Kategori: Uncategorized

Dinin ve başörtünün bir zorunluluk değil de seçim olduğunu anlamak en sarsıcısıydı.

“Tanrıya son sözümü söyledim;Terbiye borcum yok dünyaya…” Umay Umay Bu dizeler beni buraya yazmaya cesaretlendiren, kararımı pekiştirmeme yardımcı olan dizeler oldu. Çok etkilendim. Çünkü ailem doğduğumdan beri sürekli beni terbiye timsali biri olarak görmeyi ve bununla övünmeyi bir görev bildi kendine. Belki bilinçli şekilde yapmıyorlardı…

Her şey dinimi araştırmamla başladı.

Biraz olsun rahatlamak için buraya yazıyorum, çünkü beni yargılamalarından korktuğum için kimseye kendimi açamıyorum. Muhafazakâr bir ailede büyüdüm. Her yaz Kur’an kursuna giderdim. Babam 6-7 yaşlarımda sıfır kol giymeme izin vermezdi. Biraz büyüyünce kapriye de izin vermemeye başladı. O zamanlar anlamaz, ailem ne derse, bir…

Babamın cezaevine girdiği gün açıldım.

Selam, ben 15 yaşındayım. Kapandığımda 4. sınıftaydım. Şu an lise 2’deyim. Babamın cezaevine girdiği gün açıldım, çünkü bende hep açılma isteği vardı. Zorla kapanmadım, ama özenmiştim anneme. Her neyse… Okulda arkadaşlarımın yanında açığım, ama eve gelirken kapanıyorum. Bunu aileme söylemek istiyorum. Onlara karşı saygım çok…

Herhangi bir şeye inanmanın, bunlara açıklama getirmenin bana ne kadar süre doyum vereceğini merak ediyorum.

Merhaba, buraya çok uzun zamandır içimde birikenleri görünür kılmak için yazıyorum. Çünkü sesli veya en azından yazılı bir şekilde dile getirdiğimde, uzun süre boyunca imkânsız gelmiş gerçek daha da yaklaşıyor bana. Aslında anlatacaklarımı, üslubumu tanıyabilecek ve burayı bilen tanıdıklarım olduğundan çok çekiniyorum. Umarım tanıdıklarımdan kimse…

İçimde engelleyemediğim bir şekilde ailemi hayal kırıklığına uğratmanın burukluğu olsa da özgürüm.

Merhaba, ben 17 yaşındayım. 11 yaşında doğru olanın bu olduğunu, aksinin mümkün dahi olmadığını düşündüğüm için kapanmıştım. Ailem çok dindar; babam kendini dinine adamış biri, annem de onun sözünden çıkmaz. Bana çocukluğumdan beri hep İslam’ın tek doğru olduğu öğretildi. Kur’an kurslarına gittim. Ortaokulum ve lisem…

Başörtülüyseniz insanlar sizin hakkınızda yorum yapma hakkına daha çok sahip gibi davranıyor.

Artık ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Sadece mutlu olmak istiyorum. 18 yaşındayım, 4 yıldır başörtülüyüm. Ailem kendince dindar ama baskıcı değiller. Zaten ailemde çok da başörtülü insan yok. Ortaokulda mahalledeki arkadaşlarım İmam Hatip’e gidiyor diye ve ailemin de teşvikiyle İmam Hatip’e gittim. Ortaokul süresince başörtülü olmayı…

Çocukken yaşadığım travmaları aileme anlatsam yüz ifadeleri ne olurdu?

Merhaba, ben 15 yaşında ailesiyle mücadele eden, aynı zamanda cinsel kimliğini saklayıp baskıdan kurtulmaya çalışan bir bireyim. Öncelikle çocukluğumdan başlayacağım çünkü bana yapılan bu baskı 6 yaşında başladı. Ailem kafama başörtüsü takıp akrabalarımla bayramlaşmamı istemişti. Sonrasında okulların başladı. O zamanlarda hocamız bizi sürekli döver, hem…

Tüm bunların sorumlusu haddini aşıp açıldığım için beni aileme şikâyet eden yurt müdürü.

Çok şeyler yaşandı. En başından yazmak çok uzun sürecek. Başlıyorum. Açılmaya 4-5 ay önce karar vermiştim ama öncesinde dinden uzaklaşmam ve çıkmam olmuştu. Ancak nasıl korkuyorsam yahut nasıl en uzak ihtimal olarak geliyorsa başörtüsünü çıkartmak aklıma bile gelmiyordu. Bu süreçte birkaç insanla tanıştım, arkadaş oldum.…

Evden kaçma kararı aldım.

