığımızda bile ağlama krizlerine girip ciddi anlamda kendini paralıyordu. Sabah namazında bizi kapıları…

Kontrol edilmediğim bir an yok.

Merhaba Yalnız Yürümeyeceksin ailesi. Burada okuduğum mektuplar bana çok şey kazandırdı. O yüzden bu siteyi kuranlara ve hikâyelerini paylaşanlara ne kadar teşekkür etsem az… Gelelim benim hikâyeme. Eğer bizim evde sorunsuz yaşamak istiyorsanız, temizlik rutininiz bile belli şartlarda olmak zorunda. Sadece pazartesi, perşembe ve cuma…

Türkiye’de doğmuşum, Türkiye’de büyümüşüm, ana dilim Türkçeymiş, nasıl kiliseye gidermişim…

Merhaba, ben kraliçe yani ismimin anlamı bu. Görüyorsunuz, ismim din ile ilgili bir anlam taşımıyor. Daha önce, “İnsanların gözünde yeri geldiğinde Türk, yeri geldiğinde gâvur oluyorum.” başlıklı bir mektubum yayımlanmıştı. Tekrar yazma ihtiyacı duydum. Ben dindar bir aileden gelmiyorum. Başım örtülü de değil, zaten yabancı…

Ben geriye dönüp baktığımda açıkken bile aslında kapalı olduğumu fark ettim.

Tekrardan merhaba Yalnız Yürümeyeceksin ailesi! Buraya 3. yazışım. Aslında ilk mektubumda tek seferde hikâyemi anlattığımı düşünmüştüm, ikincisindeyse sonrasındaki güncel gelişmeleri aktarmıştım. Fakat işin aslı öyle değilmiş. Hayatımın içindeki baskı öylesine yoğunmuş ki neredeyse tamamını ailem yönetiyormuş. Bu yüzden bunlara geriye dönüp baktığımda o zamanlar bana…

Bizim gibi başörtüsü esaretinden kurtulmak isteyenlerin ne bir günü ne bir miladı var.

Merhaba. Aylar önce buraya içimi dökmüş, başörtümü çıkarmak istediğimi söylemiştim. Benim için birçok açıdan zor oldu ama başardım. Eylül’de bunu başardım ve yaklaşık beş aydır özgürüm. Bu sürecin benim için en zor yanı kendi içimde yaptığım şeyin sorgulamasını bitirebilmekti. Çünkü başörtüsü takmak istemiyordum ama Allah’a…

Bir elin beş parmağı bile bir değilken bir ailede hiç açık kadın olmamasının sebebini, sürecini düşünmek beni sorgulattı.

Sözlerime küçük bir anı ile başlamak istiyorum. Umarım beni sabırla okursunuz çünkü detaylı anlatırsam anlaşılırmışım ve benim gibilerin sesi olurmuşum gibi… Otobüsteyim, yanı başımda duran yaklaşık 60 kişinin sesleri bir şelalenin arkasından geliyor gibi ya da bir şelale sesleri takip ediyor, emin değilim. Pim Stones…

Aynı ailede insanlar birbirini nasıl koşullu sever?

“Gelsen eğlenirmişiz, viskiler falan içildi. Öyle bir ortam.”. Bu cümle çok üzdü beni. Biliyorum, garip bir başlangıç oldu. Ben başörtüsünü sancılı bir sürecin sonucunda çıkardım. Gerçekten mutluyum bu konuda. Siz başörtüsü kullanarak da çok mutlu olabilirsiniz, bu bana uygun değildi sadece. Ailemin yanında dışarıdayken tişört…

Sınavdan sonra son kez konuşacağım.

Benim hikayem, ortaokul 6. sınıfta İmam Hatip’e gitmemle başladı. Bazı sorunlar yüzünden tek kaçış yöntemimin bu olacağını düşünerek, İmam Hatip’in ne demek olduğunu bile bilmeden; babam, oraya gitmemin gereksiz olduğunu düşündüğü halde annemle yazılmaya gittim -annem çok muhafazakâr, dinine bağlı birisi-. Arada sırada kapalı gidip…

11 yaşında yaşıtlarım oyun oynarken verdiğim bir karardan bir ömür boyu mesul olmak zorunda değildim.

