Yakın zamanda açılmak istediğimde, dünyanın en iğrenç şeyi gibi bakıldım.

Herkese merhaba, yine ben. Şu an bu yazacaklarımı yazdığım vakit kendimi öyle yalnız, öyle güçsüz ve öylesine darmadağın hissediyorum ki… Kelimeler kifayetsiz, cümlelerim belki de anlamsız. Kulaklığımda Sezen Aksu çalıyor, ardından sıraya koyduğum Emre Aydın çalacak. Başaramadığımın bilmem kaçıncı yazısı bu. Buraya yazmak, sizinle konuşuyor…

Annem, “Artık konuyu ölene kadar kapat çünkü sen ölsen de o başörtü sende kalacak” dedi.

Merhaba, ben de buradaki çoğu kişi gibiyim, ama sanırım bu sefer çok yaklaştım. Ben 9-10 yaşındayken kapandım. İnsanlar kendi rızam olduğunu sanıyordu, ama çevremdeki herkes kapalıydı. O zamanlar zor gelmiyordu, daha sonra büyüdüğümde aslında bunun bir manipülasyonla olduğunu anlamış oldum. Her neyse… LGS sınavından sonra…

Canım annem, hep destekçim olduğun için, akrabalarımızın ve babamın yaptığı tüm mobbing’lere rağmen hep arkamda durduğun için sana çok teşekkür ediyorum.

“Kendime inanıp her şeye rağmen açılmalı mıyım?” adlı yazımın devamıdır. Evet, bu benim zafer ve başarı yazım. Yaklaşık 7-8 ay boyunca beni yiyip bitiren o his artık yok. Öncelikle bu siteyi kurdukları ve beraber aynı sorunları yaşadığım insanlarla fiziksel olmasa da bizi bir araya getiren…

18 yaşında biri olarak izin almak durumunda olmam bile beni sinirlendiriyordu ama dindar ailelerde durum böyledir.

Merhaba. Buraya daha önce yazmaya çalışmıştım çünkü burası kendimi yalnız hissettiğimde sığındığım bir platformdu ama yazdıklarımı atmamıştım. Dün Enes Kara’nın haberini duyunca ve aklıma burası gelince tekrar yazmak istedim. Bizim için kapanmak bir aile geleneği olduğu için 7. sınıfın sonunda kapanmıştım. Anneme belirli bir tarih…

Ben de başörtümü çıkartmak istiyordum ve bu hikayeleri görünce neyden korkuyorum, dedim.

Enes Kara’nın intiharından sonra ben de yaşadıklarımı tekrar gözden geçirdim. Hislerini ve intihar motivasyonunu anlayabildiğimden (sanırım) onun ölümü beni çok etkiledi. Kendi yaşadıklarımı anlatmak istiyorum. 4-5 yaşlarımda sübyan denen İslamî anaokuluna gittim. Orada kendi dilinizde okuma yazmayı öğrenmeden Arapça öğreniyorsunuz. Size dualar ezberletiliyor, namaz kılmayı…

Kafamda büyüttüğüm kadar sancılı değildi.

30 Ocak günü anneme tıpkı 2 sene önce olduğu gibi açılmak istediğimi söyledim. 6. sınıftan itibaren kapalıydım, şu an 12. sınıfım. Kendi isteğimle kapandım diyebilirim. Yani o yaştaki bir çocuk hayatın, başörtüsü takmanın sorumluluğunun ne kadar farkındaysa o kadar istekliydim. Çevremde herkes kapalıydı. Anne tarafımda…

Dini değil, sadece kendimi savunacağım.

Merhaba. Dönüp dolaşıp kendimi burada buluyorum. Burası bana evimde hissettiriyor. Umarım mektup yazan yazmayan herkes dileği neyse kavuşur. Ben açılmaya karar verdim. Bu karar oldukça sancılı oldu, fakat kararımdan döneceğimi sanmıyorum. Aslında kendi isteğimle kapanmıştım. Etrafımdaki herkes tesettürün hayatı kolaylaştırdığını söylüyordu, benim hayatımı zindana çevirdi.…

Üniversite okuyan birini saat 6’da arayıp “Neredesin sen!” diye bağırmasına katlanamıyorum.

