Kategori: Uncategorized

Derdimi anneme anlatayım dedim, bana “Filistin’de insanlar ölüyor” diyor.

Biraz uzun olacak ama yazmaya çok ihtiyacım var. 2 senedir üniversite sınavına hazırlanıyorum ve bu sürecin içine pandemi de girdi. O kadar yoruldum ki pandemiden, sınav stresinden, herkesin beklentisinden, çevremdeki herkesin çok çalıştığımı sanmasından ama aslında benim çok az çalışmamdan, onların beklentilerini karşılayamayacak olmaktan… Aslında…

Annem benimle gurur duysun diye istemeden taktığım örtü yüzünden dışlanmak çok zoruma gitti.

Merhaba, düşüncelerimi ifade edebileceğimi ve yargılanmayacağımı düşündüğüm için bu siteye yazmaya karar verdim. Ben 1 ay sonra 16 yaşına gireceğim, hâlâ gencim ve bu nedenle hayatımı değiştirme şansım olmasını ümit ediyorum. Ortaokulu İmam Hatip’te okudum. 7. sınıfta regl oldum. O zamanlar çevremdeki insanlardan “Ne zaman…

Açlıkla, parasızlıkla savaşıyorum.

Bir yıl önce size bir mektup göndermiştim. Tek hayalim size tekrar ‘Ben başardım’ diye yazabilmekti. Ben başardım ama tekrar yenilmekten korkuyorum. Baskıcı bir ailede büyüdüm. Başlarda dini görevlerini severek yerine getiren bir kızdım. Büyüdükçe sorgulamaya başladım. Cevapsız kalan sorularıma yanıt aramaya çalıştıkça “Din sorgulanmaz” diye…

Benimle aynı durumu yaşayan çok fazla insan var.

Öncelikle burayı yeni keşfettim sayılır. Özellikle geceleri yazılan çoğu şeyi okuyorum. Benimle aynı durumu yaşayan çok fazla insan var, çok üzülüyorum. Diğerlerinden pek bir farkım yok, ben de 5. sınıfta kendi isteğimle kapandım. İmam Hatip’e başlamıştım; arkadaşlarımın, öğretmenlerimin takdirini almak ve kabul görmek hoşuma gidiyordu.…

Fiziksel şiddetin beni daha da hırslandırdığını gördükleri için sadece psikolojik şiddet uygulamaya başladılar.

Merhaba. Ben başarı hikayemi anlatacağım, bazılarınıza umut ve cesaret aşılamak amacıyla. Öncelikle Kur’an ve hadislerdeki cinsiyetçilikten ötürü İslam dinini derinlemesine araştırıp bunun bir tanrının sözü olmadığı ve Muhammed’in çıkarları için yazıldığı kanısına varmış agnostik bir bireyim. Araştırdığınızda çoğunuzun bu kanıya varacağınızı düşünüyorum. Ben 5. sınıftayken…

Bunu sırf annem sussun diye yaptım.

Öncelikle merhaba, konuyu en başından anlatmak istiyorum. Belki bir çözüm bulabiliriz, bunun ihtimali bile benim için çok büyük bir şey. Bu sayfa için birkaç arkadaşım sürekli “Buraya yaz” vesaire diyordu. Ben bir defa yazdım ama sanırım gönderemedim. Neyse, konuya geçmek istiyorum. Ben Sare, şu an…

Babam ve annem İmam Hatip konusunda baskı yaparken bana hep ileride onlara şükredeceğimi söylerdi.

Neden bu kadar baskılandım? Patates baskısının beyin ile yapılanından bahsediyorum. İnsanın düşüncelerine, duygularına ve en ilkel hallerinden gelen içgüdüsel heveslerine kadar yapılan kötü izler bırakan ve problematik bir hayat geçirmesine sebep olan baskılar. İnsan bir süre sonra baskıya mağlup olup kabuğunda kalmak istemiyor ve benim…

Kimisi ‘Kur’an’ın emri saçları da örtmektir’ diyor, kimi de ‘Farz olan fazla olanı örtmektir, tesettür kalptedir’ diyor.

