Merhaba, ben 18 yaşına yeni girmiş, 7 yıldır tesettürlü biriyim. Son üç yıl benim için çok zor geçti. Lisedeyken hep açılma düşünceleriyle mücadele ediyordum. Taa ki bu zamana kadar. Hiçbir zaman kafamda net bir şekilde şunu yapacağım ya da bunu yapıcam dememiştim ve eve de…
Merhaba, uzun zamandır başörtüsünü takmaktan çok yorulduğumu farkettim. Her iki tarafa da ait olamamak ve ait olma hissim beni tamamen yalnız hissetmeye itti. İçimde uzun zamandır hissettiğim bu ikilem sonucunda karar alarak bunu bırakma sonucuna vardım. Bu süreçte ailemin beni desteklemeyeceğini biliyorum ama sanırım artık…
Merhaba, ben B. Buraya kaçıncı mektubum bilmiyorum. Kaçıncı öylece orada, bir durakta tek başıma benliğimi bekleyişim bilmiyorum. Çocukluğumdan beri gerçek benliğimi bir durakta bekliyorum…Burada benden çok daha ağır şeyler yaşayan, çocukluğundan beri kadın olmaya zorlanan birçok güçlü kızlar var. Onlarla aynı kaderi paylaşıyoruz. Ben küçükken,…
Herkese selam, ben 14 yaşında lise 1 öğrencisiyim. Daha önce buraya bir şey yazmamıştım ama 1 yılı aşkın sayfayı takip ediyorum ve okuduklarım beni cesaretlendiriyor. İçimden “Ne güzel insanlar” “Ne güzel savaş veriyorlar” diyorum. Evet, aslında benim hikayemde pek farklılık yok. Benim ailem ataerkil ve…
Merhaba, ben 2019 yılında buraya mektup bırakmıştım. İstemeyerek bana taktırılan başörtüsünü çıkarmayı başarabilmemle alakalı. Şimdi dört yıl geçti çok güncellemek, içimi dökmek istedim. O zamanlar o anın sevinciyle hiçbir detaya girmemişim. Şu an daha detaylı bir şeyler anlatabilirim. Bu dört yılda çok şeyler yaşadım. Başörtüsünü…
Bir şey istiyorum… Ne istediğimi bilmeyi istiyorum. Zaman zaman kendimi içinde karanlıkta bıraktığım dehlizdeyim, mum yok, ışık yok ve yıldızlar hiç olmadığı kadar uzaklar. Bu dehlize beni tekli haneleri terk edip çiftli hanelere yeni yeni geçtiğim yaşlarda babam atmıştı ve üzerime de eskice bir örtü.…
Bunu şu an neden yapıyorum? Bilmiyorum. Bazen bazı şeyleri bütün çıplaklığıyla hiç tanımadığın kişilere anlatabilmek, büyük özgürlük. Özgürlük demişken belki bütün mesele bununla alakalıdır. Aslında bakarsanız ben hiçbir kelime ile değil, kendimle savaşıyorum. Bir konu üzerinde saatlerce konuşabilecek, duygusal zekası gelişmiş, kendine önem veren biriyim.…
Tek tek, her birinize: Yazdıklarınızı okurken yaşadığınız zorlukların sizde yarattığı duyguları ben de yüreğimde hissettim. Yakın çevrene baktığında yalnız olduğunu düşünebilirsin ancak değilsin. Bizler de BURADAYIZ. Varoluşumuza saygı duymayanlara karşı birlikte mücadele edeceğiz. Varoluşunu tehdit altında hissediyor olabilirsin. Tehdit, ailenden ya da üçüncü bir şahıstan geliyor…
Az önce bu siteyi keşfettiğime çok sevindim. Buraya kısmen hissettiklerimi yazabileceğim için çok mutluyum. Babam beyin kanaması geçirdi ve bunu başka birinden öğrendim. Apar topar aile evine döndüm herkes çok üzgün, sinirler çok gergin. Anlıyorum, inanın hepsinin ne hissettiğini anlıyorum. Babama çok düşkünüm. Bir gün…
Selam, ben Bulantı. Kendimi bu mahlasla tanıtmayı uygun gördüm. Küçüklüğümden bu yana aile şiddeti ve baskısıyla büyüdüm. En çok da din baskısıyla. Babam köyde imam ve kendi gibi “dindar görüntüde olmam gerektiğinden” 12 yaşımda, 7. sınıfa geçeceğim gün zorla kapatıldım. O günden sonra ders notlarım…