Merhaba, ben de buradakiler gibi geleneksel, dinsel, eril baskılara uğruyorum. Öncelikle 20 yaşıma yeni girdim. Ailem aslen doğulu, ama başka şehirde yaşıyoruz. Ben üniversite için şehir dışına gidemedim. Babam normalde üniversite kazanacağımı düşünmezdi. Ortalama bir puan alınca rehberliğe üniversite seçimine gittik. Babam maalesef zorla geldi,…

Kendimizi sevmeyi öğrenmek zorundayız.

Merhaba, ben de içinizden birisiyim. Dinim hakkında kötü bir şey düşünmüyorum, hâlâ inanıyorum fakat bu olmak istemiyorum. 6. sınıfta ailemin baskısı olmadan kendi isteğimle(!) -ne kadar istek denebilirse- kapandım. Son 2 yıldır kendimi bu bedene ait hissetmiyorum artık. 17 yaşıma girmek üzereyim. Dışarı çıkmayı, dolaşmayı…

İnsanların tuhaf bakışlarını, kınayan seslerini, fısıltılarını ve tüm soruları kabul ediyorum.

15 yaşında kendi isteğiyle kapanan bir kızım. Ailem “Neden kapanıyorsun, yaşın daha çok küçük, kime özendin” tarzı cümlelerle bende ters etki yaptılar, sağ olsunlar. İnat ettim. Namazlarımı kılıyordum, Kur’an okuyordum. Yani tesettüre gayet uygun yaşıyordum ama birkaç sene sonra fark ettim ki arkadaşlarıma özenmem, ailemin…

Başörtümü ve inandığım değerleri her türlü siyasetin üzerinde tutuyorum.

Merhabalar, ben tesettürlü bir kadınım. Tesettürü bilerek, isteyerek tercih ettim. Baba tarafından kapalı olmayı tercih eden 3 kadından birisiyim. Ortaokulu bitirdiğim yıl kapandığım zaman kimse bana “Neden kapandın?” ya da “Mutlaka kapanacaksın” demedi. Lisede Anadolu lisesi kazanmama rağmen başörtümü açmamak için İmam Hatip yazdım. Katsayının…

Düşüncelerimi arkadaşlarıma açmak istesem de öğretmenlerin bize ezberlettiği, MEB kitaplarında yazan her şeyi bana ezbere okumalarından başka bir sonuç alamamıştım.

Öncelikle bu yazıyı okuyan herkese merhaba! Şu an için denemekte olduğum, fakat bir gün başaracağıma cidden inandığım bu mesele hakkında ben de bir şeyler yazmak istedim. Belki bu satırlarda siz de kendinizi bulacaksınız, kim bilir… Önce kendimi tanıtmakla başlayayım. 19 yaşındayım. Küçüklükten beri gerek Kur’an…

Kapanmanın farz olmadığına kanaat getirdim.

Benim hikayem buraya yazılı olanların çoğundan farklı. Benim ailem oldukça dinine bağlıdır. Beş vakit namaz kılar, oruç tutar, bütün ibadetleri yerine getirmeye çalışırlar, fakat ailemde hiçbir kadın başörtüsü takmaz. Hacca gitmiş olan babaannem dahil. Ömrümde ne akranlarımdan ne de ailemden kapanmaya dair bir baskı gördüm.…

İnsanlara İslam’ı ulaştırma hedefim doğrultusunda çok çalıştım, çok okudum ancak okuduklarım sadece gerçekleri yüzüme vurdu.

Merhaba. Yaklaşık 2-3 sene önce bu sayfayla karşılaşmıştım ve buraya dinden soğuduğunu, açılmak istediklerini belirten insanların hikayelerini gördükçe çok üzülüyordum. İnşallah düzelirler diye dua ediyordum. Dolayısıyla şu an buraya yazıyor olmam oldukça ironik. Ben ilahiyatçı bir ateist olmasına rağmen yaşayabilmek için Müslüman taklidi yapan bir…

Sanki ailemizin mutluluğu yalnızca benim isteklerim yok sayıldığında mümkünmüş gibi…

Hepinize selam. Hikayelerinizin ortaklarından biri de benim. 23 yaşındayım, kabullenmekte zorlansam da. Kabullenmek istemiyorum çünkü istemediğim biçimde yaşadığım 1 senenin daha geçmiş olduğunu bilmek beni boğuyor. Muhafazakâr bir aile, sülale, çevrede büyüdüm. Ailemizde bir kızın büyüdüğünün kanıtı olan başörtüsünü de ilk kez bu sebeple liseye…

Dinin ve başörtünün bir zorunluluk değil de seçim olduğunu anlamak en sarsıcısıydı.