9 yaşındaydım, ergenleşiyordum. Göğüslerim tomurcuklanıyordu, ben yaşıtlarım gibi çocuk olamazdım. Annemden öyle görmüştüm. Genç kız oluyordum artık. Bense göğüslerimin büyümesinden çok rahatsız oluyordum. Koşmak, zıplamak, oyun oynamak istiyordum; oysa yürürken bile göğüslerim sallanıyordu. Sınıftaki erkeklerin zaman zaman bana baktıklarını fark ediyordum. Hiç unutmuyorum, bir gün…

Diğer insanların, benim uğruna savaşmam gereken şeyler hakkında en ufak bir kaygı bile taşımaması beni sinirlendiriyor.

Nereden başlasam bilmiyorum. Her seferinde buraya bir dahaki yazışımda başarmış olmayı dileyerek yazıyorum, fakat olmuyor. 16 yaşınızda, savunmasız, çelimsiz ve ailenize muhtaç bir kız olduğunuzda olmuyor. Diğer insanların, benim uğruna savaşmam gereken şeyler hakkında en ufak bir kaygı bile taşımaması beni sinirlendiriyor. Hayat gerçekten adaletsiz.…

Başörtüsü hakkında hep erkekler konuşuyor.

Selam, 4 yıldır başörtülüyüm ve 2 yıldır açılmayı düşünüyorum. İnsanların kafasında bir başörtülü imajı var ve çoğu buna inanıyor. Bense öyle olmadığımı kanıtlamak istiyorum her seferinde ve bu hayat kalitemi o kadar düşürüyor ki… Bir yere giderken ya da biriyle tanışırken hep tedirgin oluyorum. İlk…

Annemin rahmine düşerken bile aileyi birbirine katmışım; babaannem, anneme “Kızsa doğurma, aldır” demiş.

Merhabalar. Ben mezun yılımda hem üniversite kazanmaya hem de örtümle mücadele etmeye çalışan çaresiz bir kızım. Babam tarafından liseye geçince zorla kapatıldım. Aslında benim hikayem daha da öncesine dayanıyor. Annemin rahmine düşerken bile aileyi birbirine katmışım. Benden önce doğan 2 ablamın ardından benim de kız…

Siyasileşen dinden nefret ettim.

Öncelikle sayfanızı yeni buldum ve çok beğendim, buna gerçekten ihtiyaç var. Ben de kendi hikayemi yazmak istiyorum. Şu an 16 yaşındayım, 2 sene önce kendi isteğimle kapandım. Bu kararı alırken gerçekten çok mutluydum ve kararımdan çok emindim, asla geri dönmeyecektim. Ayrıca çok yobaz bir insandım,…

Bu süreç, babamın pantolon giymeme karışmasıyla başladı.

Buradaki hikayeleri okuyup ben de yazmalıyım, dedim. Çünkü öncesinde bu sorunları yaşayan insanlara nasıl ulaşabilirim, diyordum. Artık benzer şeyleri yaşayanlarla daha yakınım. 24 yaşındayım, yaklaşık 8 yıldır kapalıyım. Lise dönemlerinde henüz kapanmadan önce babamın pantolon giymeme karışmasıyla başladı bu süreç. Kısa kollu giydirmeme vesaire… Bu…

Ben de başörtümü çıkartmak istiyordum ve bu hikayeleri görünce neyden korkuyorum, dedim.

Enes Kara’nın intiharından sonra ben de yaşadıklarımı tekrar gözden geçirdim. Hislerini ve intihar motivasyonunu anlayabildiğimden (sanırım) onun ölümü beni çok etkiledi. Kendi yaşadıklarımı anlatmak istiyorum. 4-5 yaşlarımda sübyan denen İslamî anaokuluna gittim. Orada kendi dilinizde okuma yazmayı öğrenmeden Arapça öğreniyorsunuz. Size dualar ezberletiliyor, namaz kılmayı…

Kafamda büyüttüğüm kadar sancılı değildi.