Lisenin ilk günüydü. Yeni bir okula başlıyordum ve eğer başımı kapatacaksam tam zamanıydı. Çünkü o zamanlar düşünüyordum ki yeni okul, yeni bir başlangıç demek. Beni tanıyacaklarsa bu beni tanısınlar. Aradan 5 sene geçti ve şimdi örtümle o kadar da mutlu değilim. Başörtüsünün yarattığı kimliği artık…

Bizi kendi benliğimizden nefret ettirdiler.

Merhaba, ben 15 yaşımda kapandım. Bunun kendi isteğimle olduğunu söylesem de yıllar sonra öyle olmadığını anlamış oldum. Çünkü akrabalarım aşırıya kaçan dincilerdendir. Şöyle söyleyeyim; her tarafın kapalı olsa bile ayağın ve ayak bileğin gözükmeyecek, siyah çorap giyeceksin. Tabii ben herkes tarafından sevilmek ve dışlanmak istemediğimden…

Hayal kurarken saçlarım hep açıktı.

Daha 12 yaşındayken kapanmıştım. Ailem sürekli “Kızım, büyüyünce kapanacaksın, güzel güzel şallar takacaksın, belki saçın gözükmeyecek ama renk renk şalların olacak” derdi. Akrabalarım aşırı derecede dindar, kapandığımda beni sürekli tebrik ettiler ama açıldığımda beni yerin dibine sokacaklarının farkındayım. Kur’an kursuna başladım ama önceden gittiklerim gibi…

Ablam bana bu dünyada cehennemi yaşattı.

Merhaba, hayatı seven 23 yaşında bir kadınım. Ama artık sevmiyorum. Ablam bana bu dünyada cehennemi yaşattı. Daha ortaokuldayken kapanmıştım; ailem dediğim, çok sevdiğim ve korktuğum bir hocam yüzünden. Camiye giderken yolda eteğimi giyer, başörtümü takardım; çıktığımda ise koşarak eteğimi ve başörtümü çıkarırdım. Liseye geçtiğim dönem…

Sadece bir hevesti.

Merhaba ben Zeynep. Şu an 15 yaşındayım. İmam Hatip ortaokulundan Anadolu lisesine geçtim. Ben 5. sınıftayken kendi isteğimle kapandım. Başta ailem “Şu an erken, istersen sonra kapan” gibi şeyler söyledi ama etrafıma çok fazla özenmiştim ve ailemin söylediklerine rağmen kapandım. Düşünün; 10 yaşındayım, bunun sorumluluklarının…

Düzleştiricimi uzun süredir kullanmıyordum, içimdeki açılma isteğini körüklemesin diye.

Merhaba, ben 16 yaşındayım. Buradaki kişilerin mektuplarını okudum ve birilerinden yardım almak istedim. Aslında ailem çok baskıcı ve zorlayıcı bir aile değildi. 13 yaşındayken ortanca abim artık kapanmam gerektiğini söyledi. Genel olarak dindar bir çevrede büyüdüm ve aslında bu durumla mutluydum. Gerek yazın gittiğim Kur’an…

Kızlık zarının evlenmeden önce delinmemesi gereken çok önemli bir şey olduğunu 5 yaşımda annemden öğrendim.

Merhaba, ben aslında 24 yaşındayım. Şu an yalnız yaşayan ve kendi ayakları üzerinde duran özgür bir insanım. Fakat ne yazık ki çocuklukta yaşadıklarımı kafamdan atamıyorum. Geçmişte yaşamak istemiyorum, anlatmanın rahatlatacağı umudu ile yazıyorum. Hatırladığım kadar küçük yaşlarımdan itibaren (sanırım 3-4) annem açık kıyafetler giymemi yasakladı.…

Kız gibi giyinmeme izin vermiyorlar, erkek gibi giyinince de kızıyorlar.