“Tanrıya son sözümü söyledim;Terbiye borcum yok dünyaya…” Umay Umay Bu dizeler beni buraya yazmaya cesaretlendiren, kararımı pekiştirmeme yardımcı olan dizeler oldu. Çok etkilendim. Çünkü ailem doğduğumdan beri sürekli beni terbiye timsali biri olarak görmeyi ve bununla övünmeyi bir görev bildi kendine. Belki bilinçli şekilde yapmıyorlardı…

Her şey dinimi araştırmamla başladı.

Biraz olsun rahatlamak için buraya yazıyorum, çünkü beni yargılamalarından korktuğum için kimseye kendimi açamıyorum. Muhafazakâr bir ailede büyüdüm. Her yaz Kur’an kursuna giderdim. Babam 6-7 yaşlarımda sıfır kol giymeme izin vermezdi. Biraz büyüyünce kapriye de izin vermemeye başladı. O zamanlar anlamaz, ailem ne derse, bir…

Babamın cezaevine girdiği gün açıldım.

Selam, ben 15 yaşındayım. Kapandığımda 4. sınıftaydım. Şu an lise 2’deyim. Babamın cezaevine girdiği gün açıldım, çünkü bende hep açılma isteği vardı. Zorla kapanmadım, ama özenmiştim anneme. Her neyse… Okulda arkadaşlarımın yanında açığım, ama eve gelirken kapanıyorum. Bunu aileme söylemek istiyorum. Onlara karşı saygım çok…

Herhangi bir şeye inanmanın, bunlara açıklama getirmenin bana ne kadar süre doyum vereceğini merak ediyorum.

Merhaba, buraya çok uzun zamandır içimde birikenleri görünür kılmak için yazıyorum. Çünkü sesli veya en azından yazılı bir şekilde dile getirdiğimde, uzun süre boyunca imkânsız gelmiş gerçek daha da yaklaşıyor bana. Aslında anlatacaklarımı, üslubumu tanıyabilecek ve burayı bilen tanıdıklarım olduğundan çok çekiniyorum. Umarım tanıdıklarımdan kimse…

İçimde engelleyemediğim bir şekilde ailemi hayal kırıklığına uğratmanın burukluğu olsa da özgürüm.

Merhaba, ben 17 yaşındayım. 11 yaşında doğru olanın bu olduğunu, aksinin mümkün dahi olmadığını düşündüğüm için kapanmıştım. Ailem çok dindar; babam kendini dinine adamış biri, annem de onun sözünden çıkmaz. Bana çocukluğumdan beri hep İslam’ın tek doğru olduğu öğretildi. Kur’an kurslarına gittim. Ortaokulum ve lisem…

Başörtülüyseniz insanlar sizin hakkınızda yorum yapma hakkına daha çok sahip gibi davranıyor.

Artık ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Sadece mutlu olmak istiyorum. 18 yaşındayım, 4 yıldır başörtülüyüm. Ailem kendince dindar ama baskıcı değiller. Zaten ailemde çok da başörtülü insan yok. Ortaokulda mahalledeki arkadaşlarım İmam Hatip’e gidiyor diye ve ailemin de teşvikiyle İmam Hatip’e gittim. Ortaokul süresince başörtülü olmayı…

Çocukken yaşadığım travmaları aileme anlatsam yüz ifadeleri ne olurdu?

Merhaba, ben 15 yaşında ailesiyle mücadele eden, aynı zamanda cinsel kimliğini saklayıp baskıdan kurtulmaya çalışan bir bireyim. Öncelikle çocukluğumdan başlayacağım çünkü bana yapılan bu baskı 6 yaşında başladı. Ailem kafama başörtüsü takıp akrabalarımla bayramlaşmamı istemişti. Sonrasında okulların başladı. O zamanlarda hocamız bizi sürekli döver, hem…

Tüm bunların sorumlusu haddini aşıp açıldığım için beni aileme şikâyet eden yurt müdürü.