Selam cesur kız kardeşlerim. Her gün mektuplarınızı okuyup ağlıyorum. Acınızı, sevincinizi sizlerle beraber yaşıyorum. Henüz başaramadım, fiziksel olmasa da büyük bir psikolojik şiddete maruz kalıyorum. Üstelik bunu kendi kendime ben uyguluyorum. Önemli değil, her şey geçecek, biliyorum. Okul başladı, neredeyse 1.5 yıldır bir dinim yok.…
Burada içimi herkes gibi dökmek istiyorum. Yaşadıklarımı, fikirlerimi okumanızı istiyorum. Ben 20 yaşında, ailesi muhafazakar, kendim seküler bir kadınım. Lisedeyken ailemle aynı fikirdeydim. Onların eleştirdiği ‘ahlaksızlık’ olarak gördüğü şeyleri ben de öyle görürdüm. Ama yine de içten içe özgür, istediğini giyebilen, istediğini yapabilen kızlara özenirdim.…
13 yaşımda adet olduğum ilk günden beri dindar annemin başka seçenek bırakmamasından dolayı kapandım. Kötü hissetmedim çünkü etrafımdaki herkes kapalıydı ve normal olarak kodlamıştım. Daha sonra imam hatip ve ilahiyat dönemim oldu, hatta öğretmenlik bile yaptım. Şunu belirtmek isterim ki o zamanlarda da gerçek dini,…
Eşcinselim ve kimsesizim. Evet gerçekten ne beni seven bir anne-babam var, ne de bir arkadaş. Bu dünyada tekim ve Eşcinselim. İnanabiliyor musunuz gerçekten? Neden ben mesela? Ailesi yobaz olmayan onu sevecek kollayacak biri neden eşcinsel değil de benim? Kollanmak, inanır mısınız ben hayatımda hiç kollanmadım,…
Bir gün buraya “başardım” yazacağım aklıma gelmezdi. O kadar korkaktım ki… Öyle ezik hissediyordum ki… Babam fiziksel şiddet uygulamıştı bundan 2.5 yıl önce. Sırf başımı kapatmak istemiyorum dedim diye… O günden sonra her şey değişti. Dini sorguladım, dinden çıktım vs. yeniden söylemeye asla cesaret edemedim.…
Selam. Yıllardır burada birçoğunuzun hikâyesini okuyan ve başarılarınızı kendime örnek alan birisiyim. Tam 7 sene kapalı kaldım, sırf çevremde daha fazla zorbalığa maruz kalmayayım diye taa ki düne -10 ekim- kadar… Hikâyemi kısaca anlatmam gerekirse; birçoğunuz gibi benim de baskıcı bir ailem var. Küçüklüğümde ilk…
Aslında uzun zaman önce başladı içimdeki bu istek. Hayal kurarken kendimi hiç kapalı hayal edemezdim, sonra bundan suçluluk duyup o görse bir şey olmaz zaten yakınım deyip kendimi rahatlatırdım. 8. sınıfta kapandım, hatırlıyorum. Kendi isteğimle kapandım. Şimdi 20 yaşında olacağım ve yanlış geliyor. Ben insanın…
Öncelikle nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Çok aşırı muhafazakar bir ailem var. Bana küçükken sürekli namaz kılmam için her türden baskı uygulandı. Lise bire geçince okuyabilmem için başörtüsü takmak zorunda olduğumu söylediler. Kabul etmedim, ağladım. Açıkken de pantolon giymem yasaktı. Bir tanıdığın verdiği pantolon vardı, onu giyerdim…
Herkese merhaba. Ben 19 yaşında artık çoğu duygusunu kaybetmiş, koyu bir yalnızlıkta kaybolmuş biriyim. Gaddar insanların sardığı duvarlardan göğe elini uzatmaya çalışan ama daha da dibe çekilen bir genç kızım. Artık her şey bulanık geliyor. Ümitlerim bir süre kendimi kandırmama yetti ama artık onlarda tükeniyor.…
Ben küçükken, babam annemi aldattı, içti etti. Hiçbir zaman namazını kılmadı, orucunu tam tutmadı. Boşanma aşamasına geldiler ne yazık ki boşanmadılar. Babam her türlü günahı işledi. Bize ayrımcılık yaptı. Ortaokulda imam hatibe gitmem zorunluymuş gibi hissettim. Hiçbir şey bilmiyordum. Seçimim yoktu. İmam hatibe gittim ve…