Öncelikle nasıl başlayacağımı bilemedim ama bu sitede herkesin yazdıklarını okumaya çalışıyorum. Hepiniz çok güçlüsünüz, ben de size yaşadıklarımı anlatayım. Ben 14 yaşıma kadar özgür bir kız olarak büyüdüm. İstediğim zaman dışarı çıkardım, sitede geç saatlere kadar arkadaşlarımla takılırdım; ta ki 14 yaşımda regl olduğum zaman…

Abilerim ve babam evde atletle gezerken benim yaz sıcağında askılı bir kıyafetle olmama bile izin yok.

16 yaşındayım ve şu ana kadar kısıtlama olmadan nefes alabildiğim tek bir an bile hatırlamıyorum. Babam yüzünden hayatımın cehenneme döndüğünü hissediyorum. Sırf kendisi Müslüman diye bunu bana da dayatmaya çalışıyor; her namaz vaktinde namaz kılıp kılmadığımı soruyor, Müslüman olmadığımı korkudan söyleyemediğim için ona her seferinde…

Bazen saçımı kazıtmayı bile düşünüyorum.

Merhaba. Ben 17 yaşındayım ve 6. sınıfta kapandım. O zamanlar İmam Hatip ortaokuluna gittiğim için çevremdeki herkes bir şekilde kapanıyordu. Öğretmenlerimiz de bunu destekliyordu. Herkes teker teker kapanınca ben de kendimi eksik, dışlanmış hissettim ve kapandım. Ailem, küçük olduğum için çok desteklemedi ama karşı da…

Ben kapalıydım ve bir kızdan hoşlandım.

Merhaba. Bir gece vakti oturmuş bunu yazıyorum. Çünkü bu durum artık daha ne kadar ileriye gider, bilmiyorum. Ben 11 yaşımda kapandım. Bu, o zamanlar hoşuma gidiyordu çünkü İmam Hatip’teydim ve herkes kapalıydı, ailemdeki kadınların hepsi kapalıydı. Bana vazife gibiydi o olay artık. Hatta bir dönem…

Seneler ilerliyor ve ben sadece dayak yiyordum.

Oluşturduğunuz bu site ve güzel Instagram hesabı için yitip giden bütün arkadaşlarım adına teşekkür ederim. Ben Beyza. Benim hikayem birçok kişiden çok önce başladı: 4 yaşımda. Babam Milli Eğitim’de idareci, annemse ev hanımı. İkisi de üniversite mezunu. Çok sevdiğim akrabalarım ve sevdiklerim var. Sorun beni…

Başörtümü her taktığımda gözyaşlarımı içime doğru akıtırım.

Merhaba, benim adım Zümra. Sadece 14 yaşındayım ve zorla kapatılan birçok kızdan biriyim. Küçüklüğümden beri ailem bana hep baskı uyguladı. Bu baskı benim için psikolojikti. Küçüklüğümden beri bana bir şekilde kapalılığı dayattılar. 6. sınıfta göbek açık giyinmemi, şort giymemi yasaklamışlardı. Öyle ki kadın-erkek karışık plajlarda…

Aşırı dindar ve baskıcı ailem, ‘Bu yaşta regl mi olur?’ diye sorgulamak yerine tesettürümün derdine düştü.

Ailem ve özgürlüğüm arasında seçim yapmam gerekiyordu; özgürlüğü seçtim, pişman değilim. Benim çocukluğum, 10 yaşıma kadar mükemmel bir çocukluktu. Zengin bir ailenin, asla başkasının eskisini kullanmak zorunda kalmayan güzeller güzeli kızıydım. 10 yaşımda Ekim ayında regl olmam ile hayatım kabusa döndü. Aşırı dindar ve baskıcı…

Ablam açık ve ben kapalı olduğum için ikimizi ‘dünyalık’ ve ‘öbür dünyalık’ diyerek karşılaştırdılar.

