Merhaba. Muhafazakâr anneanne/babaanne, dede ve normal muhafazakâr bir aile ile büyüdüm. Ortaokulu 13 yaşında bitirdikten sonra lise okumamıştım. Kapanma hikayem şöyle başladı; ortaokulu bitirdikten sonra, yani 13 yaşımdan itibaren, bazı akrabalarım ve özellikle anneanne ve babaannem sürekli kapanmam gerektiğini söyleyip duruyordu. Bunu ara sıra babam

Merhaba, ben de kapalı biriyim. Sadece baş olarak değil, hayata karşı da kapalı biriyim. Nasıl mı? Mesela dolabınızda çok sevdiğiniz bir giysiniz var ama kapalı olduğunuz için giyemiyorsunuz, buna rağmen atmıyorsunuz da çünkü açılınca giyerim diyorsunuz kendinize. Açılınca giyerim, açılınca giderim, açılınca alırım ve dahası…

Herkese merhaba; öncelikle nasıl başlayacağımı bilmiyorum, ben şu an 18 yaşındayım. 5 yıllık kapalılık sürecimden sonra 1 yıldır başım açık ve bu zor durumu atlatabilmenin gururunu yaşıyorum. Fakat üzerinden 1 yıl geçmesine rağmen bende bıraktığı bu psikolojik etkiden kurtulamıyorum. O kadar derine işlemiş ki unutup

Selamlar! Bir gün bir ikilemde kalırsanız benim de başörtüsüne ilişkin tecrübemi okumak istersiniz diye düşünerek yazıyorum, umarım size minicik de olsa bir çözüm olabilirim. Nasıl nitelendirsem daha yumuşak olur diye epey düşündüm ama olmuyor, hayli baskıcı bir aileyle büyüdüm. Kapanmam konusunda, namaz kılmam konusunda, oruç

Merhaba, ben de içini dökmeye gelenlerden sadece birisiyim. Ailemden bahsedeyim; babam ve ailemizdeki birçok kişi imam. Annemin de ailesi aşırı muhafazakâr ve Şule Y. adlı yazarın (koca bir nesli nefretiyle zehirlemiş korkunç insan, bkz. Huzur Sokağı) düşünce tarzını benimsemiş insanlar. Küçüklüğümden beri ileride bir ‘kadın’

Merhaba. Bu siteyi keşfettiğimde her yazıyı mutlulukla okuyordum. Başka bir yerde bu sitenin, insanları kötüye teşvik ettiği söyleniyordu. Ben de yazmak istedim ve eğer yazım yayınlanırsa her şey net bir cevap bulacak. Öncelikle ben Azra. 3 ay sonra 18 olacak bir sınav üyesiyim. İçinde olduğum

Sevgili Sümeyye, Bu mektubum sana, daha doğrusu toplumsal baskılar altında ezilmiş ve bir şeyleri kabullenmek zorunda kalmış olan bizlere… Kadın nedir? Erkeğe hizmetçi olarak yaratılan mı, köle mi, çocuk doğurmaktan başka bir işlevi olmayan bir canlı mı? Bizler, varlığı çoğu zaman hiçe sayılan ya da

Ben İmam Hatip ortaokulunda okudum. Henüz 5. sınıfa gidiyordum, okulda kapalılığın mecbur olduğunu sandığım için okula kapalı gidiyor, çıktıktan sonra açılıyordum. Halbuki öğrencilerin içlerinde açık birkaç kişi daha vardı. Bir gün sokakta oynarken komşumuz “Sen örtüyle dalga mı geçiyorsun, kapanıyorsan tam kapan” dedi. Ben de

Merhaba. Herkes gibi benim de bir hikayem var. Benim hayatım kimin için ne kadar değerli, bilmiyorum ama ben daha fazla dayanamıyorum. Sayfanızı 1 yıl önce takip etmiştim. Ama sürekli kafamdaki düşünceleri tetiklediği için takibi bıraktım. Geçenlerde yine takip ettim ve aslında o düşüncenin beni hiç

Merhaba, ben şu an kapalıyım ama açılmak istiyorum. Anneme söylersem beni okuldan almaya kalkar. İmam Hatip’te okuyorum ve 1 ay önce okulumu değişmek istediğimde bana gavurmuşum ya da dinden çıkacakmışım gibi davranmıştı. Kendi düşüncelerini bana dayattı ve sonuç olarak hâlâ bu okuldayım. Açılmak istiyorum çünkü