Herkese merhaba. Umarım herkes iyidir. Neyi nasıl anlatacağımı bilmiyorum. Sadece bu benim hikayem ve çok zorlu bir hikâye olduğuna inanıyorum. Bunu da benim gibi aynı durumu yaşayan kişilere anlatmak istedim. Ben 20 yaşındayım. İlk kapandığım zaman 11 yaşındaydım ve hiçbir şey bilmiyordum. Seçim hakkına sahip…

Ben bir kıza aşığım.

Merhaba, buraya yazmayı çok düşündüm ve artık yaşadıklarımı paylaşmaya karar verdim. 15 yaşındayım, çoğu kişi gibi zorla kapanmadım. Çok dindar olmayan ama dinine de bağlı bir ailem var. Küçükken kurslara gönderildim ve orada hafızlık yapmaya başladım. Aslında eğlenceliydi, çocuk aklım ile özeniyordum. Yatılı kursa gittiğim…

Bu mektup Yalnız Yürümeyeceksin öznelerinin ortak sesidir.

Bu mektup bütün Yalnız Yürümeyeceksin öznelerinin ortak sesidir ve bir kişinin deneyimlerinden değil, binlerce insanın deneyimlerinden oluşmaktadır. Merhaba, Bu mektubu isimsiz soyisimsiz yazmak zorundayım, çünkü yüzümü gösteremem, ismimi veremem. Şiddet görebilirim, eğitim hakkımdan mahrum bırakılabilirim, ekonomik şiddete uğrayabilirim. Telefonlarım, arkadaşlarım denetlenebilir. Bütün yaşam alanlarım kısıtlanabilir. …

Dindar bir ailenin evlenmemeyi seçen uyumsuz kızıyım.

Selam kelimesini kullanıyorum, yalnızca ‘selam’. Buraya yazıyorum çünkü belki yenik düşmek üzere olan kız kardeşlerime güç verebilirim ya da özgürlük yoluna çıkmaya cesareti olmayan kız kardeşlerime bir cesaret örneği olabilirim. Ben şimdilerde orta yaş denilecek yaşlara yakınım. Ama eskilerde çok kırıldı kanatlarım. Babam imam olduğu…

Sırf ortaokulda beni kapatmasınlar diye “Ben zaten lisede kapanacağım” dedim.

Merhaba, 16 yaşındayım. 11. sınıfa gidiyorum. Bundan 2 sene önce 9. sınıfa başlayacağım zaman ailem tarafından gördüğüm baskılar sonucunda kapanmak zorunda kaldım. Hatta ailem, ben ortaokul 7. sınıfın sonundayken kapanmamı istiyordu fakat ben okuldaki arkadaşlarımın ve çevremin tepkisinden korktuğum için lisede kapanacağımı söyledim. Yani sırf…

Annem, kendi mutluluğu için benim mutsuzluğumu dini bir temellendirmeyle kafasında halletmişti.

“Farklı öten her kuşu susturun, farklı açan her çiçeği koparın, farklı olan her rengi karalayın; sonra bu dünyadan rengârenk hayatlar isteyin.” Öncelikle merhaba. Ben 21 yaşında üniversite okuyan, başörtülü bir kadınım. Çocukluğuma dair anımsadığım şeylerin hep yüz burkan -yazları erken saatte kalkıp denize gitmek ve…

Artık üstüme yük olan saçma sapan kıyafetler, beni olmadığım biri gibi göstersin istemiyorum.

Bu mektubu baş ağrısı, dişlerimi sıkmaktan oluşan çene ağrılarım, üzüntüden yüzümün her yerinde çıkan sivilceler, lekeler ve mosmor göz altları ile yazıyorum kız kardeşlerim. Kapanma kararımı 4 sene önce 20 yaşlarımdayken biraz kalabalık ve yoğunlukla erkek nüfuslu bir sınıfta; onların şakalarından, bazen samimi bazen de…

İmamın dinsiz kızı!

Merhaba. Bu benim bu siteye 2. yazışım. Hayatımdaki ufak ama benim için güzel bazı şeyleri değiştirdim. İmam Hatip’e gittiğimi yazmıştım, ailem için. Fakat bu yaz oradan evime daha yakın bir Anadolu lisesine nakil aldırdım. Babam başta “İmam Hatip olursa olur” demiş fakat sonradan bir şey…

Küçük bir kız çocuğu; kıyafetleri 10-11 yaş için ama kafasında anlamını asla bilmediği bir örtü.