Çok şeyler yaşandı. En başından yazmak çok uzun sürecek. Başlıyorum. Açılmaya 4-5 ay önce karar vermiştim ama öncesinde dinden uzaklaşmam ve çıkmam olmuştu. Ancak nasıl korkuyorsam yahut nasıl en uzak ihtimal olarak geliyorsa başörtüsünü çıkartmak aklıma bile gelmiyordu. Bu süreçte birkaç insanla tanıştım, arkadaş oldum.…

Evden kaçma kararı aldım.

Herkese merhaba. Umarım herkes iyidir. Neyi nasıl anlatacağımı bilmiyorum. Sadece bu benim hikayem ve çok zorlu bir hikâye olduğuna inanıyorum. Bunu da benim gibi aynı durumu yaşayan kişilere anlatmak istedim. Ben 20 yaşındayım. İlk kapandığım zaman 11 yaşındaydım ve hiçbir şey bilmiyordum. Seçim hakkına sahip…

Ben bir kıza aşığım.

Merhaba, buraya yazmayı çok düşündüm ve artık yaşadıklarımı paylaşmaya karar verdim. 15 yaşındayım, çoğu kişi gibi zorla kapanmadım. Çok dindar olmayan ama dinine de bağlı bir ailem var. Küçükken kurslara gönderildim ve orada hafızlık yapmaya başladım. Aslında eğlenceliydi, çocuk aklım ile özeniyordum. Yatılı kursa gittiğim…

Bu mektup Yalnız Yürümeyeceksin öznelerinin ortak sesidir.

Bu mektup bütün Yalnız Yürümeyeceksin öznelerinin ortak sesidir ve bir kişinin deneyimlerinden değil, binlerce insanın deneyimlerinden oluşmaktadır. Merhaba, Bu mektubu isimsiz soyisimsiz yazmak zorundayım, çünkü yüzümü gösteremem, ismimi veremem. Şiddet görebilirim, eğitim hakkımdan mahrum bırakılabilirim, ekonomik şiddete uğrayabilirim. Telefonlarım, arkadaşlarım denetlenebilir. Bütün yaşam alanlarım kısıtlanabilir. …

Dindar bir ailenin evlenmemeyi seçen uyumsuz kızıyım.

Selam kelimesini kullanıyorum, yalnızca ‘selam’. Buraya yazıyorum çünkü belki yenik düşmek üzere olan kız kardeşlerime güç verebilirim ya da özgürlük yoluna çıkmaya cesareti olmayan kız kardeşlerime bir cesaret örneği olabilirim. Ben şimdilerde orta yaş denilecek yaşlara yakınım. Ama eskilerde çok kırıldı kanatlarım. Babam imam olduğu…

Sırf ortaokulda beni kapatmasınlar diye “Ben zaten lisede kapanacağım” dedim.

Merhaba, 16 yaşındayım. 11. sınıfa gidiyorum. Bundan 2 sene önce 9. sınıfa başlayacağım zaman ailem tarafından gördüğüm baskılar sonucunda kapanmak zorunda kaldım. Hatta ailem, ben ortaokul 7. sınıfın sonundayken kapanmamı istiyordu fakat ben okuldaki arkadaşlarımın ve çevremin tepkisinden korktuğum için lisede kapanacağımı söyledim. Yani sırf…

Annem, kendi mutluluğu için benim mutsuzluğumu dini bir temellendirmeyle kafasında halletmişti.

“Farklı öten her kuşu susturun, farklı açan her çiçeği koparın, farklı olan her rengi karalayın; sonra bu dünyadan rengârenk hayatlar isteyin.” Öncelikle merhaba. Ben 21 yaşında üniversite okuyan, başörtülü bir kadınım. Çocukluğuma dair anımsadığım şeylerin hep yüz burkan -yazları erken saatte kalkıp denize gitmek ve…

Artık üstüme yük olan saçma sapan kıyafetler, beni olmadığım biri gibi göstersin istemiyorum.

Bu mektubu baş ağrısı, dişlerimi sıkmaktan oluşan çene ağrılarım, üzüntüden yüzümün her yerinde çıkan sivilceler, lekeler ve mosmor göz altları ile yazıyorum kız kardeşlerim. Kapanma kararımı 4 sene önce 20 yaşlarımdayken biraz kalabalık ve yoğunlukla erkek nüfuslu bir sınıfta; onların şakalarından, bazen samimi bazen de…

İmamın dinsiz kızı!

