- Yalnız yürümeyeceksin

Açılmayım diye saçlarımı kısacık kestim

Asosyal biriyim. Kapandığımda daha da asosyalleştiğimi düşünüyorum. Ben 10 yaşımda kapandım. Kendi isteğimle kapanmadım ama aile baskısı ile de kapanmadım. yani bana öyle gelmiyor. 4. sınıftaydım yaz tatilindeydik. teyzemlere gidecektik. Teyzemin kızı o zamanlar 6. sınıftı ve yeni kapanmıştı. Annem teyzemlerle görüntülü konuşurken duymuştu ve

Kızların söz hakkının olmadığı bir ailede, “Kocan o gerekirse döver” zihniyetinde olan bir babanın yanında büyüdüm

Kızların söz hakkının olmadığı bir ailede, “Kocan o gerekirse döver.” zihniyetinde olan bir babanın yanında büyüdüm. Kapalı diye sen de onun gibi olsan sevilirsin psikolojisinin üzerime uygulanmasına sebep olan bir arkadaşım vardı. Çocuk aklımla babamın sevgisini elde ederim diye kapandım, ama ben onların dayattıklarını yaptıkça

Açılmak istiyorum, bunu söylersem hayatımın zindana çevrileceğini biliyorum

Lisenin başında kapandım, yaklaşık beş senedir kapalıyım. 18 yaşındayım ve lisenin ilk yılından sonra asla kapanmak istemediğimi fark ettim, ama zaten kendi isteğimle kapanmamıştım. Babam bana başka çare bırakmadı. Eskiden telefonunda çıplak kadın resimleri gördüğüm adam şimdi bize her fırsatta dinden bahsediyor. Açılmak istiyorum, bunu

Boynumda bilemediğim bir elin sürekli boğazımı tuttuğunu hissediyordum

Merhaba, İçimde bilemediğim, daha önce hiç tatmadığım bir his var. Sanki beni günden güne bu hayattan, bu dünyadan uzaklaştırıyor. Ben de bazılarımız gibi kendi kararıyla kapananlardanım, ama gel görelim ki tıpkı bazılarımız gibi, 13 yaşında sanki sağlıklı bir karar verebilecekmiş gibi karar verenlerden… Buradaki mektupları

Başörtülü olma düşüncesi sizin ve çevreniz tarafından sürekli empoze edilen bir olgu

Merhaba, Bugün ben de biraz farklı, ancak çokça kişinin de bu durumda olduğunu bildiğim için yazmak istedim. Ailesi orta-muhafazakar olanlar bilir, kapalı olma düşüncesi küçüklükten beri size yerleştirilir. Ailem normal seviyede dini inançları olan bir aile. Yazları Kur’an eğitimi alıp, camilere giderdim. Bunları kendi isteğimle

İlk regl olduğumda, kısa kollu giymek istediğimde annemin “Ya üzerine hırka giyeceksin ya da hiç giymeyeceksin.” demesiyle ilk tartışma yaşandı

Merhaba, Bu siteyi yaklaşık 1 hafta önce, artık baskıdan bunalıp derdime derman bulma umuduyla gizli sekmeye “ailem kapanmaya zorluyor” yazdığımda keşfettim. Aslında zorluyorlar desem yalan olur, zorlamıyorlar desem de. İlginç bir hikayem var, buraya yazarak biraz olsun rahatlayabileceğimi umuyorum. Kendimi bildim bileli asla şort, crop,

O ahlaksız kızlarla okuyup öyle mi olacaksın, yoksa medreseye gidip düzgün bir insan mı olmak istersin?