Merhaba hepinize. Bu sayfayı takip etmeye başlayalı çok olmadı ama çoğu mektubu okudum. Benden ne çok varmış… Ben buraya acıklı şeyler yazmayacağım, başaracağım şeyleri yazacağım. Uzatmadan hikayemi anlatayım. Ben 5. sınıftayken kapandım ya da kapatıldım. Örtüyü kafama zorla geçirmediler ama bana başka bir şans da…

Çok küçük yaşta kapatıldım ve yaşıtlarımın yaptığı birçok şeyi yaşamadan büyüdüm.

Ben, 5. sınıfta İmam Hatip ortaokuluna yazdırıldığında artık başı açık dışarı çıkması doğru olmayacağı söylendiği için babası tarafından zorla başı kapatılmış ve şu an 19 yaşında olan bir kızım. İlk zamanlarda ne kadar zorlandığımı ve istemediğimi belirttiğim halde bana bu zorla dayatıldı. Okula giderken başım…

Saçımı açmak istediğim için maddi ve manevi olarak benden desteğini kesmeyen bir amcam var ki üniversite için tek dayanağım o.

Merhaba. Uzun zamandır yazılan mektupları okuyordum ve şimdi aralarına benim mektubum da karışacak… Uzatmadan konuya gireyim. Çocukluğumdan beri dinime bağlı olan biriyim. 8. sınıfa kadar camilerde açılan yaz Kur’an kurslarına giderdim ve bunun için hiç pişman değilim. Bu sayede birçok sureyi anlamı ile birlikte biliyorum…

Ziynet yerlerini örtme gerekliliğini yerine getirmekten mutluyum ama başörtüsü takmak aklıma hitap etmiyor.

Ben 19 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Ortaokulda kendi isteğimle başörtüsü kullanmaya başladım. Son 1,5 yıldır ise başörtüsünü çıkarmak istiyorum. Aslında halen dindar bir insanım. Yalnızca başörtüsünün farz olduğuna inanmıyorum. Ziynet yerlerini örtme gerekliliğini yerine getirmekten mutluyum ve böyle giyinmeye devam etmek istiyorum ama başörtüsü takmak…

Baba ve anne kavramlarının değerli olmadığını 11 yaşındayken gazetesini getirmedim diye babamın beni yerde tekmelediği zaman anladım.

1 yıldan fazladır buradaki mektupları okuyorum fakat hâlâ başaramadım. Kendim hakkında pek bir şey söylemek istemiyorum, sadece bu örtüden bıktım. Kendim olamamaktan bıktım. Kolayca hazırlanıp dışarı çıkmak isterdim, kuzenim gelince başımı yapacağım için üzülmek değil de onunla muhabbet edeceğime sevinmek isterdim. Dışarı çıkıp saçlarım rüzgarla…

Eğer şu an o örtüyü örtüyorsam okula gidebilmek için.

Herkese merhabalar. Buraya 2. yazışım, “Instagram’da açık olduğum hikayeler paylaşıyorum çünkü sosyal medyada olmak istediğin insanı gösterirsin.” başlığıyla bir hikâye yazmıştım, belki hatırlarsınız. Değişen tek şey, ateist oluşum. O zamanlar sorguluyordum ve artık tam anlamıyla inanmadığımı söyleyebilirim. Evet, inanmıyorum fakat o dinin bir sembolünü hâlâ…

Annem hiçbir zaman yanımda yoktu ama bu sıralar yokluğunu çok hissediyorum.

Merhaba. Umarım iyisindir. Aslında tam olarak ne yazacağımı, nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Çok gerginim, tükendim, umudum yok, sevgim yok, nefretim gittikçe artıyor. ‘Kapanma’ hikayesine gelecek olursak anlatayım… 10 yaşında kapandım, ortaokuldayken. Bir arkadaşım vardı, adı Menekşe’ydi. Çok severdim. O da henüz 11 yaşındaydı. Kapalıydı (Kapalı, açık…

Sanki insanlar bana baktığında gerçek beni değil de başörtümden dolayı önyargılarıyla kafalarında oluşturdukları beni görüyorlar.

Merhaba. Çevresindeki baskılardan bunalıp kendi kimliğini bulamamış 20 yaşında genç bir kadın olarak yazıyorum. Hikayem 10 yaşımda kendi isteğimle başörtüsü takmamla başlıyor. Kendi isteğimle diyorum ama şimdi bakınca öyle olmadığını anlıyorum. Başörtüsü takmayı değil de aileme ve çevreme büyüdüğümü kanıtlamak istediğimi anlıyorum. Ailemden ve öğretmenlerimden…

Ben savaşımı kazandım.

