Tanrı neden biz Doğulu kadınları lanetledi?

Merhaba, ben size Doğulu bir ailenin kızı olarak yazıyorum. Çoğu günümün yarısı düşünmekle geçiyor; Tanrı neden biz Doğulu kadınları lanetledi de bizi şu dünyada sadece erkeklere hizmet etmek için yarattı? Şöyle anlatayım; doğuda kadınlar, yemek vakti geldiğinde erkekler yemeği aynı dakika içinde yemezlerse kıyamet kopacakmışçasına 2

Ailesizliğin ne olduğunu iki yılda iliklerime kadar hissettim.

Beni sizin anlayacağınızı bilerek yazıyorum bunu. Beni en iyi siz anlarsınız. Beni yalnızca siz dinlersiniz. Aynı yolları; kimimiz sürünerek yürüdük, kimimiz koşarak. Kimimiz atlattık her şeyi, geride bıraktık karanlığı; kimimiz şu an savaşıyor, direniyor. Kimimiz de korkup karanlığın içinde saklanıp güç bulmaya çalışıyor. Ben en

Beni bir tek dövmedikleri kaldı.

Merhabalar, ben 25 yaşında bir öğretmenim. Benim ailem dinine çok fazla düşkündür. Etrafımdaki akrabalar da buna dahil. Bize tesettürü baskıyla kabul ettirmeye çalışıyorlardı. Hâlâ daha ablama ve kız kardeşime -eskisi kadar sık olmasa da- arada bu konuyu açıyorlar. Ben de kafamda soru işaretleriyle onları dinliyorum.

Cehaletle girdiğim savaşta yorgun düştüm.

Merhaba herkese. Uzun zamandır size yazmak istiyordum ancak bir şeyleri başarmadan yazmadım. Fakat sanırım bu hikaye hiçbir zaman bir başarı hikayesi olmayacak. Yazımın isminin “Cehaletle girdiğim savaşta yorgun düştüm” olmasını istiyorum. Size kısa kısa hayatımdaki önemli anları anlatacağım ama öncelikle şunu bilmenizde fayda var; yobaz

Keşke o gün ‘Hayır’ diyebilseydim.

17 yaşındayım, sadece içimden geldiği gibi yazmak ve benimle aynı sorunu yaşayan insanların fikrini ve desteğini almak istiyorum. Ben kendimi bildim bileli kapanmak isteyen biri değildim. Ancak iş 8. sınıfın yaz tatilinde değişti. Bayramlığımı açık almıştık, o gün ablama açık bir şekilde gittim. Döndüğümde ise

5 yaşında Kur’an okumak değil, oyun oynamak istiyordum.

Yalnız yürüyeceğim. Bundan önce yalnız yürüdüm ve hep de öyle olacak, biliyorum. Ben de muhafazakar bir aileden geliyorum. 5 yaşından beri dini kurslara gidiyorum. Önceleri bunları ben istiyorum sanıyordum ama öyle değil. 5 yaşında Arapça Kur’an okumak, hatim etmek değil; oyun oynamak istiyordum ben. Sonra büyüdüm.

Aile zoruyla kapanmadım.

Görünmeyen baskılar vardır ailede, fark etmeden kabul ettiğin. Hikayem, boğucu ve baskı dolu bir ailede yetişen bir kız çocuğunun hikayesi değil. Hiçbir baskı ile büyümedim, fakat çevrem hep dindar kesimdi ve hala öyle. Babam; kapanan kızları, anlayışlarından dolayı çok sever ve överdi, ki ben de

Babam beni sadece başımdaki için mi seviyor?

Merhaba arkadaşlar. Ben de size yaşadığım baskılara karşı göğüs gerip kendim olduğum hikayemi anlatmak istiyorum. Annem normal derecede ibadet eden bir kadındır. Babam ise aşırı nadir, sadece cumadan cumaya denecek şekilde ibadet eder. Konya’da yaşıyorum. Ailemdeki hatta sülalemdeki herkes kapalı. Küçük yaşlarımızdan itibaren (yaklaşık 5-6)

“Bunu Allah rızası için değil, sen istediğin için yapıyorum.”

Öncelikle herkese merhaba! Siteyi, yaklaşık 4-5 aydır takip ediyorum ve en sonunda ben de kendi hikayemi yazmaya karar verdim. Babam muhafazakar şekilde yetiştirilmiş üniversite mezunu bir insan. Annemse onun tam tersi Trakya kültürüyle büyümüş, üniversiteye kadar da rahat bir yaşam sürmüş bir kadın. Dedem, yalnızca

Keşke bu coğrafyada doğmasaydım.