30 Ocak günü anneme tıpkı 2 sene önce olduğu gibi açılmak istediğimi söyledim. 6. sınıftan itibaren kapalıydım, şu an 12. sınıfım. Kendi isteğimle kapandım diyebilirim. Yani o yaştaki bir çocuk hayatın, başörtüsü takmanın sorumluluğunun ne kadar farkındaysa o kadar istekliydim. Çevremde herkes kapalıydı. Anne tarafımda…

Düşüncelerimi arkadaşlarıma açmak istesem de öğretmenlerin bize ezberlettiği, MEB kitaplarında yazan her şeyi bana ezbere okumalarından başka bir sonuç alamamıştım.

Öncelikle bu yazıyı okuyan herkese merhaba! Şu an için denemekte olduğum, fakat bir gün başaracağıma cidden inandığım bu mesele hakkında ben de bir şeyler yazmak istedim. Belki bu satırlarda siz de kendinizi bulacaksınız, kim bilir… Önce kendimi tanıtmakla başlayayım. 19 yaşındayım. Küçüklükten beri gerek Kur’an…

Kapanmanın farz olmadığına kanaat getirdim.

Benim hikayem buraya yazılı olanların çoğundan farklı. Benim ailem oldukça dinine bağlıdır. Beş vakit namaz kılar, oruç tutar, bütün ibadetleri yerine getirmeye çalışırlar, fakat ailemde hiçbir kadın başörtüsü takmaz. Hacca gitmiş olan babaannem dahil. Ömrümde ne akranlarımdan ne de ailemden kapanmaya dair bir baskı gördüm.…

Sanki ailemizin mutluluğu yalnızca benim isteklerim yok sayıldığında mümkünmüş gibi…

Hepinize selam. Hikayelerinizin ortaklarından biri de benim. 23 yaşındayım, kabullenmekte zorlansam da. Kabullenmek istemiyorum çünkü istemediğim biçimde yaşadığım 1 senenin daha geçmiş olduğunu bilmek beni boğuyor. Muhafazakâr bir aile, sülale, çevrede büyüdüm. Ailemizde bir kızın büyüdüğünün kanıtı olan başörtüsünü de ilk kez bu sebeple liseye…

Herhangi bir şeye inanmanın, bunlara açıklama getirmenin bana ne kadar süre doyum vereceğini merak ediyorum.

Merhaba, buraya çok uzun zamandır içimde birikenleri görünür kılmak için yazıyorum. Çünkü sesli veya en azından yazılı bir şekilde dile getirdiğimde, uzun süre boyunca imkânsız gelmiş gerçek daha da yaklaşıyor bana. Aslında anlatacaklarımı, üslubumu tanıyabilecek ve burayı bilen tanıdıklarım olduğundan çok çekiniyorum. Umarım tanıdıklarımdan kimse…

Çocukken yaşadığım travmaları aileme anlatsam yüz ifadeleri ne olurdu?

Merhaba, ben 15 yaşında ailesiyle mücadele eden, aynı zamanda cinsel kimliğini saklayıp baskıdan kurtulmaya çalışan bir bireyim. Öncelikle çocukluğumdan başlayacağım çünkü bana yapılan bu baskı 6 yaşında başladı. Ailem kafama başörtüsü takıp akrabalarımla bayramlaşmamı istemişti. Sonrasında okulların başladı. O zamanlarda hocamız bizi sürekli döver, hem…

Tüm bunların sorumlusu haddini aşıp açıldığım için beni aileme şikâyet eden yurt müdürü.

Çok şeyler yaşandı. En başından yazmak çok uzun sürecek. Başlıyorum. Açılmaya 4-5 ay önce karar vermiştim ama öncesinde dinden uzaklaşmam ve çıkmam olmuştu. Ancak nasıl korkuyorsam yahut nasıl en uzak ihtimal olarak geliyorsa başörtüsünü çıkartmak aklıma bile gelmiyordu. Bu süreçte birkaç insanla tanıştım, arkadaş oldum.…

Dindar bir ailenin evlenmemeyi seçen uyumsuz kızıyım.