Merhabalar, Ben de kendi hikayemi anlatmak, bir nebze cesaret vermek istiyorum. Yazan çoğu kişi gibi ben de baskıyla, hatta manipülasyonlarla kapatıldım. Öncelikle şunu söyleyeyim ki ailemin sosyo-ekonomik durumu üst düzey sayılır. 12 yaşıma geldiğimde babam “Okulda izin vermiyorlar, ama artık dışarıda başını ört.” baskıları yapmaya

Umarım en kısa sürede yobazlıktan kurtulmuş bir nesil olarak mutlu mutlu yaşarız

Öncelikle merhabalar, Buraya 3 sene sonra ikinci yazışım. Başardım mı bilmiyorum ama anlatmak istiyorum. 18 yaşında kapandım ve bu istek sadece 1 sene sürdü. Kapanmayı hep anlamsız bulmuştum, ama üzerimde baskı beni buna itmişti. Sanki kapanınca herkes beni sevecekti gibi hissettim. 1 sene sonra anladım

“Bu yaşta neden özgür değiller, aileler bu yaşta da mı karışıyor?” diye düşünürdüm, ama o iş öyle olmuyormuş

Merhaba, Ben de bu yolun yolcusuyum. 22 yaşındayım hemşirelik mezunuyum. Daha bu sene mezun oldum. Bu platformu ilk 18 yaşımda keşfettim, o zamanlar burada yaşı 22-23 olan insanların hikayelerini okurken hep içimde “Bu yaşta neden özgür değiller, aileler bu yaşta da mi karışıyor? Ben o

Kadın olmak benim nezdimde hayat denilen bu at yarışına sakat bacakla doğmak demektir

Bu platforma en son girdiğimde henüz 14 veya 15 yaşındaydım, lise ikinci sınıf öğrencisi olarak kaldığım yurdun eski bilgisayarından oluşturmuştum yazımı. Başıma doladığım kumaşa ne denli uzak olduğumu, istemediğimi, çünkü hiçbir zaman ait hissetmediğimi devasa bir acıyla yazmıştım, cümleler cümleler kovalamış tüm nefretimi kusmuştum. Biz

Şalla bambaşka bir kişilikte hissediyorum kendimi ve bu bana çok zor geliyor

Merhaba ben 18 yaşındayım ve 7. sınıfta regl olduktan sonra ailem tarafından zorla kapatıldım. İlk başta denemeye çalıştım, ama benim için çok ağır gelmişti ve dayanamayıp okulda saçımı açtım. Sonrasında her sabah bugün dayanacağım, diye saçımı kapatıyordum, ama hissettiğim özgüvensizlikten dolayı dayanamıyordum. Daha sonra artık

Prangalarla yaşamak nedir sadece yaşayan kız kardeşlerim bilir

Merhaba canım kadınlar, Ben buraya yazmayalı uzun zaman oldu. O zamanlar lise 3. sınıftım. Üniversiteye gidip özgürleşmeyi bekliyordum. Şu an üniversite 2. sınıfım. İstediğim gibi şehir dışında bir üniversite kazandım. Üniversiteye başladıktan 1 ay sonra açıldım. Hala kendimi tam olarak özgür hissetmiyorum, çünkü ailem bilmiyor

Gökkuşaklı makyajlar yapan bir insanım ama annem bunlar için bana şiddet uygulayabiliyor

Ben lise 1’e giderken okulumun 2. dönemi kapandım. Size ufak bir özet ile baştan anlatmak istiyorum. Ben ileri derecede egzama hastasıyım. Normal bir insandan daha fazla olacak şekilde yılanlar nasıl deri değiştirirse ben de özelikle lise dönemlerimde bildiğimiz egzama yüzünden deri değiştirirdim. Yüzüm kurur soyulur

Reddettiğiniz şeye mahkûm olmak, ait hissetmediğiniz kimliği taşımak zorunda kalmak, büyük bir sahtelik tiksintisi, ikirciklilik

Merhaba Çok uzun bir süreden sonra kalemi elime, kendi hikâyemi sizlerle paylaşmak için alacağım aklıma gelmezdi. Kalem derken, amatör ergen karalamaları diyeyim de vurgumda başka bir şey aranmasın. Vesile oldu diyeyim kısaca ve başınızı ağrıtmaya başlayayım artık. Sondan başlayayım. 43 yaşımdayım. Anneyim ve hukukçuyum. Taşrada