Merhaba. Öncelikle yaşadıklarımı buraya döktüğüm için kendimle gurur duyuyorum. Benim tesettür serüvenim yaklaşık 12 yaşımdayken babamın teşvikleri sonucu başlamış oldu. Annem, yaşımın çok küçük olduğunu düşündüğü için kapanmamı pek onaylamadı ama o yaşlarda düşündüğüm tek şey Allah’a kulluk etmekti. Çünkü 8 sene boyunca İmam Hatip…

Benim yaptığım sadece taklidi imandı.

Merhaba. Ben şu an 18 yaşında bir genç kızım. 11. sınıfta sırf çevremdeki herkes kapalı diye onlara özendim ve tek seferlik heves olarak kapandım. 11. sınıfın ilk döneminde hevesliydim, mutluydum fakat ikinci döneme geçtikten sonra başörtünü istemediğimin farkına vardım. Benim yaptığım sadece taklidi imandı, çevremdekileri…

Neden çocukken bile özgür olamadım?

Ben de içimi dökmek istiyorum çünkü çok doluyum. 24 yaşındayım. Çocukluğumu yaşayamadım. Daha küçük bir çocukken neden açık olduğum için çevremdekilerden saklanmak zorunda kaldım? Neden çocukken bile özgür olamadım? İsteyerek kapandım diyemem çünkü daha çocuktum ve okulumu değiştirdikten sonra kapanmak zorunda olduğumu biliyordum. Babam bana…

Ya bunu yaparım ve ailem beni siler ya da üniversiteyi bekleyip arkamdan “Üniversiteye gitti, açıldı” dedirtirim.

Merhaba arkadaşlar. Size ortaokuldan başlayarak hikayemi anlatacağım. Ortaokulda İmam Hatip’e gidiyordum ve o zamanlar İmam Hatip’e gittiğim için büyük mutluluk duyuyordum. Çok dindar bir ailem var, bu dindarlığı sadece kız çocuklarına gösteren bir aile… 5. sınıftan itibaren annem bana sürekli olarak “İmam Hatip’e gidiyorsun, ne…

Çocukken oje sürerdim ve babam ellerime vururdu.

Merhaba. Ben Doğu’da küçücük bir şehirde doğdum. Ailem aşırı muhafazakârdı. Babam çarşıda esnaftı ve ben 10 yaşıma geldiğimde beni dükkâna almamaya başladı, çarşıda açık gezmemi istemiyordu. Hayatım boyunca süslü ya da açık giyinen biri olmadım, sadece çocukken oje sürerdim ve babam ellerime vururdu. Mahallede yaşıt…

Öğretmen olarak atandım, hâlâ çocuk muamelesi görüyorum çünkü ben bir kadınım.

Bana ruhumu öldürttüler. İstedikleri gibi bir ben yaratmak için olduğum kişiden kopardılar. Çocuk yaşta başımı örtüp dilimi susturdular. İçimdeki çocuk hiçbir zaman dışarı çıkamadı. 25 yaşıma geldim, hâlâ o çocuğun ölmemesi için kendimle savaş veriyorum. Öğretmen oldum, hâlâ tek başıma yapabildiğim bir aktivite yok. “Tek…

Onlar için yaptığım bu şeyden vazgeçince beni kaybedilmiş, yoldan çıkmış bir kız olarak gördüler.

Henüz 13 yaşında ortaokul mezuniyetimin olduğu gün annemin yıllardır üstümde kurduğu psikolojik baskı yüzünden kapanmaya karar verdim. Bunu istemeye istemeye yaptım, annemin benim hakkımda övünebileceği bir şeyi olsun diye… Başarılarımı hiçbir zaman görmediler. Ben de belki kapanırsam gurur duyarlar diye yapmıştım. Ne büyük hataymış. Halbuki…

6. sınıfta bize, “Okulu 1 sene donduracaksınız, hafızlığınızı tamamlayacaksınız” dediler.

Merhaba. Siteyi yeni keşfettim ve benzer hikayeler gördükçe yalnız olmadığımı, güçlü olduğumuzu hissetmek iyi geldi. İçimi dökmek istedim. Ben küçükken hep “Ağaç yaşken eğilir”, “Namaz kıl”, “4. sınıf bitsin, kapanacaksın” tarzında sözler duydum. Öyle de oldu. 4. sınıf bitti, aile baskısından kapandım. İstemiyordum, arkadaşlarım gibi…

Regl olunca kapanacağımı söylemiştim.