Merhaba, sayfanızı yeni keşfettim. Keşke daha önce keşfetseydim. Görür müsünüz, bilmiyorum ama görseniz de görmeseniz de ben içimi dökmek istiyorum. Ben 6. sınıfta kendi isteğimle kapandım ve o zaman ne kadar erken karar verdiğimin farkında olacak yaşta değildim. Bunu daha yeni yeni anlamaya başladım. Şu…

Terapiler, unutulmuş gerçek ‘ben’i hatırlamamda çok yardımcı oldu ve ben boşanmaya karar verdim.

Ben de hikayemi anlatmak istiyorum. Çocukluktan beri annemin ‘kapan’ baskısı ile büyüdüm. Çok küçükken zorla kapatır, dışarı arkadaşlarımla oynamaya çıkarırdı. Diğer çocukların “Dişin mi ağrıyor?” diye dalga geçip güldüklerini hatırlıyorum. Çok üzülürdüm. Amcamı çok severdim; o da benim kapanmam için, etek giymem için kendince güzel…

Bunların çoğunun kültür olduğunu ve İslam’ın bu kadar şekilci olmaması gerektiğini düşünmeye başladım.

Merhabalar, ben 24 yaşındayım. Bunu yapacağıma şu an bile inanamıyorum. Sürekli içimden bir ses yanlışa meylettiğimi, istediğim şeyin aklımın bulanmasının bir sonucu olduğunu söylüyor. Ben ilk olarak 10,5 yaşımda adet olduğum zaman kapandım. Daha adetin niye gerçekleştiğini bile bilmezken, ailemin bunun artık davranışlarımın sevap-günah olarak…

Ben size “Başörtüsü takmak istemiyorum” dedim; “Allah’ı sevmiyorum, dinden çıktım, şuna buna inanmıyorum” demedim.

Sevgili anneme ve babama… Bu, size konu ile ilgili yazacağım son mektup. Size sürekli bir şeyler yazarak veya konuşarak kendimi ifade etmeye çalıştım ama bir sonuca varamadık. Bu nedenle bunun son olmasını istiyorum. Bu yüzden beni yargılamadan, küçümsemeden, tüm önyargılarınızdan arınmış şekilde empati kurarak okumanızı…

Ben sürekli şiddet görerek büyüdüm.

Kendim için değil, bunca zaman yaptıklarımı hep ailem için yaptım. Merhabalar, artık o kadar sıkıldım ki Sait Faik Abasıyanık’ın “Yazmasam kafayı yiyecektim” dediği yerdeyim. Gerçekten öyleyim, yazmazsam kafayı yiyecek hale getirildim. Bunca zaman hiçbir şekilde kendi istediğimi yapamadım. Bu zamana ailemin beni yönlendirmesiyle geldim. Yaşadığım…

Yıllarca kendi bedensel bütünlüğüme, bedenim hakkında söz hakkım olmasına hasret kaldım.

Merhaba. Yalnız Yürümeyeceksin platformunu birkaç gün önce keşfettim. Şu an başım açık ve 17 yaşımdayım. Başarı öykümü sizlerle paylaşmak istiyorum. İlk kapanmam 11 yaşımdayken gerçekleşti. 6. sınıfın bitmişti, yaz tatilindeydik. Yazlığa gitmek için hazırlanıyorduk. Bir anda annem bana bakıp “X’in memeleri çıkmış, kapanma zamanı geldi…

Hayatı boyunca alkol kullanan babam, 9 yaşımdan bu yana bana namaz kılmam için baskı yapıyordu.

İçimden yaşamak geçiyor çünkü hayat doluyum. En azından beni tanıdığını sanan insanlar öyle söylüyor. Her ne kadar öyleymiş gibi gözükse de gerçek bu değil, hayatım berbat. Aile baskısını, psikolojik ve fiziksel şiddeti oldukça olağan karşılayan ailem; beni köleleştirmenin peşinde. Babam; gamsız ve bildiği tek şey…

İmam Hatip’te bize dümdüz “Kapanacaksınız” diyemeyecekleri için bizi korkuturlardı.