Akşam babam yemek yerken ona “Ben açılmak istiyorum” dedim, yediği yemeği yüzüme fırlattı

Merhaba sırdaşlarım, 3 yıl sonra tekrar buraya yazma ihtiyacı duydum. 3 yıl önce tam bu zamanlar ben de buraya bir yazı yazıp hikayemi sizinle paylaşmıştım. Ne yazık ki hala bu açılma savaşını veriyorum. Artık içim öyle doldu ki sizinle paylaşma gereği duydum dostlarım. Ben 21

Kapandığım ilk günden beri kendimi çirkin kabul ettim ve açılacağım günü hayal ettim

Kim için yaşıyordum ki ben? Çok basit bir soru değil mi? Kime sorsanız “Kendim için yaşıyorum daha kim için yaşayacakmışım” diyecekler. Oysaki çoğumuz ‘toplum zincirinin’ bir halkası olmaktan öteye geçemiyoruz. Ki bu zincire ne uyuyoruz ne seviyoruz. Tamamen o zincirde olmamız gerektiği inandırılmış bize. Ben

Bir kere geldiğim dünyayı sırf babamı, insanları memnun etmek için kendime zehir etmeye değer mi?

Ben de yıllar önce babam tarafından zorla başımı örtmek durumunda kaldım. Asla karşı gelemedim babama, çünkü korkuyordum babamdan. 5 yıl boyunca lanet ede ede taktım o başörtüsünü. Sinir krizleri, küfürler… O eşarbı takınca sanki ben değilmişim gibi hissediyordum. Boğuluyormuşum gibi oluyordum, Tipimden iğreniyordum, aynaya bakamıyordum.

Bir kumaş parçası beni kocaman dünyanın içinde boyuma ve kafama dolandı, beni boğmaya başladı

Duygularımı ve sorunlarımı paylaşmayı seven bir insan değilim. Biraz zor oldu benim için bunları açıklama kararı almak. 12 yaşımda kuzenlerim arasında dışlanmamak, akrabaların zorbalıklarını duymamak ve babam istiyor diye kapandım. Manipulatif bir ailem var. Pasta ve kutlamalarla bir gün çıkıp ‘kapanma partisi’ yaptılar. Başta istemesem

Okula ilk gideceğimiz gün vedalaşırken amcam kafanı, gözünü açma sakın dedi

Birkaç gündür yazsam mı yazmasam mı diye düşünürken buldum kendimi . Bugün ise nasıl başlasam diye düşünüp duruyorum. Yıllardır içinde olduğum tek korunağım odamdan yazıyorum şu an. 4 çocuklu bir ailenin en büyük kızıyım. Annem muhteşem naif bir kadın aynı şekilde ailesi de öyle. Babam

Yaklaşık 7 yıldır kapalıyım ve bir gün olsun istemedim, ailem yüzünden bu haldeyim

Nerden başlasam bilemiyorum. Gerçekten çevremizde herkes belli bir olgunluğa gelince kapanır. Genellikle 8. sınıftan 9. sınıfa yani liseye geçerken oluyor. Küçükken hep bunu bilerek yaşıyordum. Sonunda o korkulan an geldi. Hiçbir zaman istemedim kapalı olmayı, hala da istemiyorum. İlk kapattıkları zaman hüngür hüngür ağlamıştım istemiyorum

Annemin bana ağır hakaretlerine, hatta küçüklüğümdeyse şiddette maruz kalmaktaydım

Bu platformu gencecik güzel bir kızın Twitter üzerinden yüzündeki “başardım” gülümsemesiyle paylaştığı fotoğraf karesiyle keşfettim. Daha dün yaşadığım bir olay beni derinden etkilemişken bana bir nebze de olsa umut oldu. En kötü içimdekileri atabilirim diye buraya sarıldım. Çocukluğumdan beri doğulu, geleneksel (kardeş sayılarını söylerken kızlar