Merhaba. Nereden başlamalıyım, bilmiyorum. Aklıma geleni yazacağım. Ben Nisa, 14 yaşıma gireceğim. Ailem beni zorla kapatmaya çalışıyor. Şöyle anlatayım; ben 7. sınıftan beri baskı görüyorum, “Artık yavaş yavaş kapanmaya başla”, “Benim güzel kızım kapanacak” gibi sözlerle. İstemediğimi söylediğimde bana bağırıyorlar, vuruyorlar, tehdit ediyorlar. Ben de…

Üniversiteye gitmeyi aşırı derecede çok istiyorum ama bunun imkânsız olduğunu biliyorum.

Merhaba, yazdıklarımı okuyup ne yapmam gerektiğini söylerseniz çok mutlu olurum çünkü ne yapabileceğimi bilmiyorum. Ben doğulu bir ailenin kızıyım ve henüz 18 yaşındayım. Ailem küçüklüğümden beri bana her konuda baskı yapıyor. Sürekli “Kızlar okul okumaz”, “Kızlar dışarı çıkmaz”, “Kızlar açık giyinmez” diye bir sürü şey…

İstanbul’daki en iyi Anadolu liselerine puanım yetmesine rağmen tercih yapmama bile müsaade edilmedi.

Çocukluğumdan beri yaşadığım baskıya ve travmaya artık dayanamıyorum. Özgürlükçü bir ruha sahibim ancak sadece düşüncelerimde özgür olabiliyorum. Bu evde düşünmek bile suç. Hele ki fikir belirtmek, dayak yemek için bir nedendir. Evin en küçüğü olduğum için haklı olabilmem söz konusu değil. Büyüklerime cevap vermem terbiyesizlik…

Bu durumun üzerimdeki etkilerinin bu kadar büyük olduğunu psikolojik destek gördüğüm süreçte anladım.

Az önce anasayfamda gördüğüm bir tweet üzerine bu platformu keşfettim. Şu an gecenin 5’i ve ben de hikayemi paylaşmak istedim. Benim ailem ve akrabalarım kendilerince dine düşkün insanlardır. Annem ve babam Adıyamancılar mezhebine üye; sohbetlerini ve hatmelerini kaçırmazlar, zikirlerini yaparlar. Böyle bir ailem ve 2…

Örtünmekten vazgeçseniz de bu baskı, ‘eski bir örtülü’ olarak hep ‘usturuplu’ giyinmeniz beklenerek hayatınız boyunca sürüp gider.

Merhabalar. Size genelde genç arkadaşlarımın yazdığını görüyor ve seviniyorum. Zira o yaşlarda gerçekten ne istediğini fark etmek ve bunu kendine itiraf edebilmek büyük başarı. O yüzden şimdi yazacaklarımı yayınlarsanız okuyanlara umut olsun, hiçbir şey için geç olmadığını bilmelerini isterim. Umarım bütün kız kardeşlerim hayatlarının rotasını…

İlk kez baba-kız olduğumuzu hissetmiştim.

Merhaba, sayfanızı uzun süredir takip ediyorum. Başaranların hikayesi bana umut oluyor. Bu yüzden böyle bir sayfanız olduğu için size çok teşekkür ederim. Bayağı uzun oldu ama umarım paylaşırsınız. Kendinize iyi bakın. Tekrardan teşekkürler. 5. sınıfta benimle aynı yaşta olan bir grubun bana zorbalık yapmasıyla her…

Kendi isteğimle kapandığımı söylüyordum, bana başka bir seçeneğin sunulmadığını büyüdüğümde fark ettim.

Merhaba, yazılanları okuyunca farklı yerlerde aynı şeyleri yaşadığımız yüzlerce kişinin olması beni inanılmaz sarstı. Ben de kendi hikayemi anlatmak istiyorum. 13 yaşımda, 8. sınıfa başlamadan bir hafta önce en yakın arkadaşımla verdiğimiz ani bir karar sonucu başımızı örttük. Aslında o zamanlar kendi isteğimle başımı örttüğümü…

Kardeşim sırf kirazlı dudak nemlendiricisi aldığı için babamın onu dövdüğünü ve nemlendiriciyi çöpe attığını hatırlarım.

5 yaşından beri babam tarafından uygulanan “Kapanacaksın” baskısıyla yaşadım. Bana 13 yaşına gelince kapanma şartı sunmuştu, küçük olduğum için kabul ettim. Her zaman dine düşkün bir babam vardı. Ben 4. sınıftayken bir pastane açtı ve 1-2 yıl sonra pastane epey tutulmaya başladı, işler çok büyüdü.…