Selam kelimesini kullanıyorum, yalnızca ‘selam’. Buraya yazıyorum çünkü belki yenik düşmek üzere olan kız kardeşlerime güç verebilirim ya da özgürlük yoluna çıkmaya cesareti olmayan kız kardeşlerime bir cesaret örneği olabilirim. Ben şimdilerde orta yaş denilecek yaşlara yakınım. Ama eskilerde çok kırıldı kanatlarım. Babam imam olduğu…

Saçımı açmak istediğim için maddi ve manevi olarak benden desteğini kesmeyen bir amcam var ki üniversite için tek dayanağım o.

Merhaba. Uzun zamandır yazılan mektupları okuyordum ve şimdi aralarına benim mektubum da karışacak… Uzatmadan konuya gireyim. Çocukluğumdan beri dinime bağlı olan biriyim. 8. sınıfa kadar camilerde açılan yaz Kur’an kurslarına giderdim ve bunun için hiç pişman değilim. Bu sayede birçok sureyi anlamı ile birlikte biliyorum…

Ziynet yerlerini örtme gerekliliğini yerine getirmekten mutluyum ama başörtüsü takmak aklıma hitap etmiyor.

Ben 19 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Ortaokulda kendi isteğimle başörtüsü kullanmaya başladım. Son 1,5 yıldır ise başörtüsünü çıkarmak istiyorum. Aslında halen dindar bir insanım. Yalnızca başörtüsünün farz olduğuna inanmıyorum. Ziynet yerlerini örtme gerekliliğini yerine getirmekten mutluyum ve böyle giyinmeye devam etmek istiyorum ama başörtüsü takmak…

Annem hiçbir zaman yanımda yoktu ama bu sıralar yokluğunu çok hissediyorum.

Merhaba. Umarım iyisindir. Aslında tam olarak ne yazacağımı, nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Çok gerginim, tükendim, umudum yok, sevgim yok, nefretim gittikçe artıyor. ‘Kapanma’ hikayesine gelecek olursak anlatayım… 10 yaşında kapandım, ortaokuldayken. Bir arkadaşım vardı, adı Menekşe’ydi. Çok severdim. O da henüz 11 yaşındaydı. Kapalıydı (Kapalı, açık…

Sanki insanlar bana baktığında gerçek beni değil de başörtümden dolayı önyargılarıyla kafalarında oluşturdukları beni görüyorlar.

Merhaba. Çevresindeki baskılardan bunalıp kendi kimliğini bulamamış 20 yaşında genç bir kadın olarak yazıyorum. Hikayem 10 yaşımda kendi isteğimle başörtüsü takmamla başlıyor. Kendi isteğimle diyorum ama şimdi bakınca öyle olmadığını anlıyorum. Başörtüsü takmayı değil de aileme ve çevreme büyüdüğümü kanıtlamak istediğimi anlıyorum. Ailemden ve öğretmenlerimden…

İstanbul’daki en iyi Anadolu liselerine puanım yetmesine rağmen tercih yapmama bile müsaade edilmedi.

Çocukluğumdan beri yaşadığım baskıya ve travmaya artık dayanamıyorum. Özgürlükçü bir ruha sahibim ancak sadece düşüncelerimde özgür olabiliyorum. Bu evde düşünmek bile suç. Hele ki fikir belirtmek, dayak yemek için bir nedendir. Evin en küçüğü olduğum için haklı olabilmem söz konusu değil. Büyüklerime cevap vermem terbiyesizlik…

İlk kez baba-kız olduğumuzu hissetmiştim.

Merhaba, sayfanızı uzun süredir takip ediyorum. Başaranların hikayesi bana umut oluyor. Bu yüzden böyle bir sayfanız olduğu için size çok teşekkür ederim. Bayağı uzun oldu ama umarım paylaşırsınız. Kendinize iyi bakın. Tekrardan teşekkürler. 5. sınıfta benimle aynı yaşta olan bir grubun bana zorbalık yapmasıyla her…

Kendi isteğimle kapandığımı söylüyordum, bana başka bir seçeneğin sunulmadığını büyüdüğümde fark ettim.