Ben de herkesle aynı kaderi yaşayan 17 yaşındaki bir kızım. Öncelikle ben 5. sınıfta kendi isteğimle, bir anlık hevesle kapandım. Annemgile kapanmak istediğimi söyleyince çok sevinmişlerdi. Ama babam “Eğer şimdi kapanırsan bir daha asla çıkartamazsın.” demişti. Ben de kapanacağım dedim ve kapandım. Babam hep baskıcı…
Buraya ne yazmam gerektiğinden çok emin değilim. Hayat hikayemden çok hissettiklerimi paylaşmak istiyorum sanırım. İlk kez saçlarımda rüzgarı hissedeli iki gün oldu. Neredeyse yedi senedir kapalıyım, o kadar garip hissettim ki. Buruk bir mutluluk biraz da korku. İlk kez kendim olduğumu kendi kararlarımı verebilecek güçte…
Merhaba, bu sayfayı günler önce keşfettim. Neredeyse hepsini okuyorum ve yalnız olmadığıma bir nebze olsa da sevindim. Fakat bu durumda olan diğer güzel kızlarımızın olduğunu bilmek bir o kadar da hayalkırıklığı. Şu anda 18 yaşımdayım. Yaklaşık 8 yıldır kapalıyım. Çocukluk kafası ve çevre baskısıyla hiç…
Merhaba, isim belirtmek istemeden buraya ikinci mektubumu yazıyorum. Benim gibi olan ne çok kadın varmış. Kahroldum. Hiçbir zaman nereden başlayacağımı bilemeden bir yerden başlamam gerektiğini biliyordum. Şimdi de bir yerden başlayarak yazmalıyım. Buradaki herkes gibi ben de muhafazakar bir ailede doğup büyüdüm. Annem çok korumacı…
Bir çoğunuz gibi benim de hikayem benzer sizlerle. Annemin “Ya yarın itibariyle okula tesettürlü gidersin ya da okul hayatın bitecek!” demesiyle kapandım 6. sınıftayken. O zamanlar bu konu o kadar umrumda olmamıştı. Çünkü annemin beni sevdiği için bunu yaptığını düşünmüştüm. Çevremdeki herkes de tesettürlü olduğu…
Ben de sizler gibiyim. Kendini bulmaya çalışırken sürekli engellerle boğuşan, tek çözümü ağlamakta bulan biri. Birkaç aya 18 olacağım. Lise sonum ve aslında buraya yazma sebeplerimden biri de mezuniyette kendimi görmek istemem. İlk 10 yaşında kapandım. Hiç unutmam okuldaydım, yağmur yağıyordu, şalım olduğundan ağırlaştı da…
O kadar çok yazıp siliyorum ki, sizi sıkmadan nasıl özet geçebilirim? Nasıl yardım isteyebilirim? O kadar bilmiyorum ki. Düşüncelerim o kadar karışık ki, kafamdaki sesler o kadar susmuyor ki, nefes alırken bile acı çektiğini hisseder mi insan? Özetle; gönderildiğim Kuran kursları sonrası liseye geçtiğim dönemde…
Evet, doğru. Artık karanlıktan korkmuyorum! dört yılın ardından ilk defa bugün hatırladım karanlıktan korktuğumu. Namaz kılarken arkamdan cinler izliyor diye korkardım. Yatarken karanlık olur, cinler karanlıkta saklanır korkardım. Duvara bile sırtımı dönemediğim günlerim oldu korukudan ağlardım. Şimdi ise korkmuyorum! Hurafelere inanmıyorum! Artık özgürüm! Evde ağlaya…
Kafam o kadar ağrıdan şiş vaziyette ki, günlerdir ağlıyorum. Şu an bunu yazarken hafiflemiş vaziyetteyim, ama mutsuzum yine de, sanki nasıl hissettiğimi bilmiyorum. Annemle konuştuk, günlerdir ağladığım sebebi biliyor. Bana üniversitede başımı açabileceğimi karışmadığını söyledi. Zaten bunun için kendim için izin almam bana mantıksız geliyor,…
Buraya 2. yazışım ve istediğimi elde etmiş olmama rağmen mutlu olamadım. Evet yine problem babam ve onun istekleri. Önceki yazdığımda ondan nefret ettiğimi söylemiştim. Şimdi kendimden nefret ediyorum. Çünkü onun söyledikleri içten içe beni kemiriyor. Babam lisenin ilk gününden itibaren kapanacağımı, yapmazsam beni okutmayacağını söylerdi.…