Ben 18 yaşındayım. 6. sınıfa giderken, 12 yaşında kendi isteğimle kapandım. Babam “Kapanırsan sana şu markalardan alırım” falan diyordu, ben de özenip kapandım. Annem “Yapma, açılırsın sen” dedi; dinlemedim, kapandım. Sonrasında çok pişman oldum, her yıl “Açılacağım” dedim ama korktum, yapamadım. 17 yaşında, yaz tatilinde,

“Sen bu resimle ilgilendin ilgileneli böyle garip oldun.”

6. sınıftan beri kapalıyım ve 7 senedir İmam Hatip’e gidiyorum. Ailem ve akrabalarım aşırı muhafazakâr insanlar. Kendi düşüncelerini, özellikle kız çocuklarının üzerinde yoğun bir baskıyla uygulamaktan haz alıyorlar. “Bizim çocuğumuz olduğunuz için sizin iyiliğinizi istiyoruz, size zarar gelmesini istemiyoruz” diyorlar. Açıkçası kapanmak istemiyorum ve bunu babam dışında

Babam evde de etek ve başörtüsü ile dolaşmamı istiyor.

Buraya, uzun zamandır içimde tuttuklarımı dökmek istiyorum. Babam her zaman dindar bir insan olmuştur. Yolda gördüğü şortlu bir kıza hakaretler edebilir; tecavüzü hak ettiğini ve öyle giyinmemesi gerektiğini söyleyebilir. Küçüklüğümden beri onun baskısı altındayım. Örneğin daha 8-9 yaşlarındayken tayt giydiğim için sokağın ortasında beni azarlardı.

Başımı açma fikri içimde kaldı.

Selam. Şu an ne yazmam gerektiğini bilmiyorum ve bu yüzden içimden gelen her şeyi yazmak istiyorum. Cümlelerim biraz anlamsız olabilir, şimdiden özür dilerim. Benim hikâyem 5. sınıfta seçmeli Kur’an dersi almamla beraber başladı. Kur’an’a geçince içime gereksiz bir kapanma isteği doğdu ve bu istekle kapandım.

İnsanlara dinimi anlatmak istiyorum ama başörtüsü benim için çok ağır.

Aslında bu platformu çok uzun süredir takip ediyorum ama yazma cesaretini yeni bulabildim. 20 yaşındayım, ilkokula erken başladığım için hazırlık sınıfıyla beraber üniversite 3. sınıfı bitirdim ve mezun olmama 2 sene kaldı. Ben de 13 yaşında İmam Hatip’e başladığım zaman kapandım. Daha öncesinde de yarı

Diğer çocuklar gibi rahat hareket etmek istiyorum.

Merhabalar. Ben 15 yaşında, 10. sınıfa geçmiş kapalı bir kızım. Hikayem ortaokulda olduğum zamanlarda başlıyor. Bizim bir komşumuz vardı; kendisi hocaydı. Kızları ise ablamla ve benimle yaşıttı, çocukluk arkadaşlarımız… Ablam şu an 12. sınıfa geçti. Bizim ailede şöyle bir düşünce var; “Regl olduğun zaman kapanmalısın”.

Bu platformda, bana benden daha çok inananlar oldu.

Bu buraya yazdığım 3. yazı. 2. yazımı gönderdikten sonra kendime söz vermiştim; sıradaki yazımda başımı saran örtüyü değil, saçlarımı savuran rüzgarı anlatacaktım. Aslında bu yazıyı yazacağıma hiç inanmıyordum. Hatta ailem bile bir gün rüzgarın saçlarımı savuracağına benden daha çok inanmış olsa gerek ki buna engel olmaya

Neden çocuk gibi değil de küçük bir kadın gibi hissediyordum?

Merhaba. Nereli olduğumdan, fiziksel özelliklerimden ve bunun gibi şeylerden bahsetmeyeceğim. İnsanların gereksiz bilgilerden meydana gelen ‘keskin’ önyargısının oluşmasına sebebiyet vermek istemiyorum. Benim için her şey 3 yaşındayken mini etek giydirip “Çok güzel oldu” dediğim için annemin Barbie bebeğimi parçalamasıyla başladı. Biliyorum, çok saçma ve gereksiz bir olay,

Ne voleybol oynayabileceğim ne de çok sevdiğim patenlerimle kayabileceğim.

Merhaba, ismimi veremeyecek kadar korkak olduğum için özür dilerim. Buradaki herkes gibi ben de muhafazakar bir ailede büyüyorum. Annem 25 yaşında kapanmış, din konusunda bilgili ve sohbetlere giden birisidir. Babam ise 4 sene Kur’an kursuna gitmiş ancak namaz kıldığını bile nadiren görürüm. Kapanmanın eşiğine geldim,

7 senedir isteğim dışında kapalıyım.

Merhaba, benim hikayem de çoğunuzun hikayesine benziyor aslında. Ben de daha 5. sınıftayken kendi isteğimle kapandım. Annem ve babam dindar insanlardır ama hiçbir zaman bana “Kapanacaksın” diye diretmediler. Ben ailemin tamamen kapalı olmasından ve beni dışlamalarından korktuğum için kapanmıştım. Kendi isteğimle İmam Hatip’e başladım. 6.