Merhabalar, direkt konuya gireyim. Benim hikayem de birçoğumuz gibi dindar bir ailede başladı. Ben her şeyden önce Kur’an okumayı, namaz kılmayı, oruç tutmayı öğrendim. Neredeyse ilkokul hayatım bile dine uygun yaşamakla geçti. Okulda erkek arkadaşlarımla olan anılarımı korkumdan anlatmazdım. Okuma bayramında bir dans gösterimiz olacaktı,…

Anne ve babamın sevgisinin bir örtüye bağlı olduğunu öğrenmeyi kaldırabilir miyim, emin değilim.

5. sınıfın ilk günü… Benim için kâbus gibi bir gündü. Bilirsiniz, bir dönem çoğu ortaokul İmam Hatip’e dönüştürüldü. Bunlardan biri de benim okulumdu. O zamanlar ben 4. sınıftaydım. Okulun İmam Hatip’e dönüştürüleceği kesinleşmişti, bütün arkadaşlarım aralarında hangi okula gideceklerini konuşuyorlardı ve bana da “Burada durmayacaksın,…

Başımı gizlice apartman boşluğunda açıyordum, diğer kızlar gibi yaşayamamak çok zoruma gidiyordu.

Nereden başlayacağımı bilmiyorum. Kendimi çok kötü hissediyorum ve ağlıyorum, hiç kimseye anlatamıyorum ve sadece yazmak istiyorum. Bir önceki hikayem, “İki hayatım var; arkadaşlarımın beni açık bildiği ve ailemin beni kapalı bildiği hayat” adlı hikayeydi. Hayatımda hala hiçbir gelişme yok, sadece bazı şeyleri biraz daha kolay…

Lisenin ilk yılında kendimi fark ettim.

Nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Sayfayı keşfedeli henüz 2 gün oldu. Buradaki insanların hikayelerini okudukça içim cız ediyor. Kendi hikayeme geçmeden önce aile ilişkilerimden bahsetmek istiyorum. Annemle arkadaş gibiyiz. Yani aslında şu son zamana kadar öyleydik. Babamla da aramın orta şekerli olduğunu söyleyebilirim. Fazla konuşmayız ama bir…

14 yaşıma geldim ve kapanmak istemiyorum.

Henüz 14 yaşındayım ve hayatı 7 yaşımdan sonra algıladım. Ailem beni 11 yaşımda tesettüre yöneltti. İmam Hatip’te okuyordum, 5. sınıftaydım ve kapandığım için hiçbir arkadaşım beni istemiyordu. Çünkü onlar açıklardı ve okulun en güzel kızları da onlardı. Anneme defalarca açılacağımı söyledim. Kapandığım ilk gün anneme…

Pandeminin yeni başladığı zamanlarda zihnimde sürekli açılma fikri dolanıyordu.

Ben 11-12 yaşlarımda kapandım. Ailem beni İmam Hatip ortaokuluna gönderdi. Annem, “Oraya açık gidilmez” deyip başımı kapatıyordu. Yaz tatillerinde de Kur’an kursuna gönderirdi, bu yüzden kapalılığa bayağı alışmıştım. Bir ablam lise son sınıfa kadar açıktı ve babam kapanmadığı için onunla 1 yıl konuşmamıştı, herhangi maddi…

Öyle boğuluyordum ki sanki başıma başörtü değil de ateşten bir bez örtüyordum.