Merhaba, bu siteyi yaklaşık 3-4 yıl önce keşfettim ve yanlış hatırlamıyorsam 2 defa da yazdım. Ne büyük ümitlerle, hayallerle, cesaretle yazmıştım o zamanki yazılarımı. Şimdi o cesareti nasıl göstermişim kendime inanamıyorum… Ben de sizler gibi ortaokulda imam hatibe gittim. Taa o yaşımda yerlere yatarak ağladığımı…
Merhaba herkese, bir süredir burayı okuyorum ve ben de artık açılma düşüncelerimin son aşamalarına gelmişken içimdekileri yazmak istedim. 25 yaşındayım, imam hatip lisesi bitirip İstanbul’da devlet üniversitesi mezunu oldum. Ailem aidiyet ve huzuru gençken dini bir tarikatta bulmuş ve iyi insanlar olmak için bu tarikatı…
Merhaba, arada çok yalnız hissettiğim zamanlar oluyor ve gelip burayı okuyorum. Dedim bari ben de içimi dökeyim… Ailem tarafından zorla ferace giydiriliyorum. Bir kuzenim var aşırı yakınız onunla, sürekli beraberdik büyürken. Doğal olarak her şeyimiz de aynıydı. Gel zaman git zaman ben ve ailem başka…
Merhaba, buraya sanırım 2. yazışım. İlk yazdığımda umutsuz bir kız çocuğuydum, açılmak istiyor ve yaşıtım olan arkadaşlarıma bakıp imreniyordum. Sonra burayı buldum, hikayeleri okuduğumda hepimiz için dua ederdim. “Neden sana bunu yapan tanrıya dua ediyorsun?” diyebilirsiniz. Ben kapanmanın hiç bir zaman farz olduğunu düşünmedim, benim…
Merhaba, bu siteyi birkaç yıl önce keşfetmiştim. Ara ara açıp yazılan mektupları okuyorum. Beni hem çok hüzünlendiriyor, acıya boğuyor; hem de güçlü hissettirip, sanki ayağa kalkabileceğimi ve koşup gidebileceğimi haykırıyor bu ızdıraptan. Ben hepiniz gibi muhafazakar bir ailenin tek kızıyım. Babam imam ve küçük bir…
Merhaba, ben Fatma. 11 yaşında kendi isteğimle kapandım. Kapanmamın 2 nedeni var. 1. gittiğim Kur’an kursunun beni etkilemesi. 2. o dönemdeki kapanma modası (Tanıdığım, tanımadığım herkes kapanıyordu o zamanlar. Yani biraz özentiyle kapandım). O zamanlar, haliyle çocuk olduğum için neden kapanılması gerektiğini araştırmadan, dogmatik bir…
Buraya yazdığım 2. mektubum. Sanırım henüz paylaşılmadı, her neyse. Son demlerimde olduğumu söylemek istiyorum. Yanlış belki ama bazen ölmek istiyorum. Bu konunun bu kadar zor oluşundan kapalı olan bir insan, her şekilde dikkat eder. Bense bi kargo gelse misafir gelse kafamı kapatmakta zorlanan biri haline…
Merhaba, ben Seda. Ben tesettürün verdiği zorlukla boğuşan bir genç kızım, 20 yaşındayım. Ailemdeki herkes tesettürlü, tüm akrabalarım, tüm teyzelerim, halalarım, yengelerim, kuzenlerim, annem ve ablam.Dolayısıyla çevremdeki herkesin benden beklentisi de bu yönde. Tesettüre girdiğimde 13-14 yaşlarımdaydım. Henüz ortaokuldayken annem sürekli “Ne zaman kapanacaksın?” diye…
Dalgalı okyanuslarda hapsolmuş bir çok kadın var. Alabora olmamak için var gücüyle dümende duran. Benim ise okyanusum sakin, köprü üstü kilitli. Dümene geçemiyorum, rüzgar nereye götürürse oranın adamıyım. Kapıyı açmaya çalıştıkça sadece kendimi kandırıyorum. Kısaca kendimden bahsedeyim. 19 yaşındayım. Bu sene üniversitede yıllardır hayalini kurduğum…
Merhaba, 25 yaşındayım. Üniversite mezunuyum. 20 yaşında kapandım. Ben babası geleneksel takılan, annesi menzilci, tövbeli olan bi genç kızım. Küçüklüğümden beri giyim kuşamıma annem babam kendilerince küçük müdahalelerde bulunurlardı. Yok kalçanı kapat, yok uzun kol giy, yok her bir görünen saç telin için bilmem kaç…