Merhaba. Bu benim bu siteye 2. yazışım. Hayatımdaki ufak ama benim için güzel bazı şeyleri değiştirdim. İmam Hatip’e gittiğimi yazmıştım, ailem için. Fakat bu yaz oradan evime daha yakın bir Anadolu lisesine nakil aldırdım. Babam başta “İmam Hatip olursa olur” demiş fakat sonradan bir şey…

Küçük bir kız çocuğu; kıyafetleri 10-11 yaş için ama kafasında anlamını asla bilmediği bir örtü.

Merhaba hepinize. Bu sayfayı takip etmeye başlayalı çok olmadı ama çoğu mektubu okudum. Benden ne çok varmış… Ben buraya acıklı şeyler yazmayacağım, başaracağım şeyleri yazacağım. Uzatmadan hikayemi anlatayım. Ben 5. sınıftayken kapandım ya da kapatıldım. Örtüyü kafama zorla geçirmediler ama bana başka bir şans da…

Çok küçük yaşta kapatıldım ve yaşıtlarımın yaptığı birçok şeyi yaşamadan büyüdüm.

Ben, 5. sınıfta İmam Hatip ortaokuluna yazdırıldığında artık başı açık dışarı çıkması doğru olmayacağı söylendiği için babası tarafından zorla başı kapatılmış ve şu an 19 yaşında olan bir kızım. İlk zamanlarda ne kadar zorlandığımı ve istemediğimi belirttiğim halde bana bu zorla dayatıldı. Okula giderken başım…

Saçımı açmak istediğim için maddi ve manevi olarak benden desteğini kesmeyen bir amcam var ki üniversite için tek dayanağım o.

Merhaba. Uzun zamandır yazılan mektupları okuyordum ve şimdi aralarına benim mektubum da karışacak… Uzatmadan konuya gireyim. Çocukluğumdan beri dinime bağlı olan biriyim. 8. sınıfa kadar camilerde açılan yaz Kur’an kurslarına giderdim ve bunun için hiç pişman değilim. Bu sayede birçok sureyi anlamı ile birlikte biliyorum…

Ziynet yerlerini örtme gerekliliğini yerine getirmekten mutluyum ama başörtüsü takmak aklıma hitap etmiyor.

Ben 19 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Ortaokulda kendi isteğimle başörtüsü kullanmaya başladım. Son 1,5 yıldır ise başörtüsünü çıkarmak istiyorum. Aslında halen dindar bir insanım. Yalnızca başörtüsünün farz olduğuna inanmıyorum. Ziynet yerlerini örtme gerekliliğini yerine getirmekten mutluyum ve böyle giyinmeye devam etmek istiyorum ama başörtüsü takmak…

Baba ve anne kavramlarının değerli olmadığını 11 yaşındayken gazetesini getirmedim diye babamın beni yerde tekmelediği zaman anladım.

1 yıldan fazladır buradaki mektupları okuyorum fakat hâlâ başaramadım. Kendim hakkında pek bir şey söylemek istemiyorum, sadece bu örtüden bıktım. Kendim olamamaktan bıktım. Kolayca hazırlanıp dışarı çıkmak isterdim, kuzenim gelince başımı yapacağım için üzülmek değil de onunla muhabbet edeceğime sevinmek isterdim. Dışarı çıkıp saçlarım rüzgarla…

Eğer şu an o örtüyü örtüyorsam okula gidebilmek için.

Herkese merhabalar. Buraya 2. yazışım, “Instagram’da açık olduğum hikayeler paylaşıyorum çünkü sosyal medyada olmak istediğin insanı gösterirsin.” başlığıyla bir hikâye yazmıştım, belki hatırlarsınız. Değişen tek şey, ateist oluşum. O zamanlar sorguluyordum ve artık tam anlamıyla inanmadığımı söyleyebilirim. Evet, inanmıyorum fakat o dinin bir sembolünü hâlâ…

Annem hiçbir zaman yanımda yoktu ama bu sıralar yokluğunu çok hissediyorum.

Merhaba. Umarım iyisindir. Aslında tam olarak ne yazacağımı, nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Çok gerginim, tükendim, umudum yok, sevgim yok, nefretim gittikçe artıyor. ‘Kapanma’ hikayesine gelecek olursak anlatayım… 10 yaşında kapandım, ortaokuldayken. Bir arkadaşım vardı, adı Menekşe’ydi. Çok severdim. O da henüz 11 yaşındaydı. Kapalıydı (Kapalı, açık…