Merhaba. Muhafazakâr anneanne/babaanne, dede ve normal muhafazakâr bir aile ile büyüdüm. Ortaokulu 13 yaşında bitirdikten sonra lise okumamıştım. Kapanma hikayem şöyle başladı; ortaokulu bitirdikten sonra, yani 13 yaşımdan itibaren, bazı akrabalarım ve özellikle anneanne ve babaannem sürekli kapanmam gerektiğini söyleyip duruyordu. Bunu ara sıra babam…

Muhafazakâr aileleri tarafından zorla kapatılıp öylece okula gönderilen kızlar için de özgürlük geldi mi?

Merhaba, ben de kapalı biriyim. Sadece baş olarak değil, hayata karşı da kapalı biriyim. Nasıl mı? Mesela dolabınızda çok sevdiğiniz bir giysiniz var ama kapalı olduğunuz için giyemiyorsunuz, buna rağmen atmıyorsunuz da çünkü açılınca giyerim diyorsunuz kendinize. Açılınca giyerim, açılınca giderim, açılınca alırım ve dahası……

Sevgili Sümeyye, bu mektubum sana.

Sevgili Sümeyye, Bu mektubum sana, daha doğrusu toplumsal baskılar altında ezilmiş ve bir şeyleri kabullenmek zorunda kalmış olan bizlere… Kadın nedir? Erkeğe hizmetçi olarak yaratılan mı, köle mi, çocuk doğurmaktan başka bir işlevi olmayan bir canlı mı? Bizler, varlığı çoğu zaman hiçe sayılan ya da…

Ailem için önce millet geliyor.

Ben İmam Hatip ortaokulunda okudum. Henüz 5. sınıfa gidiyordum, okulda kapalılığın mecbur olduğunu sandığım için okula kapalı gidiyor, çıktıktan sonra açılıyordum. Halbuki öğrencilerin içlerinde açık birkaç kişi daha vardı. Bir gün sokakta oynarken komşumuz “Sen örtüyle dalga mı geçiyorsun, kapanıyorsan tam kapan” dedi. Ben de…

“Kime kendini beğendirmek için açılıyorsun, ha?”

Bu mektubun zafer mektubu olmasını gerçekten çok istemiştim ama maalesef ki olmadı. Yapamadım, yapmadım. Şansım varken bile hep bir şey beni olduğum yerde tuttu. Bugün hikayemi anlatmayacağım, sadece içimi dökeceğim çünkü artık sadece birileri tarafından anlaşılmaya ihtiyacım var, hor görülmeye veya yaşadıklarımın ciddiye alınmamasına değil.…

Sırf açıldım diye yoldan çıkmış oldum.

Ben 6. sınıfta arkadaşlarıma özenerek kapandım ama bunu, kapanmanın ne olduğunu bile bilmezken bir hevesle yaptım. 7. sınıfta açılmak istediğimi söyledim, annem benimle uzunca konuşup vazgeçmemi söyledi. Onu kırmak istemediğim için kabul ettim ama daha fazla devam edemedim. Yazın tekrar söyledim, aşırı tepki verdi, “Asla…

Akraba terörü, ruhumu ve aklımı en çok yoran konu.

Burayı çok yeni keşfettim ve iyi ki de keşfetmişim. Birkaç yazıyı okuyup cesaretimi topladım ve şimdi yazıyorum. Çok küçük yaşlarda aslında bir ‘heves’ uğruna tesettüre girdim. Etrafımdaki herkes kapalıydı ve ben giydikleri tuniklere, taktıkları renkli, hoş, cıvıl cıvıl şallara özeniyordum. Hatta bazen dışarı şal takıp…

Bir bez parçası için babalarının reddetmeyeceği kızları görüp onların yerinde olmayı diliyorum.

Bizim ailede 14 yaşına geldiklerinde tüm kızlar başını kapatır. Bu adeta yazılı olmayan bir kuraldır. Kimse size fikrinizi sormaz. Onlara göre açık kadınlar iffetsizdir. İlk kapandığım sıralar kendimi dini araştırmaya adamıştım. Başka seçeneğim olmadığını bildiğimden dinimin ne kadar güzel ve doğru olduğuna kendimi inandırdım. İçten…