Esenlikler, kız kardeşlerim. Hepimiz benzer acılar hissettik, özgürlüğümüzü henüz kıymetini bilemeden kaybettik. 6. sınıftayken henüz hiçbir şeyin farkında değilken ebeveynlerimin beni daha çok sevmesi için başörtüsü taktım. Okulda başarılıydım, saygılıydım, kibardım, dürüsttüm, kimseye zararı olmayan kendi halinde bir kız çocuğuydum. Yine de sevilmek ve fark…
Başlıktaki soruyu aldığımda başta boş boş bakıyor kem küm ediyordum. İki kelimeyi bir araya getirememezlik bende çok nadiren ortaya çıksa da kafamdaki örtüyü çıkardığımda ve önceleri giyindiğim uzun kıyafetleri giymemeye karar verdiğimde bu durumu daha çok yaşar oldum. Afallamışlık beraberinde tuhaf bir eziklik de getirdi…
Tekrardan merhaba, bu siteye tam 7 ay önce ailemin baskılarından kurtulmak için bir girişim göstermeden hemen önce hislerimden bahsetmek için bir mektup yazmıştım. Bugün tekrar yazıyorum ama bu benim başarımın bir habercisi değil maalesef ki. Okula gitmek için hazırlanıyordum. Başörtümü takmadan yemek masasına oturdum. Annem…
Merhaba, Ben 19 yaşındayım. Yaklaşık 9 yıldır zorla kapalıyım. Başı açık kızları namussuz sanan paranoyak bir annenin kızıyım. Geçen sene açılma girişiminde bulundum, çok mücadele ettim ama başaramadım. Annem evden açık saçlı çıkmamdansa ölmemin onu daha mutlu edeceğini söyledi. Babam açılmak istememi kendisine bir hakaret…
Cümlelerime nereden ve nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Bu sitede benim gibi bir çok insanın varlığıyla karşılaştım, içim rahatladı mı bilmiyorum… Neyse ben 23 yaşındayım, hatta 23ün yarısındayım. Ben tam 11 yaşındayken kapandım. Kendi isteğimle oldu bu olay ve o zaman ailem daha erken olduğunu söylese de…
Kapanma yaşım 13. Henüz kapalılığın ne olduğunu bilmeyen benim, karar verdiğim ama açılmak istediğimde ise kendi isteğimle olduğu bir karar olması sebebiyle okula gönderilmemek sebebiyle tehdit edildiğim bir durum. Yaklaşık 11. sınıftan beri kendimi tanımakla birlikte açılmak istiyordum. Babamın bana çok düşkün olduğunu bildiğimden ona…
Merhaba, uzun zamandır düşüncelerimde yer edinen, zaman zaman “Hayır, aslında böyle de mutluyum” diye kendimi zoraki mutluluğa iten, zaman zaman da “Açılsam gerçek benle tanışıp çok daha pozitif olacağım” diye düşünen bir genç kızım. Ailem bağnaz değil ama dindar. Zorla, baskıyla kapatılmadım ancak ailemdeki tüm…
Merhaba, konuşacak kimsem olmadığı için buraya yazıyorum, yalnızlaştırıldım. Bir seneden fazladır örtü takmak istemediğimi aileme söylüyordum. Bazen sert tepkiler ve tehditlerle beni susturuyorlardı, bazen de görmezden geliyorlardı. İki hafta önce evden çıkmak için örtümü yaparken bir anda bunu yapmaya devam etmekten bıktığımı anladım. Üniversiteye gidip…
Merhaba ben N. 14 yaşındayım. Belki sizin gibi büyük sorunlarım yoktur ama anlatmak istiyorum. Çünkü birkaç senedir her şeyi içimde yaşıyorum ve artık yoruldum, ben 9 yaşında kendi isteğimle kapandım. Aslında kendi isteğim mi bilmiyorum, etrafımdaki herkes, annemin babamın tanıdıklarının çoğu kapalı ve dinine bayağı…
Evet. Nasıl başlayacağımı bilmediğimden, 14 yaşımla başlamak istiyorum. 14 yaşımda normal bir Anadolu Lisesi kazanıp yakın arkadaşımla mutlu mutlu gideceğimi sanırken, ertesi sabah nakil tercihlerle ben uyurken annemin ve babamın beni imam hatipe göndermesiyle asıl hikayem başladı. Uyanıp öğrendiğim an kaç saat ağladığımı, kalbimin kaç…