Merhaba, yazılanları okuyunca farklı yerlerde aynı şeyleri yaşadığımız yüzlerce kişinin olması beni inanılmaz sarstı. Ben de kendi hikayemi anlatmak istiyorum. 13 yaşımda, 8. sınıfa başlamadan bir hafta önce en yakın arkadaşımla verdiğimiz ani bir karar sonucu başımızı örttük. Aslında o zamanlar kendi isteğimle başımı örttüğümü…

Ben bugün yeniden doğdum.

Bu sayfayı uzun zamandır takip ediyorum. Takip ettiğim süre boyunca hep buraya başarı hikayemi yazabilmeyi hayal ettim ve evet… Başardım. Sonunda başardım! Ben 8. sınıfta 13-14 yaşında kapandım. Şimdi 20 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Benim hikayem de sizinkilerden çok farklı değil. Ailesini mutlu edebilmek ve…

Bu site, yaptıklarım için bana cesaret veren bir yerdi ve şimdi kendi hikayemi yazmayı borç bilirim.

Merhaba, nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Bir gün buraya yazı yazacağım aklımın ucundan dahi geçmezdi. Bu site, yaptıklarım için bana cesaret veren bir yerdi ve şimdi kendi hikayemi yazmayı borç bilirim. Buradaki insanlar gerçekten çok özel. Mektupları okurken herkeste kendimden bir parça buldum. Aklımda her zaman buradaki…

9 yıldır kapalıyım, 9 yıldır Müslüman değilim.

Zorla kapattıklarında 14 yaşındaydım. Arkadaşlarımın birine bile söyleyemedim zorla kapandığımı. Ailemin yobaz olduğunu düşünmesinler diye, kendi sözünü dinletemeyen bir ezik gibi görünmek istemediğim için. Kapanmayı hiçbir zaman istemedim. Hiçbir zaman. Annem ağlamalarıma bakmadan “Liseye geçeceksin, kapanmak zorundasın” dedi. Kapandığım gün ailece öğretmen evine hayırlı olsun…

Babam, eğer başımı açarsam üniversite hayatıma devam edemeyeceğimi belirtti ve kararı bana bıraktı.

Aslında her şey çok basit. Buraya sayfalarca ne yazsam, ne desem bilmiyorum. 18 yaşındayım. Bir üniversitede 2. sınıf öğrencisiyim. Çok da güzel bir bölüm okuyorum, asla vazgeçmek istemediğim bir bölüm. Zaten okumayı hep çok sevmişimdir. Bunları neden söylediğimi birazdan anlayacaksınız. 12 yaşımın sonundayken, her Ortadoğu…

Siyaseten açılma kararı aldım.

Pişmanım… Daha da pişman olabilirdim, neyse ki bana engel olan insanlar vardı. Okul birincisi olduğum hâlde İmam Hatip lisesine gitmek istediğimde beni durduran, tekrar düşünmemi söyleyen ve Anadolu lisesine gitme kararımda büyük pay sahibi olan bir resim öğretmenim vardı. Lisede sorduğu sorularla bana kendimi sorgulatan,…

Sevgi yerine özgürlüğü tercih ediyorum.

Merhaba, bugün buraya yazıyorum çünkü anlatacak başka kimsem yok. 18 yaşındayım ama çok daha yaşlı hissediyorum. Hayatım boyunca hep olduğum yaştan daha fazla hissetim. Yaşıtlarımdan hep daha büyük, daha olgundum. Başlarda gerçekten öyle olduğumu düşünüyordum. İlkokulda arkadaşlarım saçlarını örerdi, oje sürerdi. Bense annemden saçlarımı kısa…

Babam olmadığı için erkek akrabaların hepsinin üzerimde ayrı ayrı söz hakkı vardı.

Hikâyemi kim okuyacak, bilmiyorum ama buraya yazmak bir görevmiş gibi hissediyorum çünkü başardım… Bu sayfayı görmeden önce başörtü takmak zorunda kalan, inanmadığı bir dinin zorunluluğunu yerine getiren bir tek benim sanıyordum. Önce yalnız olmadığıma sevindim, sonra ‘yalnız olmadığım’ için üzüldüm… Bu sebeple çoğu yazıyı da…

5. sınıfa geçmeden birkaç gün önce tesettüre girdim ve olması gerektiği gibi İmam Hatip’e başladım.