Merhaba, ben 15 yaşında bir genç kızım. Ailem bugüne kadar beni hiç kısıtlamadı, sadece bazen etek boyutu gibi küçük şeylere karışıyorlardı. Her şey pandemi döneminde başladı. Pandemi başladığında 8. sınıftaydım ve sınav yılımdı. Sosyal medyayla pek aram yoktu ama sınav sonucum açıklandığında ailem bana telefon

Merhaba, ben 21 yaşındayım. 11 yaşımdayken tamamen kendi isteğimle kapandım hatta ailem bana çok kez “Şimdi kapanma, daha çok erken” dedi. Fakat çevremdeki herkes kapalı olduğu için bunun olmasını çok istemiştim, çok özeniyordum. Zihnimde bazı düşünceler oturmaya başladıkça bunun gerekliliğini sorgulamaya başladım, zira 2 yıla

Öncelikle herkese merhaba. Nasıl başlanır, bilmiyorum ama bir şekilde kendimi burada buluyorum. Sayfanızı neredeyse 1 senedir takip ediyorum, meğer benim gibi ne çok insan varmış diyorum. Neyse, hikayeme başlayayım ben. Ben de herkes gibi annemin beynime 10 yaşımda aşıladığı “Tesettür çok güzel, kapansan mı” sözleriyle

Bu mektubun zafer mektubu olmasını gerçekten çok istemiştim ama maalesef ki olmadı. Yapamadım, yapmadım. Şansım varken bile hep bir şey beni olduğum yerde tuttu. Bugün hikayemi anlatmayacağım, sadece içimi dökeceğim çünkü artık sadece birileri tarafından anlaşılmaya ihtiyacım var, hor görülmeye veya yaşadıklarımın ciddiye alınmamasına değil.

Merhaba, ben 18 yaşında bir genç kadınım. Muhafazakâr bir ailede doğdum. Daha doğrusu, annem ve anne tarafım aşırı dindar insanlar. Küçüklüğümden beri hiçbir zaman kolsuz, mini etek, askılı giyemedim. 4. sınıf mezuniyetimde, annem askılı abiye giyemeyeceğimi ancak üzerine bir bolero giyip gidebileceğimizi söylemişti; ara ara

Ben 6. sınıfta arkadaşlarıma özenerek kapandım ama bunu, kapanmanın ne olduğunu bile bilmezken bir hevesle yaptım. 7. sınıfta açılmak istediğimi söyledim, annem benimle uzunca konuşup vazgeçmemi söyledi. Onu kırmak istemediğim için kabul ettim ama daha fazla devam edemedim. Yazın tekrar söyledim, aşırı tepki verdi, “Asla

Merhaba, geçen günlerde sıkıntımı anlatacak kimseyi bulamayıp bu sayfayı keşfettim ve çok mutlu olup yalnız olmadığımı hissettim. Benim gibi binlerce kadın olduğu ve onlarla benzer sorunları yaşadığımız için ben de başıma gelenleri anlatmak istiyorum. Ben 21 yaşındayım. Ailem aşırı baskıcı ve mükemmeliyetçidir lakin çok dindar

Ben şu an 15 yaşına girmek üzereyim. 7. sınıfa başlarken babamın baskıları ve tehditleri ile kapanmak zorunda kaldım. Zaten o sıralarda kardeşim dediğim, tek vazgeçilmezim olan kuzenim de kapanmıştı. Mutlu gözüküyordu. Onun da zorla kapandığını bilmeden aynı yola girdim… Kapandım. Herkes çok güzel olduğumu söyledi

Burayı çok yeni keşfettim ve iyi ki de keşfetmişim. Birkaç yazıyı okuyup cesaretimi topladım ve şimdi yazıyorum. Çok küçük yaşlarda aslında bir ‘heves’ uğruna tesettüre girdim. Etrafımdaki herkes kapalıydı ve ben giydikleri tuniklere, taktıkları renkli, hoş, cıvıl cıvıl şallara özeniyordum. Hatta bazen dışarı şal takıp