Sürekli gözetim altındaydım.

Aslında nereden başlasam bilemiyorum. Hikayem hâlâ bitmedi. Ailem oldukça muhafazakâr, tüm akrabalarım da öyle… İç Anadolulu orta sınıf klasik bir aile… Küçüklüğümden beri sürekli din baskısı oldu üzerimde. 4 yaşından 15 yaşına kadar Kuran kurslarına gönderildim. Daha çok küçükken bile erkeklerle konuşmam, onlarla oyun oynamam

“Babanın namusunu kirletme!”

Merhaba. Bugün ilk kez dışarıya açık çıktım ve az önce eve geldim. Daha dün sınava girdim; pek de istediğim gibi geçmedi aslında, belki de hedefim yüksek olduğundandır… İyi bir doktor olup insanlara elimden geldiğince yardım etmek istiyorum. Dediğim gibi, ilk kez dışarıya açık çıktım, arkadaşımla

Beni hasta eden şeyle kendimi iyileştirmeye çalıştım.

Hatırlar mısınız, bilmiyorum ama tam intihar etmeyi düşündüğüm günlerde buraya ben de hikayemi yazmıştım. Sonrasında psikolojik hastalığım tekrar ilerlemeye başlayınca Allah’ın beni cezalandırdığını düşünüp tövbe ettim. Dine yaklaştım. Hastalığım hat safhadaydı. Doktor “Yatıralım, durumun vahameti ortada” dedi. Beni 11 yıldır hasta eden, çocukluğumu çalan, her

Ailemin baskıcı tavrı yüzünden vajinismus sorunu bile yaşıyorum.

Hatırlayabildiğim kadar eskiden başlamak istiyorum yazmaya. Umarım kendimi daha iyi hissederim. Muhtemelen uzun bir yazı olacak. Buraya yazan insanların çoğu gibi ben de dindar bir aileye sahibim. Babam Marmara Üniversitesi’nden mezun bir ilahiyatçı, annem de yine oradan mezun bir matematik öğretmeni. Bu detayı vermemin sebebi

Güzel görünmeme neden izin yok?

Merhaba, ben 15 yaşındayım. Dindar ve biraz baskıcı diyebileceğim bir ailenin en büyük kızıyım. Beni, küçüklüğümden başlayarak inandıkları din doğrultusunda yetiştirdiler. Bilirsiniz işte; sıfır kol yok, şort giyemezsin, eteklerin ve elbiselerin en az diz altında olacak. Yaşıtlarımın aksine ben süslenmekten asla haz etmezdim, o yüzden

Saçımı, vücudumu seviyorum ve onları gizlemek istemiyorum.

Merhabalar, sizi yeni keşfettim ve kendi hikayemi paylaşmak istedim. Benim hikayem ortaokuldayken başladı. Ablalarımla kıyafetlerimizi hep ortak kullanırdık, haliyle benden büyük 2 ablam kapanınca bizim de bütün kıyafetlerimiz uzun ve geniş olan kıyafetlere evrilmişti. En büyük abim; ah, her şey onun yüzünden! Ben daha 12

En büyük umudum olan okulumla tehdit ediliyorum.

Düşlüyorum, saçlarımı deniz kenarında savurarak koştuğumu… Düşlüyorum, sokakta elimde gitarla bağıra bağıra şarkı söylediğimi… Ama bir dakika ben bunları yapamam, yapmamam lazım. En azından ailem öyle diyor; sizce de öyle mi? Merhabalar, ben Ayşenur. 12 yaşında kapanmış ve şu an 16. yaşını bitirmek üzere olan

Seni kliniğe kapatacağız.

Herkese merhaba. Bir gün bu mücadeleyi başaranlardan biri olacağıma, burada yazan kişiler kadar şanslı olabileceğime inanmazdım. Ama başardım kız kardeşlerim! Kendimi buluyor, özgürlüğüme kavuşuyorum. Benim hikayem de buradaki birçok kişinin hikayesine benziyor. Muhafazakar bir ailede yetişen ve bir gün kapanacağını bilen bir kız… Ablam liseye

Yaşadıklarım 70 yaşında birisi gibi hissetmeme sebep oluyor.

Herkese merhaba. Bu siteyi yeni keşfettim ve bu yüzden çok mutluyum. Biraz içimi dökeceğim. Sanırım herkes hikayesini yazmış, ben de yazmak isterim. Ben 13 yaşındayken annemin baskısıyla kapandım. Önceden birkaç kere açılmayı denemiştim ama açılamamıştım. Şu an 16 yaşındayım ama yaşadıklarım sanki 70 yaşında birisi