Bugün buraya hayallerine ulaşmış özgür bir kız olarak yazıyorum. Merhaba, ben Zeynep buraya daha önce iki üç defa yazmıştım. Cidden çok zor dönemlerden geçtim. Size vereceğim tek tavsiye asla vazgeçmeyin, ne olursa olsun. Ben iki yıldır çok fazla açılmak istiyordum, sürekli ailemle tartışıyordum ama annem…
Buradaki başarı mektuplarına çok özenirdim, keşke yazan ben olabilseydim diye. Artık ben de yazabilirim çünkü ben de başardım. İnanın çok yorgunum. Çok tükendim. Yaşadığım, hissettiğim şeyler hiç kolay değildi. Biliyordum zor olacağını ama bu kadarını beklemiyordum. Bir ailenin kendi kızını her haliyle kabul etmeyeceği gerçeği…
Ailesinin baskısı yüzünden buralara düşen, bu hikayeleri okuyup, kendini zafer hikayelerini okuyarak bir nebze de olsa mutlu olmaya çalışan genç kızlara selam olsun. Ben 15 yaşındayım. Benim hayatımdaki kötü karakter abim. Ben 4. sınıftayken bir etkinliğe katılmıştım. Bu etkinlik peygamberimizin veda hutbesinin konferans salonunda okunmasıydı…
Merhaba, ben 20 yaşındayım üniversite 3. Sınıfa başlayacağım. Açılma düşüncesini aslında yaz tatilinde kafaya koymuştum ama bir türlü aileme anlatamıyordum. En sonunda cesaretimi topladım ve anneme söyledim. Annem “tamam, benim için fark etmez babana söyleriz” dedi. Çok şaşırdım bir tepki bekliyordum. Böyle olunca o kadar…
Her şey 8. sınıftan önceki yaz tatilinde, 2022 yılında başladı, ağustos ya da temmuz ayının 18’inde. Ben kuran kursuna gidecektim ama babam birden tutturdu uzun bir etek giy diye. İstemeyince bunu bahane edip bana bağırmaya başladı. Artık kapanacaksın dedi. Çok ağladım. Aslında liseye geçince yapmam…
Ben 21 yaşındayım, yaklaşık 12 senedir kapalıyım 9 yaşında kapandım. Bir sabah uyandım, büyük bir aile pikniğine gidecektik kuzenlerim halamlar amcamlar herkes orada olacaktı, babam elime bi yazma uzattı annemin taktığı yazmalardan “Ört başına artık açık çıkmayacaksın dışarı” dedi. Çok ağladım bari bugün kapanmayayım sonra…
Benim gibi o kadar çok kişi varmış ki aslında. Ailemin baskısı yüzünden kendimden utanmaktan vazgeçtim ben. Sorunlarımız ortaokul sonda başladı. İmam Hatibe gidiyordum ve erkek arkadaşlarım bile yoktu ve sosyal medya açtım diye kızdılar telefonumu aldılar. Liseye geçtim ve 2. Sınıfta bir çocukla tanıştım yine…
Aslında bu satırları çok kararsızlık içinde yazıyorum. Ailem beni 8. sınıfın sonunda okuldan aldı ve ben gerçekten okumak istiyorum onları çok seviyorum ama neredeyse benim isteklerimi umursamıyorlar bile. Bu sene aile zoruyla hafızlığa başlayacağım ve ben de yaşıtlarım gibi okula gitmek istiyorum, ben de başarılı…
Merhaba, yaşadıklarımı buradaki insanlara anonim olarak dökmek beni biraz olsun rahatlatıcak gibi. 19 yaşındayım ve bundan bi kaç ay önce üniversitemin daha ilk yılındayken okuldan alındım. Psikolojik ve fiziksel şiddet gördüm, telefonum alındı, neredeyse bir yıl olacak değişen hiçbir şey yok. Okuluma devam etmeyi çok…
Bu 3. yazışım buraya. 12’ye geçtim artık. Hiçbir şey değişmese de sadece kendime daha fazla güveniyorum. Babam imam, ben dinsizdim. Kapalıydım. Bunu yazmıştım. Bu hala bu şekilde. Onlarla açılma konusunu hiç konuşmadım. Bir süre daha onların sevgili kızı olmak istiyorum. En azından seneye, üniversiteye geçip…
Merhaba, 4-5 sene önce buraya bir mektup göndermiştim. 10. sınıftaydım ve başörtümü çıkarmak istiyordum. Şimdi üniversite 2. sınıfa geçtim ve çok mutluyum. Gelelim benim hikayemin kalanına… Babama başörtümü çıkarmak istediğimi söyleyemiyordum. Ablam “babam seni öldürür” demişti. Babamdan hepimiz korkuyorduk ama daha önce hiç oturup doğru…