Her şey ben 4. sınıftayken amcamlara gittiğimde amcamın, “Yengenden başörtü al ve tak” demesiyle başladı. Annem ve babam tarafından başörtü takmak için zorlanmasam bile bana empoze edilen şey başörtü takmam ve 5. sınıfa geçtiğimde İmam Hatip’e gitmem gerekliliğiydi. 4. sınıf bitince ara ara başörtü takmaya…

Dindeki kadın’ı kendi kafama uyarlamaya çalışıyordum çünkü öbür türlüsü haksızlıktı.

Merhaba, bir süredir burada yazılanları okuyorum. Sonucu benzer olsa da sürecimin farklı işlediğini düşünüyorum. Benim gibi olanlar elbette vardır, diyerek onlara destek olmak adına kendi hikayemi paylaşmak istiyorum. Öncelikle ben diğer yoldaşlarım gibi başörtüyle sorunu olan, ondan utanan, sıkılan biri değildim. Bunu belirtmek istiyorum. Benim…

Ben de her kadın gibi tüm hayatım boyunca önce cinsiyetimle sonra bedenimle yok sayılacağım.

10 yaşımda, çok erken bir yaşta toplumda yer edinmek istedim. 8 yıldır kapalıyım ve 8 yıldır kendime çok yabancıyım. Başka birinin bedenini taşıyormuş gibi… Henüz irademin oturmadığı dönemlerde aldığım kapanma kararının pişmanlığı, kendimden nefret etmeme neden oluyordu. Gerçi iradem otursa ne olacaktı ki! Elinde sonunda…

Kapalıyken kendimi tanıyamıyorum.

Öncelikle hepinize merhaba sevgili kız kardeşlerim. Maalesef ben de ailesi tarafından mağdur edilen bir kadınım. Yaklaşık 8 senedir başörtüsü takıyorum. Ne kadar zorladıysam ve kendime bunu sevebileceğimi söylediysem de olmadı. Alışamadım. Sırtımda dağları taşımam istense bu kadar yorulmazdım. Dağları taşırken bile insanın soluklanma şansı vardır.…

Derdim, sandıkları gibi oramı buramı açmak değildi, o gece sıradan bir tişört ve pantolonla gayet mutluydum.

Merhabalar, cesaretlenmek ve çıktığım bu yolda geri dönmemek adına yazıyorum. Bir önceki yazımda kararsızlığımdan ve korkumdan bahsetmiştim. Artık içimde ne kararsızlık ne de korku var fakat yine de yapamıyorum. Beni en çok düşündüren şey babamın düşeceği durum. Çünkü kendisi imam ve hatırı sayılır bir çevreye…

Bu mektup, sonunda bir zafer mektubu olacak!

Merhabalar. Bu mektup sonunda bir zafer mektubu olacak! Ne kadar mutlu olduğumu anlatamıyorum. Fakat bir burukluğum da yok değil. 16 yaşındayım ve 11 yaşında ailem tarafından zorla İmam Hatip ortaokuluna gönderildim. 12 yaşında ise başörtüsü takmaya zorlandım. İlk ay her şey yolunda gözüküyordu. Ama daha…

Bulunduğum ilin Fen lisesini kazanmama rağmen beni zorla İmam Hatip’e gönderen ailem tarafından 9. sınıfın ilk günü kapatıldım.

Saat gece 2.30 ve ben düşünmekten uyuyamıyorum. Ne yapmam gerektiğini bile bilmiyorum. İşe hikayemi anlatarak başlayayım… 24 yaşındayım. Bulunduğum ilin Fen lisesini kazanmama rağmen beni zorla İmam Hatip’e gönderen ailem tarafından 9. sınıfın ilk günü kapatıldım. Ağladım, bağırıp çağırdım… O zamanlar okullarda başörtüsü yasaktı ve…