Bizim ailede 14 yaşına geldiklerinde tüm kızlar başını kapatır. Bu adeta yazılı olmayan bir kuraldır. Kimse size fikrinizi sormaz. Onlara göre açık kadınlar iffetsizdir. İlk kapandığım sıralar kendimi dini araştırmaya adamıştım. Başka seçeneğim olmadığını bildiğimden dinimin ne kadar güzel ve doğru olduğuna kendimi inandırdım. İçten

Merhaba, internette dolaşırken bu sayfayı buldum. Herkesin farklı hikayesi, yaşadığı farklı zorluklar ve çevresinden gördüğü baskılar var. Ama bende yok, inanır mısınız? Belki aslında var ama ya çok ince işlenmiş ve bu yüzden farkında bile değilim ya da inancım ve düşüncelerim, aslında şu an olduğum

Aynı acıları yaşadığım kardeşlerime ve bunu okuyacak olan diğer insanlara merhaba diyerek başlamak istiyorum. Ben 20 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Açılma isteğim başlayalı bir yıl oluyor, bunu kabul etmek biraz zor oldu ama sonunda gerçekten kabul ettim. Kim olduğumu biraz geç olsa da anladım ve

Merhabalar, sayfayı yeni keşfettim ve buradakilerle benzer olan hikâyemi paylaşmak istedim. 15 yaşımdayım ve yaklaşık 4 yıldır kapalıyım. İsteyerek kapanmamıştım hatta kapandığım ilk gün çok kötü ağladığımı hatırlıyorum. Fakat yalan söylemeyeceğim, sonralarda alıştığımı ve ne de olsa bir gün takacağımı kendime söyleyip avunmuştum. Ama işler

Merhaba. Ben de Türkiye’deki birçok kız gibi zorla istemediğim bir hayat yaşadım. 8. sınıftan sonra okuldan alındım ve yatılı Kur’an kursuna gittim. Beni açık liseye verdiler. “Yatılı kursta sana hem dini ders verecekler hem de okul derslerini görüp liseyi bitirebileceksin” dediler. Oraya adımımı basar basmaz

Küçüklük aklıyla kapandım. 5. sınıftaydım, sonra istemedim, açıldım. Basenlerim fazlaydı ve annem yüzünden küçükken basenlerimden nefret ediyordum. “Basenlerin büyük, kapalı giy” gibi şeyler söylüyordu. “Kapanırsan daha rahat edersin” diyerek küçüklük aklımı çelmişti ve tekrar kapanmıştım. Şu an lise 2’deyim. 2 yıldır bu durum yüzünden mutsuzum.

Buraya daha önce yazmıştım ama olaylar hızlı gelişti ve şu an çok mutsuzum, sinirliyim, çaresizim. Ben 6 sene sonra yolda başımı açtım. Kapüşonu attım kafamdan. Çok ani oldu, düne kadar ben de bilmiyordum bunu yapacağımı. Takı dükkanına gittim. Çok istediğim küpeden aldım. Başım açıktı orada.

Benim hikayem 5. sınıfta İmam Hatip ortaokuluna gitmemle başladı. Öncelikle ailemi tanıtmak isterim. Annem çok dindar ve muhafazakâr bir kadın, aynı zamanda baskın karakterli biridir. Hayatı boyunca beni hep olmak istediği kişi yapmaya çalıştı. Babam da dindardır fakat anneme göre daha rahattır. Asıl konuya gelirsem,

Merhaba, ana sayfama düşen son hikâyede profilinizi tekrar inceledim ve neden yazmayım ki diye düşündüm. Aslında yazacağım hiç aklıma gelmezdi fakat benim de bir hikayem var ve anlatabileceğim kimse yok, o yüzden buraya yazıyorum. Bu platforma yazan çoğu kişi gibi benim de fazlasıyla dindar ve

Merhaba, size buradan mı ulaşılıyor bilmiyorum ama yine de içimi dökmek istedim. 9. sınıftayım ve 15 yaşındayım. 8. sınıfa kadar aileme liseye geçince kapanacağımı söylerdim. Fakat 8. sınıfta artık bunu istememeye başladığımı, tesettüre hazır olmadığımı, belki de tesettürün bana göre olmadığını anladım. Ama bunu anneme