Bugün cuma, saat neredeyse 10. İçimde adını koyamadığım b*ktan bir duygu. Ağzımda acının kekremsi tadı. Nefes alışverişim, oturuşum, kalkışım, yürüyüşüm hep güvensizlik tohumları ekiyor etrafa. Artık nerede yaşadığımı, neye ait olduğumu bilmiyorum. Ait olduğum bir yer yok artık. Canım o kadar yanıyor ki, bu acıya…
Merhaba, ben 26 yaşında yeni atanmış bir öğretmenim. Bu gece atandığım şehre yalnız gideceğim. Neredeyse örtüyü taktığımdan beri çıkarmak istiyorum. Hayallerimde hiç örtülü biri değilim, saçlarım hep açık. Kapalı olsam da buna hiç alışamadım. Yüksek puan almama rağmen tek tercihle imam hatipe gittim. O 4…
Merhaba, ben 24 yaşındayım ve 10 yıldır kapalıyım. çoğu zaman açık olan kızlara saçlarına, kıyafetlerine hep imrendim. Çünkü ben çocukken de yaşayamadım, ama şu an tam tesettürlü kızlara da imreniyorum çünkü içsel huzuru yakalamış gibiler. Ben arada bir yerdeyim, tesettüre uygun giyindiğimi düşünmüyorum ama başım…
Daha önce bu platformda artık başörtüsü takmama sürecim ile alakalı bir mektubum yayınlanmıştı. O mektubumda bir yerde yazmışım ki: Her şeye rağmen bir başkası anne babam olsaydı demedim ben hiç. Bugün kendime bu gerçeği itiraf etme cesaretini gösterdim. Eğer kıskanmak doğru kelime ise ben bazı…
Ben buralarda olmak istemezdim aslında. Şu yılda şu zamanda insanlar neler yapmışken ben bu konuyu çaresizce burada konuşmak istemezdim. Ama coğrafya bazılarımızın değiştirilmesi çok zor kaderi ne yazık ki. Hikayeme gelince -tabi ki zorla kapatılma hikayem-. Ben köyde doğdum büyüdüm ve ortaokulda İstanbul’a taşındık. Çok…
Merhaba, ben Almina. 2 yıldır bu sayfayı takip ediyorum ve artık ben de bir şeyler anlatmak istedim. 10 yaşında İmam Hatibe gitmem ve annemin sevdirmesiyle kapandım. Beni rahatsız etmiyordu, bir aksesuar gibiydi benim için. Ortaokulun sonunda ergenliğin de etkisiyle dinleri ve örtüyü sorguladım ve müslüman…
Nasıl başlanır bilmiyorum. Kim olduğumu bilmiyorum.Tek istediğim bu yazımın instagram üzerinden paylaşılması çünkü okuyan gözlere, duyan kulaklara ihtiyacım var. Düşünsene günlerdir, yıllardır boğulduğun siyahlığı anlatmaya çalışıyorsun ve birileri ışık yakar gibi kafasını uzatıyor. Buradayım der gibi bir çift göz dolanıyor yazdığın her harfte. Bu eminim…
Merhaba sayfanızdaki çoğu paylaşımı okudum. Benim anlatacaklarım biraz farklı. 45 yaşındayım. Lisans mezunu, beyaz yaka bir çalışanım. Modern tabir edilebilecek açık ve rahat giyimli bir aileden geliyorum. Hayatım ile ilgili 2 kez şiddetli buhran yaşadım. Bir tanesi boşanmaktan, diğeri ise kendi ailemin birbirleriyle olan anlaşmazlıklarından…
Merhaba kız kardeşlerim, bu mektubu yazmayı çok uzun zamandır erteliyorum ama size bunu borçlu olduğumu biliyordum. Zaman aralığı her biriniz için değişse de size geleceğinizden haberler getirdim. Bundan aşağı yukarı 4 yıl önce inançsızlığım ve başımdaki örtüyle, bir cemaat evine sıkışmış vaziyetteyken yalnız yürümeyeceksinle tanıştım.…
Bu mektup, buraya yazdığım üçüncü mektubum ve aynı zamanda son mektubumdur. “Seneye reşit olmanın vereceği güçle iki kimliğimi teke indireceğim. Acımasız diktatöre yenilmeyeceğim.” İşte bu cümlelerle noktalamıştım son mektubumu. Gözyaşlarım yanağımdan umarsızca süzülürken verdiğim sözün ağırlığı altında ezilmemek pahasına kendime yeminler ettiğim o gecenin üzerinden…