Beni yolda her gördüğünde tek söylediği şey “niye başını örtmeden dışarı çıktın” olurdu

Ailemin kapanmam konusundaki baskıları daha 13 yaşımdayken başladı. Babam her gün öğlen saatlerinde işten gelirdi ve eğer o saatlerde dışardaysam yolda babamla karşılaşmamak için dua ederdim çünkü beni yolda her gördüğünde tek söylediği şey niye başını örtmeden dışarı çıktın olurdu ve bunu her söylediğinde o

Fark ettim ki benim düşüncelerim, kişiliğim ile görünüşüm zerre uymuyor

Öncelikle merhaba,Şu sayfaya her girdiğimde kendimden bir şeyler buluyorum. Benim gibi insanlar var diyorum. Bazıları geliyor başardım yazıyor ve bunlar beni motive ediyor. Bu yüzden size teşekkür ederim.Kendi hikayemden bahsetmek gerekirse, ortaokul 2. sınıfta özenerek kapandım. İmam hatip ortaokuluna gidiyordum ve özenmemde en etkili şeylerden

Ataerkil toplumun etkisinde kalmak istemiyorum

Bugün burayı Twitter üzerinden gördüm. İki sene kadar önce sancılı bir açılma dönemi geçirdim. Cehennemde yanmamı görmek istemeyen ve sürekli ajitasyon yoluyla beni baskılamaya çalışan bir annem, bana uzun uzun mesajlar atıp kadın vücudundan tiksindiğini belli eden bir babam…Hepsiyle baş etmek çok zordu. Hala devam

Tanrı varsa ve günah saymaktan sıkılıp sadece izliyorsa artık, çocukluğu ve gençliği çalınan kadınlar için gözyaşı döküyor olabilir

Evden uzak kuytu köşelerde başörtümü çıkarıp saçımı rüzgarda savuruyordum

Ben M. 17 yaşındayım. Bence doğduğum günden beri üzerimde bir hüzün var. Varoluşsal bir memnuniyetsizlik sürüp gidiyor. Kendimi tanımaya ve özgür olmaya çalışıyorum, bunun bedelini öderken kendimle gurur duydum. Tamamlanmamış hikayemden bahsederken de gurur duymaya devam edeceğim. Sizler de kendinizle gurur duyun, yaşadıklarınızın basit olduğunu

Artık sadece tesettüre değil, içinde yaşadığım kültüre, değerlere hatta aileme de düşman oldum

7 sene önce annemin zoruyla kapatıldım. Annem her sene okul başlamadan önce bana kapanmam gerektiğini söylüyordu ve kavga ediyorduk. Daha sonra baskılarına dayanamayıp ağlaya ağlaya kapandım.

Beni sığdırdığınız kalıp içerisinde yaşamaktan bıktım

22 yaşındayım. 5 veya 6. sınıfa giderken hala oyun çağındayken annem saçlarımın üzerine koydu başörtüyü. Küçükken büyükler gibi giyinip süslenmeyi onlar gibi davranmayı sevdiğim için topuklu ayakkabı giyer makyaj yapar başörtüsünden kendime elbise yapardım. Annem ve bütün sülalem başörtülü olduğu için onlara da özendiğim anlar

“Okula gideceksen ferace giyeceksin yoksa okuldan alırım”

İlkokulda başladı başörtüsü nefretim. Din kültürü öğretmenimiz bir gün derse başörtüsü takın gelin, demişti. Arkadaşlarım hepsi lavaboda heyecanlı bir şekilde takıyorlardı, ben ise iğrenerek. Nasıl yapacağımı bilmiyordum ve görüntüsünün hiç güzel olmadığını düşünüyordum. Hiçbir baskı yoktu üzerimde, kendi düşüncelerim nefretti. Ortaokulda zorla imam hatibe gönderildim,