Babam polis memuru, annem klasik Anadolu kadını ev hanımı. Ailenin ilk çocuğuyum ben, ortaokul zamanına kadar el bebek gül bebek yetişmişim. Babam, “Kızım, sana bilgisayar kullanmayı, araba kullanmayı, İngilizceyi her şeyi öğreteceğim” diyerek yüreklendirdiği bir kızdım. Her şey yolundaydı, ortalama bir öğrenciydim. Sözelim çok iyiydi,…
Merhaba ben 19 yaşına kadar iç Anadolu bölgesinde yaşamış şu an ise 26 yaşında hayatını İstanbul’da devam ettiren bir kadınım. Evliyim, bir de kızım var. Burada okuduğum onlarca paylaşımda az çok kendimi gördüm biraz da size kendimi anlatmak istedim. Annem 24 yaşına kadar yurtdışında yaşamış,…
Merhaba, buraya daha önce yazmıştım. Çoğunuza göre daha farklı bir ailem vardı. Hani sinir hastası dedem ve üstünden kırk küsür sene geçmesine rağmen halamın kaçarak evlenmesini atlatamamış babaannem. Travması öyle büyük ki daha 13-14 yaşlarındayken, yaptığı imaları anlayamazken bile beni çok adi sıfatlara sığdırıyordu. Kendi…
Merhaba, ben de sizlere kendi hikayemi anlatmak istiyorum. Maalesef bu bir başarı hikayesi değil, bu bir direniş hikayesi. Her baskıcı ailenin yaptığı gibi daha küçük bir kızken bile kısa kollu giymek, şort giymek benim için oldukça uzak görünüyordu. 10 yaşımdayken annem beni imam hatipe yazdırdı…
Merhaba, bilirsiniz hayat asla dümdüz devam etmez. Bazen yokuşlu, yer yer virajlı, bazen düzgün ve bazen bozuk bir yol gibidir. Ben de asla hayat denilen bu yolculuğun mükemmel geçmesini beklemedim ancak 21 yaşında bir birey olarak söyleyebilirim ki hayat gerçekten yorucu. Çoğunuzda olduğu gibi benim…
Merhaba, burada yazılanları 2 yıldır takip ediyor ve okuyordum. Ancak hiçbir zaman paranoyalarımdan dolayı yazacak cesaretim olmadı. Ta ki şu ana kadar. Ben de tıpkı diğer arkadaşlarımın yaptığı gibi kendi hikayemi anlatmak ve “yalnız yürümeyeceksin” ailesine bir mektup bırakmak istiyorum.Aslında her şey kendi varoluşumu fark…
Merhaba, ben de isteyerek kapanıp isteyerek açılamayanlardanım… 16 yaşındayken annem ve annemin çevresinin etkisiyle bir heyecanla tesettüre girme kararı aldım. Mutluydum da, hiçbir sıkıntı yoktu. İsteyerek yaptığım bir şeydi. Sonra zamanla insanların “Kapıyı açarken kafanı kapat, “Balkona çıkarken kafanı kapat,” işte, “Kapalısın, oje sürme” gibi…
Eveett buraya yazma sırası bana da geldi nihayetinde. Ben 24 yaşında, muhafazakar bir ailede yetişmiş bir kızım. Hikayem sizinkilerden çok farklı değil. Dini eğitimle büyümüş biri olarak kapanmam gerektiği bilinciyle büyüdüm. Regl olduğumda 4 ay herkesten sakladım çünkü beni kapanmaya zorlayacaklarını düşündüm. Kendim hazır olmayı…
Herkese merhaba. 29 yaşındayım. Babamı 13 yaşında kaybettim. Kendisi çok dindar birisiydi, beni de ömrü yettiği kadarıyla öyle yetiştirmeye çalıştı. Büyük ablam uzun yıllar saçı açık yaşadı hayatını. Babam hayatta olsaydı 15 yaşında kapanmam konusunda ısrar eder miydi emin değilim. Lisede erkek arkadaşımla mesajlaşıyoruz diye…
Merhabalar. Umarım iyisinizdir. Öncelikle benim bu mektubu yazmam ve sizlere ulaştırmama yardımcı olan “Yalnız Yürümeyeceksin” ekibine teşekkürlerimi iletmek istiyorum. Tahmin edebileceğiniz gibi buradaki çoğu kişiyle aynı dertten muzdaripim. Ben 15 yaşında kapalı bir agnostiğim. Kulağa çok garip geliyordur eminim ki. 3 kardeşiz biz. Bir abim…